Ας το πούμε καθαρά από την αρχή: Τα όσα διαδραματίστηκαν τον τελευταίο καιρό στη Νέα Φιλαδέλφεια μας αφορούν όλους. Είτε μένουμε εκεί , είτε σε οποιοδήποτε μέρος της Ελλάδας. Ο φασισμός που εκφράστηκε εκεί με τη μορφή των οργανωμένων συμμοριών τραμπούκων και νταήδων καλυμένων κάτω από το ψευδώνυμο «οπαδοί της ΑΕΚ» ήταν και είναι μια γενική δοκιμή για κάτι που θα το ζήσουμε ξανά σε όποια πόλη και σε όποιο τμήμα του πληθυσμού τολμήσει να αντισταθεί στις ορέξεις των μεγαλοεπιχειρηματιών και να υπερασπισθεί τον τόπο του, την ζωή του.
Όχι δεν έχουμε να κάνουμε με μερικές εκατοντάδες φανατισμένων και αποχαλινωμένων οπαδών, σαν αυτούς που τους βλέπουμε κάθε Κυριακή να πηγαίνουν στα γήπεδα για να «τσαμπουκαλευτούν» , να παίξουν ξύλο και να ξεθυμάνουν βρίζοντας πότε τον Πειραιά , πότε τη λεωφόρο και πότε την Τούμπα, ανάλογα με τον «στόχο» της κάθε φοράς ή το τι θα κατεβάσει η γκλάβα τους εκείνη την ώρα.
Αυτοί που επιτίθενται και διαλύουν συγκεντρώσεις χτυπώντας γυναίκες και παιδιά , κυκλοφορούν προκλητικά με μαχαίρια και λοστάρια στα παντελόνια τους απειλώντας όποιον θεωρούν πως αντιδρά για το γήπεδο, τηλεφωνούν σε πολίτες εκτοξεύοντας κάθε είδους απειλές ακόμη και παρακολουθώντας επιδεικτικά τα σπίτια μελών τοπικών συλλογικοτήτων, δεν λειτουργούν ασύνταχτα ούτε χωρίς σχέδιο.
Όλα είναι καλά σχεδιασμένα έτσι ώστε και ο μεγαλοεπιχειρηματίας ιδιοκτήτης της ποδοσφαιρικής ομάδας που θα μας χτίσει τη σύγχρονη «Αγιασοφιά» να βγαίνει «απέξω από το κάδρο» των επιθέσεων (άμωμος και άσπιλος, άλλωστε τι σχέση μπορεί να έχει μ αυτό το συρφετό!) αλλά και η δουλειά να γίνεται και να τρομοκρατούνται οι αντιδρώντες. Επιτελάρχης της επιχείρησης ; Όλη η Φιλαδέλφεια βοά για πρώην στέλεχος των μυστικών υπηρεσιών που αφού τελείωσε (άδοξα γι αυτόν και τους προστατευόμενους του επιχειρηματία ) η επιχείρηση «δημοτικές εκλογές» αφοσιώθηκε στο συντονισμό των κινήσεων των ομάδων κρούσης.
Με δυό λόγια . Βρισκόμαστε μπροστά σε ένα παρακράτος που δρα ασύστολα με την διακριτική ανοχή της αστυνομίας (ποτέ δεν είναι μπροστά την ώρα των επεισοδίων, πάντα φτάνει μετά , ενώ υπήρξαν φορές που αστυνομικοί έσπευσαν διακριτικά να εξαφανιστούν μόλις άρχισαν τη δράση τους οι χουλιγκάνοι).
Πρόκειται για ένα φαινόμενο καθόλου άσχετο με την ανοιχτή πλέον εμφάνιση επιχειρηματιών μεγαλοπαραγόντων του ποδοσφαίρου που διεκδικούν άμεσο πολιτικό ρόλο (Πειραιάς, Βόλος) και ανάληψη απευθείας εξουσιών, χωρίς διαμεσολαβητές και με κύριο όπλο τις στρατιές οπαδών έτοιμων να στηρίξουν σε κάθε κίνησή του τον «πρόεδρο». Όσοι ξέρουν καλύτερα από τα μέσα τα όσα γίνονται στις διάφορες «θύρες» έχουν καταλάβει εδώ και καιρό τις αλλαγές που έχουν γίνει και τη μετατροπή ομάδων απλών χουλιγκάνων σε πολιτικές συμμορίες έτοιμες για όλα. Συμμορίες μέσα στις οποίες δρα εδώ και καιρό η «Χρυσή Αυγή» αγαπημένο παιδί ( μην το ξεχνάμε ποτέ αυτό) του εφοπλιστικού κεφαλαίου που παίζει ξεχωριστό ρόλο στο χώρο του ποδοσφαίρου.
