«Ο γόνιμος διάλογος και η συνεννόηση μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων αποτελούν σταθερή επιδίωξη του πρωθυπουργού και της κυβέρνησης. Το κλίμα αυτό, παρά τις επιμέρους διαφορές, αποτυπώθηκε και στις ουσιαστικές συζητήσεις που έγιναν στη διάρκεια των συναντήσεων». Αυτή ήταν η λιτή ανακοίνωση του Μεγάρου Μαξίμου αμέσως μετά τις διαδοχικές συναντήσεις του Κ. Μητσοτάκη με τους Αλ. Τσίπρα και Φ.Γεννηματά.
Η κυβερνητική ανακοίνωση – που προφανώς έγινε μετά από συνεννόηση με τους δύο άλλους πολιτικούς αρχηγούς – αποτυπώνει το κλίμα «εθνικής ομοψυχίας και ενότητας» που σύσσωμα επιδιώκουν να δημιουργήσουν τα αστικά κόμματα.
Ωστόσο ταυτόχρονη ήταν και απόλυτη «συναίνεση» στην στρατηγική επιλογή τους να εναποθέτουν την προστασία των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας στους «συμμάχους» της ΕΕ, ΗΠΑ και ΝΑΤΟ, παρότι αυτοί ενισχύουν την τουρκική επιθετικότητα ανοίγοντας ταυτόχρονα το δρόμο για συνδιαχείριση του Αιγαίου.
Ειδικότερα στη συνάντηση που είχε ο Κυρ. Μητσοτάκη με τον Αλέξη Τσίπρα, με την οποία ξεκίνησαν οι επαφές του πρωθυπουργού με τους πολιτικούς αρχηγούς, η συγκεκριμένη επιλογή ήταν έκδηλη. Στη διάρκεια της συνάντησεις σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές, ο Κ. Μητσοτάκης αναφέρθηκε στις επικοινωνίες που είχε με ευρωπαίους ηγέτες.
Από την πλευρά του, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ στις δηλώσεις του μετά τη συνάντηση πρότεινε η ελληνική κυβέρνηση να ζητήσει έκτακτη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ «προκειμένου να συζητηθούν κυρώσεις» για την Άγκυρα.
Ο Αλ. Τσίπρας συνεχίζοντας να σπέρνει ψευδαισθήσεις στον ελληνικό λαό για το ρόλο της λυκοσυμμαχίας της ΕΕ δήλωσε επίσης ότι «η Ευρώπη οφείλει να αναλάβει τις ευθύνες της», γιατί όπως πρόσθεσε: «Παραβιάζονται δικαιώματα της Ευρώπης όταν παραβιάζονται κυριαρχικά της Ελλάδας». Οι προτάσεις Τσίπρα για τη «σωτήρια παρέμβαση» της …«ευρωπαϊκής οικογένειας» γίνονται λίγες ώρες μετά την πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ στην οποία οι ευρωπαίοι εταίροι έβγαλαν μεταξύ τους «μαχαίρια» στη μοιρασιά κονδυλίων και δανείων!
Επίσης ο Αλ. Τσίπρας δήλωσε πως «η κυβέρνηση οφείλει να αποτρέψει το Όρουτς Ρέις στην περίπτωση που επιχειρήσει εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας, όπως έκανε η χώρα και οι Ένοπλες Δυνάμεις με επιτυχία τον Οκτώβρη του 2018». Ο ίδιος επίσης τόνισε πως «η διαφορά μας με την Τουρκία είναι μία, μόνο μία. Είναι η υφαλοκρηπίδα που ταυτίζεται με την αποκλειστική οικονομική ζώνη. Δεν υφίστανται άλλες διαφορές. Η συνθήκη της Λωζάνης είναι αδιαπραγμάτευτη, γκρίζες ζώνες στο Αιγαίο δεν υφίστανται, το τουρκολιβυκό σύμφωνο είναι ανυπόστατο και παράνομο. Ως εκ τούτου μία είναι η διαφορά μας. Αυτή τη διαφορά, οφείλουμε να την λύσουμε μέσα από το διάλογο με την Τουρκία στη βάση του διεθνούς δικαίου. Όχι όμως υπό καθεστώς απειλών και εκβιασμών».
Ταυτόχρονα, όμως, σε μια περίοδο που ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ προωθούν ευθέως τη λογική της συνεκμετάλλευσης με την Ουάσιγκτον να μιλά για «αμφισβητούμενα νερά» και τις Βρυξέλλες να σπρώχνουν στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, πρότεινε μια σειρά κινήσεις που ανοίγουν «ορέξεις» για μια σειρά από …«διευθετήσεις».
Συγκεκριμένα συνέστησε στον πρωθυπουργό «μετά τη συμφωνία με την Ιταλία για την ΑΟΖ, να προχωρήσει στην επέκταση των χωρικών μας υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια στο Ιόνιο, να εντατικοποιήσει τις διαπραγματεύσεις με την Αίγυπτο για καθορισμό Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης και -στο βαθμό που κριθεί ότι αυτό δεν μπορεί να επιτευχθεί- να προχωρήσει και την επέκταση των χωρικών μας υδάτων νότια και ανατολικά της Κρήτης στα 12 μίλια».
Από την πλευρά της, η επικεφαλής του ΚΙΝΑΛ Φ. Γεννηματά, μετά τη συνάντησή της με τον πρωθυπουργό επέλεξε να ενισχύσει το σκηνικό της εθνικής ενότητας και δήλωσε πως «οι Έλληνες ενωμένοι οφείλουμε να ορθώσουμε το ανάστημά μας με νηφαλιότητα, αυτοπεποίθηση και αποφασιστικότητα» και πρόσθεσε πως «κανένας εκβιασμός με πρόσχημα τις απαράδεκτες διεκδικήσεις της Τουρκίας δεν πρέπει να μείνει χωρίς απάντηση».
Πάντως σύμφωνα με πληροφορίες, η Γ. Γεννηματά στη διάρκεια της συνάντησης της με τον Κ. Μητσοτάκη πρόκρινε την ανάληψη πρωτοβουλιών για την κινητοποίηση της ΕΕ και του ΝΑΤΟ απέναντι στην Τουρκική επιθετικότητας στηρίζοντας ακριβώς το ψευδεπίγραφο «αφήγημα» της …παρέμβασης των συμμάχων κατά των τουρκικών παράνομων διεκδικήσεων.
