Για τρίτη μέρα καίγεται η Πάρνηθα, με τον κρατικό μηχανισμό και την κυβέρνηση να παρακολουθούν την καταστροφή σπιτιών και περιουσιών του λαού, αλλά και του Εθνικού Δρυμού, που είναι ο πνεύμονας του λεκανοπεδίου της Αττικής.
Η φωτιά είναι πάνω από τον οικισμό της Αγίας Παρασκευής, ενώ τα ξημερώματα υπήρξε μεγάλη αναζωπύρωση, με το μέτωπο να φουντώνει και να εξαπλώνεται κατευθυνόμενο ακόμα και προς το τελεφερίκ της Πάρνηθας, καίγοντας δάσος στην περιοχή Μετόχι. Εκτός από τη μεγάλη καταστροφή στον δασικό πλούτο της χώρας, δεκάδες σπίτια έχουν καεί.
Οι φλόγες μπήκαν στις αυλές των σπιτιών και κατέκαψαν ό, τι βρήκαν, κάνοντας στάχτη το βιος και τους κόπους των ανθρώπων.
Νωρίτερα, μήνυμα του «112» καλούσε τους κατοίκους των οικισμών Άγιος Νικόλαος και Αγ. Παρασκευή να εγκαταλείψουν τις εστίες τους. Αντίστοιχα στάλθηκε προειδοποίηση σε όσους είναι στους Θρακομακεδόνες, στη Μπόσκιζα και στο Πανόραμα Μενιδίου να παραμείνουν σε ετοιμότητα.
Οπως μεταφέρει ο 902.gr , περίπου στις 2.30 το ξημέρωμα της Πέμπτης υπήρξε μια τεράστια αναζωπύρωση πάνω από την Αγία Παρασκευή, σε μια ρεματιά παράλληλα με την λεωφόρο Πάρνηθος με δύο κατευθύνσεις μια μέσα στην Αγία Παρασκευή και μια προς Θρακομακεδόνε,ς όπου τελικά δεν πήγε γιατί στην συνέχεια άλλαξε η ροή του ανέμου. Μόνο όταν χάραξε, άρχισε η ρίψη των εναέριων μέσων, που περιόρισε την έκταση της φωτιάς που έκαιγε στον ορεινό όγκο του Εθνικού Δρυμού της Πάρνηθας στο ύψωμα Αέρας, δίπλα στην τοποθεσία Κεραμίδι.
Μάλιστα, σε επί τόπου ρεπορτάζ διαπιστώθηκε ότι για άλλη μια φορά ότι βασικό μέτρο πρόληψης ήταν “το «τρεχάτε να σωθείτε» με τις εκκενώσεις του μηνύματος 112 «και γαία πυρί μειχθήτω», ενώ αντιφατικές και συγκεχυμένες ήταν οι πληροφορίες προς τους κατοίκους για εκκένωση, όπως στην περίπτωση των Θρακομακεδόνων, που ταλαιπωρήθηκε πολύς κόσμος και ευπαθείς ομάδες. Η επιχείρηση γινόταν χωρίς ουσιαστικό συντονισμό, με τους πυροσβέστες και εθελοντές να παλεύουν σε πολλά μέτωπα, και κατοίκους που επειδή δεν εγκατέλειψαν τα σπίτια τους τελικά τα έσωσαν. Η πυροσβεστική έδινε την μάχη με αυτοκίνητα υπέργηρα – σαράβαλα, όπως η περίπτωση που ήμασταν αυτήκοοι μάρτυρες, με ένα πυροσβεστικό όχημα που δυσκολεύονταν να στρίψει γιατί δεν έπαιρνε την όπισθεν, ή όχημα που είχε πάει στην φωτιά σχεδόν άδειο και περίμενε ανεφοδιασμό. Επίσης ενώ μαίνονταν η φωτιά έγινε την τελευταία στιγμή μια στοιχειώδεις αντιπυρική ζώνη στην θέση Μέλια, στην αρχή του μονοπατιού για τον Αη Γιώργη Κεραμιδίου”
Τις πρώτες πρωινές ώρες τραυματίστηκε πυροσβέστης στην προσπάθειά του να κατασβήσει τη φωτιά στο Μετόχι. Τον τραυματισμένο πυροσβέστη παρέλαβε ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ για να τον μεταφέρει στο νοσοκομείο.
Με αποδεκατισμένες Πυροσβεστική και Δασική Υπηρεσία, χωρίς προσωπικό και υλικοτεχνική υποδομή, χωρίς κανένα σχέδιο αντιμετώπισης καταστροφών, χωρίς κανέναν συντονισμό, δηλαδή η απολύτως “επιτελικά” ρυθμισμένη εγκληματική αμέλεια και εγκατάλειψη, το μόνο μέτρο που συστήνει η κυβέρνηση είναι το “εκκενώστε κι ό, που βγει”. Κι αυτό διότι το “112” που έχει αναχθεί σε ύψιστο επιχειρησιακό εργαλείο, είναι ο φερετζές και το πλυντήριο της κυβερνητικής αδιαφορίας και αχρηστίας, αλλά και το πιο ανεκτό “δημοσιονομικά” μέτρο… Το πιο φθηνό δηλαδή!
Η αντίδραση πολλών κατοίκων που επέμειναν να μη φύγουν ακόμα και με κίνδυνο της ζωής τους, παρά την εντολή απομάκρυνσης, είναι η ζωντανή απόδειξη ότι δεν υπάρχει εμπιστοσύνη σε ένα κράτος που λειτουργεί με γνώμονα τη διασφάλιση της κερδοφορίας των επιχειρήσεων και άρα ό,τι δεν υπακούει σε αυτήν είναι κόστος, ακόμα και η προστασία της λαϊκής περιουσίας, της ζωής του λαού, του περιβάλλοντος.
Ο Εθνικός Δρυμός της Πάρνηθας αποδείχτηκε ότι ήταν πλήρως απροστάτευτος, χωρίς τις απαραίτητες υποδομές, χωρίς κρουνούς, υδατοδεξαμενές που να είναι λειτουργικές, χωρίς προσωπικό και με το δάσος ακαθάριστο. Ο αριθμός των δασεργατών και 0 (!), και μόλις 7 δασοφύλακες, επιφορτισμένοι με τη φύλαξη και τη φροντίδα 350.000 στρεμμάτων δάσους, από τα οποία τα 258.000 βρίσκονται εντός των ορίων του Δρυμού και 38.000 αποτελούν τον πυρήνα του!
Να σημειωθεί ότι σύμφωνα με ειδικούς μια τέτοια έκταση απαιτεί πάνω από 100 άτομα μόνιμο προσωπικό για περιπολίες όλο τον χρόνο και εργασίες μέσα στο δάσος, αναγκαίες για την προστασία του από τις φωτιές.
Αυτός ο πολύτιμος πνεύμονας για όλο το Λεκανοπέδιο της Αττικής ξανακάηκε όπως και το 1999, το 2007 και το 2021. Και συνεχίζει να καίγεται
Με πληροφορίες από 902.gr