Αυτά που συμβαίνουν στη Νέα Φιλαδέλφεια δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια πρόβα τζενεράλε των όσων θα συμβούν από δώ και μπρός σε οποιαδήποτε λαϊκή κινητοποίηση, είτε πρόκειται για το περιβάλλον, είτε για τα προβλήματα των εργατών, είτε για την υπεράσπιση των λαικών ελευθεριών. Η εμπειρία από τη δράση αυτών των ομάδων στις λαϊκές συνοικίες του Πειραιά ( δολοφονία του Παύλου Φύσσα, δολοφονική επίθεση στα μέλη του ΚΚΕ στο Πέραμα , τραμπουκισμοί σε άλλες περιοχές) είναι αρκετή για να χτυπήσει το καμπανάκι του κινδύνου για όλους μας.
Ποια πρέπει να είναι η απάντηση. Μαζική και μετωπική. Κόμματα φορείς , λαικές συνελεύσεις, λαικές επιτροπές, κάθε είδους προοδευτική συλλογικότητα με ενωμένο αγώνα, χωρίς ταλαντεύσεις , χωρίς «αφ’ υψηλού διαφωνίες» και αποκλεισμούς με ενότητα στη δράση πρέπει να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους. Και οι τραμπούκοι αντί να επιτίθενται σε λίγες δεκάδες ή εκατοντάδες πολίτες να βρίσκουν μπροστά τους ένα τείχος χιλιάδων αγωνιστών. Αυτό είναι το κύριο καθήκον και δεν χωρά καμία καθυστέρηση. Αλλοιώς θα είμαστε άξιοι της μοίρας μας και δεν θα μπορούμε ούτε μια μικρή συγκέντρωση να οργανώσουμε γιατί θα βρισκόμαστε μπροστά στα σύγχρονα “τάγματα εφόδου” που θα αντικαθιστούν επάξια την αστυνομία και τον κρατικό κατασταλτικό μηχανισμό.
Όσο γι αυτό καθ εαυτό το ζήτημα του γηπέδου ας ξεκαθαρίσουμε επιτέλους ορισμένα πράγματα.
Πρώτον: Άλλο πράγμα η ΑΕΚ, η ομάδα των προσφύγων και η ιστορία της και άλλο πράγμα τα συμφέροντα του Μελισσανίδη. Το γήπεδο ανήκει στο ερασιτεχνικό σωματεία στο οποίο παραχωρήθηκε από το κράτος στη δεκαετία του ‘20 για να αθλούνται οι νέοι της περιοχής, πρόσφυγες στη συντριπτική τους πλειοψηφία. Εκεί , και με βάση το καταστατικό του πρέπει να χτιστούν από το κράτος εγκαταστάσεις που θα καλύπτουν όλα τα αθλήματα. Και θα μπορεί βεβαίως να φιλοξενεί και τους αγώνες της ποδοσφαιρικής ομάδας. Αυτήν ακριβώς την πρόταση είχαν κάνει και μέλη της ερασιτεχνικής από το 2006 (τότε που την ερασιτεχνική δεν την είχαν αλώσει ακόμη διάφοροι τύποι σαν τον γνωστό Χατζηχρήστο).
Δεύτερον: Εάν τα παραπάνω δεν αρκούν στο Μελισσανίδη είναι ελεύθερος (στον καπιταλισμό ζούμε άλλωστε) να αγοράσει μια έκταση όπου θέλει και να χτίσει εκεί όσες «Αγιασοφιές» θέλει με όλα τα συμπληρώματα (μαγαζιά κ.λπ.). Αυτό που έγινε στον Πειραιά με την παραχώρηση του γηπέδου Καραισκάκη στον Κόκκαλη ή η προσπάθεια για το γήπεδο του Παναθηναικού στον Ελαιώνα με αντάλλαγμα το γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας που δεν ανήκει στην ΠΑΕ του Παναθηναικού δεν πρέπει να επαναληφθεί. Στον Πειραιά χάθηκε ένας χώρος όπου αθλούνταν εκατοντάδες αθλητές, και εξαφανίστηκαν από το χάρτη ιστορικά σωματεία όπως ο Εθνικός. Ε, λοιπόν αυτό δεν μπορεί να επαναληφθεί. Πολύ περισσότερο που τώρα κινδυνεύει και το Άλσος της Νέας Φιλαδέλφειας, μοναδικός πνεύμονας πρασίνου για μια τεράστια περιοχή. Και όλα αυτά με δικά μας λεφτά γιατί όπως και στην περίπτωση του γηπέδου Καραισκάκη ουσιαστικά το έργο χρηματοδοτήθηκε από κράτος με τις ευνοικές ρυθμίσεις και τραπεζικές διευκολύνσεις που δόθηκαν στον Κόκκαλη
Και είναι ακριβώς γι αυτούς τους λόγους τεράστια η ευθύνη των ηγετικών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ που άνοιξαν παρασκηνιακά και εν κρυπτώ διάλογο με το Μελισσανίδη φτάνοντας στο σημείο να διαπραγματεύονται μαζί του «βελτιώσεις» στη σχετική νομοθετική ρύθμιση. Εκτός και αν θεωρούν πως ο «Τίγρης» ανήκει σ αυτό που εσχάτως έχουν ανακαλύψει και επαναλαμβάνουν με κάθε ευκαιρία ως «υγιή επιχειρηματικότητα» με την οποία θαυμάσια μπορεί να συνεργαστεί μια «κυβέρνηση της Αριστεράς»…
