«Πριν από δύο χρόνια το κέντρο της Αθήνας είχε εξελιχθεί σε πεδίο καθημερινών οδομαχιών και η Ελλάδα είχε αποκτήσει την εικόνα μιας χαοτικής, διαλυμένης χώρας στα πρόθυρα εμφυλίου», γράφει η Καθημερινή στο κεντρικό της άρθρο που φέρει τον τίτλο «Η χώρα άλλαξε και έμεινε όρθια».
Πράγματι… πριν από δύο χρόνια στο κέντρο της Αθήνας οι άνθρωποι διαδήλωναν για να περισώσουν όχι μόνο τη δουλειά, όχι μόνο το ψωμί, αλλά την ίδια την αξιοπρέπεια της ανθρώπινης ύπαρξης, αυτή η αξιοπρέπεια που έγινε σκουπίδι για να το κλωτσάνε ευρωπαϊκές, υπερατλαντικές και εγχώριες τρόϊκες.
«Πριν από μόλις δύο χρόνια οι τουρίστες που επέβαιναν σε κρουαζιερόπλοια δεν γνώριζαν αν θα μπορούσαν να αποβιβασθούν στον Πειραιά», συνεχίζει το ίδιο άρθρο.
Είναι αλήθεια… πριν από δύο χρόνια στον Πειραιά οι λιμενεργάτες έδεναν τους κάβους και μαζί τις ζωές του, μήπως και μπορέσουν να έχουν ζωή, την ώρα που τα καθεστωτικά ΜΜΕ ούρλιαζαν μέσα στ’ αυτιά των εξαθλιωμένων πολιτών για την Ελλάδα που ντροπιάζεται μπροστά στους τουρίστες και για το χάος το οποίο δημιουργούν ποιοι άλλοι… οι βιοπαλαιστές που αποφασίζουν να παλέψουν για το σήμερα το δικό τους και το αύριο των παιδιών τους.
Ναι… πολλά άλλαξαν από τότε. « Ο διεθνής Τύπος αποθεώνει την Ελλάδα και την Αθήνα ως κορυφαίους τουριστικούς προορισμούς και τη δημιουργικότητα μιας νέας γενιάς Ελλήνων», συνεχίζει η έγκριτη και εγκεκριμένη από το σύστημα εφημερίδα.
Οντως… αυτός ο λαός συκοφαντήθηκε, όσο ποτέ άλλοτε, τρομοκρατήθηκε, χειραγωγήθηκε, ευνουχίστηκε, έγινε αντικείμενο της χειρότερης μορφής προπαγάνδας και κοροϊδίας. Οσο για τη δημιουργικότητα αυτής της νέας γενιάς Ελλήνων, αυτή καταγράφεται με όλη τη θλιβερή της μεγαλοπρέπεια στους άνεργους που δεν θα ξαναβρούν ποτέ μία κανονική δουλειά, σε όσους απόμειναν να δουλεύουν με χαρτζιλίκι, αντί μια μισθό, στους νέους που έγιναν μετανάστες, σ’ εκείνους που δεν θα μπορέσουν να προσφέρουν στα παιδιά τους ούτε μία ημέρα διακοπών, ακόμα χειρότερα σ’ εκείνους που δεν άντεξαν, που άφησαν πίσω τη ζωή και μαζί τις οικογένειές τους. Όμως, ναι, ο διεθνής τύπος αποθεώνει την Ελλάδα που ξεπουλιέται όσο – όσο και μεταμορφώνεται σε καμαριέρα πολυτελείας.
«Οι έμποροι και κήρυκες του μίσους, της βίας και της χρεοκοπίας επιμένουν, πάντως, στη γραμμή τους, άσχετα αν τα γεγονότα τούς διαψεύδουν. Ο ελληνικός λαός δεν θέλει, όμως, την αυτοκαταστροφή. Είναι άλλωστε οι δικοί του κόποι και η δική του υπομονή που κράτησαν την Ελλάδα όρθια» καταλήγει ο άρθρο.
Ένα πράγμα όμως δεν άλλαξε. Κάποια ΜΜΕ θα εξακολουθούν να παρέχουν – όχι βέβαια χωρίς ανταλλάγματα – τις μέγιστες υπηρεσίες στο συρφετό των αρπακτικών (κυβερνώντων και αφεντικών) που επιδιώκει με κάθε τρόπο να δημιουργήσει μία χώρα ηθικά και οικονομικά κατακρεουργημένων ανθρώπων, μία χώρα πολιτών υποταγμένων, μία χώρα σκλάβων. Στην προκειμένη περίπτωση αυτό το ανεκδιήγητο κύριο άρθρο ήρθε δύο ημέρες μετά την τροπολογία – δώρο προς τους μεγαλοεκδότες που έκανε η κυβέρνηση.
Όμως είναι και κάτι ακόμα που δεν άλλαξε και δεν θα αλλάξει ποτέ. Οι λαοί δεν πεθαίνουν έτσι απλά και δεν πεθαίνουν καθ’ υπαγόρευση. Και ναι …θα συμφωνήσουμε με την εφημερίδα. «Οι δικοί του κόποι (σ.σ. του λαού) και υπομονή κρατούν την Ελλάδα όρθια».
Αλλά όχι έτσι όπως νομίζετε και έτσι όπως προσπαθείτε. Οι λαοί δεν μένουν για πάντα σκλάβοι. Κάποτε ξεσηκώνονται. Αυτό γράφει η ιστορία, έτσι προχώρησε ο κόσμος και έτσι θα συνεχίσει να προχωράει. Άλλος τρόπος δεν υπάρχει. Γι ‘αυτό, λοιπόν, μην ελπίζετε στην υπομονή τους…
