Οι πολίτες της Τουρκίας οδηγούνται σήμερα στις κάλπες σε πρόωρες προεδρικές και κοινοβουλευτικές εκλογές. Περισσότεροι από 56 εκατομμύρια πολίτες, που έχουν δικαίωμα ψήφου, καλούνται να ψηφίσουν ταυτόχρονα για την θέση του, σημαντικά ενισχυμένου, Προέδρου και για το νέο κοινοβούλιο. Άλλα τρία εκατομμύρια που διαμένουν στο εξωτερικό και είχαν δικαίωμα ψήφου, ψήφισαν ήδη στις Πρεσβείες την περασμένη Κυριακή 17 Ιούνη.
Έξι υποψήφιοι διεκδικούν την Προεδρία και εννέα κόμματα έχουν κατεβάσει υποψήφιους για τις 600 κοινοβουλευτικές έδρες.
Αυτές οι εκλογές, πριν ακόμα διεξαχθούν, έχουν ήδη χαρακτηριστεί ως οι πιο άδικες και άνισες εκλογές που έχουν διεξαχθεί ποτέ στη διάρκεια των 150 χρόνων της εκλογικής ιστορίας της Τουρκίας.
Εκλογές που γίνονται σε παρατεταμένες συνθήκες συνεχούς τρομοκρατίας, από τις εκλογές του Νοέμβρη του 2015. Ιδιαίτερα μετά την αποτυχημένη απόπειρα πραξικοπήματος στις 15 Ιουλίου 2016, η Τουρκία βιώνει μια περίοδο πρωτοφανούς βίας, καταπίεσης και εξόντωσης πολιτικών αντιπάλων της κυβέρνησης. Οι σφαγές των κουρδικών πληθυσμών, οι φίμωση κάθε αντίθετης φωνής, το κυνήγι και η περιθωριοποίηση των κομμουνιστών, των φιλελεύθερων, των δημοκρατικών πολιτών είναι καθημερινή πρακτική. Ο πληθυσμός των φυλακών αυξήθηκε από περίπου 60 χιλιάδες το 2002 σε πάνω από 230 χιλιάδες έως το τέλος του 2017.
Εκατοντάδες εφημερίδες, περιοδικά έκλεισαν ή κατασχέθηκαν και σε πολλές πολιτικές οργανώσεις απαγορεύτηκε η δράση.
Η χώρα βρίσκεται από τότε μέχρι σήμερα σε καθεστώς έκτακτης ανάγκης. Με Μέτρα Έκτακτης Ανάγκης θα διεξαχθούν οι σημερινές εκλογές.
Στις 16 Απριλίου 2017, πραγματοποιήθηκε το δημοψήφισμα για συνταγματικές μεταρρυθμίσεις, μέσα σε ένα κλίμα έξαρσης της αυταρχικότητας και της βίας, με την κρατική τρομοκρατία σε εξέλιξη, με τους ηγέτες, βουλευτές και στελέχη του HDP, του τρίτου κόμματος της Τουρκίας, στις φυλακές, μαζί με Δημάρχους, δημοσιογράφους και προσωπικότητες της χώρας στις φυλακές και με φιμωμένα τα αντιπολιτευόμενα μέσα ενημέρωσης. Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, (με 51,41% ΝΑΙ και 48,59% ΟΧΙ), καταργεί την θέση του Πρωθυπουργού, μετατρέπει το κοινοβουλευτικό σύστημα σε προεδρικό και ενισχύει τις εξουσίες του Τούρκου Προέδρου, καθιστώντας τον απόλυτο άρχοντα της πολιτικής ζωής της χώρας.
Ο Ερντογάν κήρυξε πρόωρες εκλογές για τις 24 Ιούνη 2018, οι οποίες επρόκειτο να πραγματοποιηθούν στις 3 Νοέμβρη 2019, σε μια προσπάθεια να αποφύγει τις αρνητικές συνέπειες της οικονομικής και χρηματοπιστωτικής κατάρρευσης που αναμένεται να πλήξει την Τουρκία στα τέλη του 2018 ή στις αρχές του 2019, οικονομική κατάσταση που επιδεινώθηκε από την πολιτική πολεμικής εμπλοκής της Τουρκίας στη Συρία και αλλού.
Οι έξι υποψήφιοι Πρόεδροι και τα Κόμματα
Οι έξι υποψήφιοι Πρόεδροι είναι ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, κοινός υποψήφιος του ΑΚΡ και του εθνικιστικού ΜΗΡ, ο Μουχαρέμ Ίντσε, υποψήφιος του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος CHP, ο φυλακισμένος ηγέτης του Δημοκρατικού Κόμματος των Λαών HDP, Σελαχετίν Ντεμιρτάς, η ακροδεξιά «λύκαινα» Μεράλ Άκσενερ, υποψήφια του «Καλού Κόμματος» ΙΥΙ, ο Τεμέλ Καραμολάογλου από το Κόμμα Ευτυχίας SP – Saadet Partisi και ο Ντογκού Περιντσέκ από το Πατριωτικό Κόμμα (Vatan Partisi).
Παρόλο που τα κόμματα CHP, IYI και SP, έχουν σχηματίσει το μπλοκ της Εθνικής Συμμαχίας για τις κοινοβουλευτικές εκλογές, κατεβάζουν μεμονωμένους υποψήφιους στις προεδρικές, με τη δέσμευση, αν οδηγηθούν σε δεύτερο γύρο, θα υποστηρίξουν τον υποψήφιο που θα περάσει και θα αντιμετωπίσει τον Ερντογάν.
Εάν κανένας υποψήφιος δεν καταφέρει να συγκεντρώσει το 50% +1 των ψήφων στις 24 Ιούνη, θα διεξαχθούν επαναληπτικές εκλογές στις 8 Ιούλη ανάμεσα στους δυο υποψήφιους που θα συγκεντρώσουν τις περισσότερες ψήφους.
Για πρώτη φορά σε αυτές τις εκλογές θεσπίζονται κομματικές συμμαχίες. Για να μπει ένα κόμμα στο τουρκικό κοινοβούλιο πρέπει να περάσει το εκλογικό όριο του 10%. Το ίδιο ισχύει και για τις συμμαχίες. Τα κόμματα όμως που συμμετέχουν σε εκλογική συμμαχία δεν είναι αναγκαίο να περάσουν το όριο του 10% αρκεί να το περάσει η συμμαχία στην οποία συμμετέχουν.
Σε αυτές τις εκλογές πέντε από τα κόμματα που διεκδικούν 600 έδρες έχουν σχηματίσει δύο εκλογικές συμμαχίες.
Η Cumhur İttifakı (Συμμαχία του Λαού) που σχηματίστηκε από το κυβερνητικό κόμμα ΑΚΡ (Adalet ve Kalkinma Partisi – Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης) και το εθνικιστικό κόμμα του Μπαχτσελί ΜΗΡ (Milliyetçi Hareket Partisi – Εθνικιστικό Κίνημα). Στη συμμαχία με 18 υποψήφιους συμμετέχει και το διασπασμένο από το ΜΗΡ, εθνικιστικό ΒΒΡ (Büyük Birlik Partisi – Κόμμα της Μεγάλης Ενωσης).
Και η Millet İttifakı (Συμμαχία του Εθνους) που αποτελείται από το Κεμαλικό CHP (Cumhuriyet Halk Partisi – Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα), το εθνικιστικό κόμμα ΙΥΙ, της Μεράλ Άκσενερ, που διασπάστηκε από το ΜΗΡ (Iyi Parti– Καλό Κόμμα) και το συντηρητικό SP, του Καραμολάογλου, (Κόμμα Ευτυχίας – Saadet Partisi).
Μόνο του κατεβαίνει το φιλοκουρδικό Κόμμα HDP (Δημοκρατικό Κόμμα των Λαών – Halkların Demokratik Partisi) του φυλακισμένου στις φυλακές της Αδριανούπολης, Σελαχετίν Ντεμιρτάς. Το HDP προσπαθεί να εκπροσωπήσει τις δημοκρατικές δυνάμεις των Κούρδων, των άλλων εθνικών μειονοτήτων, των αλεβιτών και των γεζίντι της Τουρκίας). Κατηγορούμενοι για τρομοκρατία και υποστήριξη του ΡΚΚ, οι πρώην συμπρόεδροι του HDP o Σελαχετίν Ντεμιρτάς και η Φιγκέν Γιουκσεκντάγ, μαζί με άλλους 9 βουλευτές, 80 δημάρχους και πάνω από 5.000 μέλη του HDP βρίσκονται στη φυλακή.
Ακόμα κατεβαίνουν ανεξάρτητα το εθνικιστικό Πατριωτικό Κόμμα – Vatan Partisi, του Ντογκού Περιντσέκ και το συντηρητικό ισλαμικό Κόμμα HÜDA PAR (Hür Dava Partisi – Κόμμα Ελεύθερης Υπόθεσης).
Το Κομμουνιστικό Κόμμα της Τουρκίας (TKP) που αποκλείστηκε από το Ανώτατο Εκλογικό Συμβούλιο της Τουρκίας (YSK) εξαιτίας του νέου εκλογικού συστήματος, στηρίζει 17 ανεξάρτητους υποψήφιους που κατεβαίνουν σε 13 επαρχίες της χώρας, μέσα από την πλατφόρμα « Αυτή η τάξη πραγμάτων πρέπει να αλλάξει». Ο Γενικός Γραμματέας του TKP Kemal Okuyan, κατεβαίνει ανεξάρτητος υποψήφιος στην επαρχία İzmir.
Σε σχετική ανακοίνωση της Κεντρικής Επιτροπής έχει τονιστεί ότι ζητούμενο δεν είναι απλά να αλλάξει ο σημερινός Πρόεδρος (όπως προτάσσουν πολλές δυνάμεις, που διεκδικούν ρόλο αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού σκηνικού) και ότι «η Τουρκία μπορεί και θα απελευθερωθεί με τη βούληση και τη σταθερότητα του λαού, που θα αλλάξει αυτήν την κοινωνική τάξη πραγμάτων, όχι με τη βούληση του ενός ή του άλλου προσώπου». Απευθυνόμενο στον εργαζόμενο λαό της χώρας, τονίζει ότι «εμείς κρατάμε τη σωτηρία στα δικά μας χέρια», καλώντας σε ολόπλευρη ισχυροποίηση των μικρών και μεγάλων αγώνων εναντίον του κεφαλαίου και των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών.
