Just in

Όλα τα νέα
Imerodromos logo
 

Δρόμοι παλιοί, οι νέες λεωφόροι της Δύσεως και της ανάπτυξης

Η Γερμανία ενώσω σκαρφάλωνε ο Χίτλερ προς την εξουσία είχε τον απόηχο των Σπαρτακιστών και της Λούξεμπουργκ, είχε το δικό της..

Η Γερμανία ενώσω σκαρφάλωνε ο Χίτλερ προς την εξουσία είχε τον απόηχο των Σπαρτακιστών και της Λούξεμπουργκ, είχε το δικό της αντίστοιχο επεισόδιο ΣΥΡΙΖΑ με τη δημοκρατία της Βαϊμάρης και μάλιστα πολύ πιο σημαντικό και γιατί οι Σπαρτακιστές με την Λούξεμπουργκ φέραν ακέραια στις γραμμές τους την εμπειρία των εργατών που συνθλίβονται από τους ξένους και τους ομοεθνείς τους μέσα στους εθνικιστικούς εκβιασμούς που ενορχηστρώνει το Κεφάλαιο.

Ο Μπρεχτ στο νεανικό του «Ταμπούρλα στη νύχτα» περιγράφει σπαρταριστά το πώς λειτούργησαν οι μηχανισμοί καταστολής στη διάλυση των Σπαρτακιστών το πως λάκισαν πολλοί από κείνους τους παλιούς βαρβάτους ευρωπαίους κομμουνιστές ,πως επέστρεψαν στην αγκαλιά της αστικής τάξης πως συριζοποιήθηκαν.

Η Ρόζα είχε δολοφονηθεί μέρα μεσημέρι και η δικαιοσύνη του κράτους όχι μόνο δεν ήταν τυφλή αλλά είχε τα μάτια της τέσσερα μη τυχόν και παρεμποδιστεί η Ανάπτυξη που κατάφερε θριαμβικά το γερμανικό κεφάλαιο να ξαναστήσει τη Γερμανία από μια εξαφανισμένη χώρα στο τέλος του πρώτου παγκόσμιου σε ηγέτιδα δύναμη ηγέτιδα του δεύτερου παγκόσμιου

Η Γερμανία προπολεμικά είχε τους καλύτερους επιστήμονες. Είχε τον Έρμαν Έσσε, τον Τόμας Μαν , οι οποίοι τότε ήταν απλοί ζωντανοί εργάτες του πνεύματος και όχι φαντάσματα σε βιβλιοπωλεία αλυσίδες πολιτισμού, είχε τον Μπρεχτ σε πλήρη ακμή εμπορικότατο με τα μιουζικάλ του και στρατευμένο στα μπούνια του, είχε τις ολοζωντανές επιδράσεις του Νίτσε και του Σοπενάουερ. Είχε την μεγαλύτερη κληρονομιά στη κλασσική μουσική και το πιο πληθωρικό μοντέρνο τραγούδι της εποχής.

Και όμως είναι σαν να μην είχε τίποτα απ΄όλα αυτά παρά μόνο βιομηχάνους και επιχειρηματίες που είχαν ήδη αρχίσει να εμπιστεύονται τους Ναζί για την συνεργασία τους με τα λαϊκά στρώματα Aνίδεες κυράτσες των σαλονιών με λόγο στα κοινά που διαμόρφωνε η σοσιαλδημοκρατία και πεινασμένους πολλούς πεινασμένους.

Η πνευματική ζωή μιας χώρας ακόμα και ακμαιότατη δεν αντιπροσωπεύει τη ζωή μιας χώρας και δεδομένο ότι οι Γερμανοί του τότε κιόλας ήταν επιρρεπείς σε ιδέες τότε και δεν είχαν μπει για τα καλά στις λογικές των αγορών και στο όραμα μιας ζωής που επιχειρηματολογεί αποκλειστικά για το σαρκίον. Κι όμως

Κι όμως όλα εξηγούνται αν τα αντιμετωπίσει κανείς με όρους πραγματικότητας και όχι ιδεολογίας και τα πιο φρικτά εξηγούνται και ούτε ανήκουστα είναι, ούτε πέρα απ΄ότι μπορεί να προβλέψει η λογική ρώτα και τον Μπρεχτ.

Στο Βερολίνο του 38 μπορούσε να βρεί κανείς τα πιο προχωρημένα στέκια πλήθος καλλιτεχνικών πρωτοποριακών ομάδων, τους περισσότερους και πιο εκπαιδευμένους ρήτορες και δημοσιολόγους , και όλα αυτά απλά προμήνυαν την συνέχεια.

Παρόμοια λοιπόν οι κ. ΄Βορρίδης και Γεωργιάδης ξέρουν που πατάνε για την συνέχεια επειδή ακριβώς έχουνε μνήμη ιστορική αντίθετα από την πλειοψηφία των οπαδών τους ξέρουν και που πατάνε. Ο κ Τσίπρας απλά τους διευκολύνει σε θέματα αμερικάνικης βοήθειας και ΕΟΚκικής συνυπευθυνότητας

Η τεχνογνωσία του νέου εκφασισμού στην Ελλάδα υπάρχει και από αυτή την άποψη μπορείτε να νοιώθετε ασφαλείς είσαστε σε καλά χέρια , στα δικά σας χέρια στο δικό σας δημιούργημα μιας μεταπολίρευσης μέσα.

Δηλαδή πόσο να διαφέρουν οι Έλληνες από Ουκρανούς, Σέρβους, Αλβανούς, Κροάτες, Γεωργιανούς αν εξαιρέσεις ότι ασφαλώς οι Ελ κατάγονται από άλλον πλανήτη από τις Πλειάδες μπορεί και μακρύτερα και ότι το δωδεκάθεο δεν αισθάνεται ποτέ θιγμένο από την επάνοδο του φασισμού, ίσα ίσα.

Σε τι να διαφέρουν οι Έλληνες , στη βαθιά δημοκρατική τους παράδοση; σε ποια ; Στην Ελλάδα η τυραννία διιστορικά υπήρξε η συνέχεια της δημοκρατίας με άλλα μέσα.

Aν μη τι άλλο οφείλει κανείς να αναγνωρίσει στο ΣΥΡΙΖΑ πως κάνει ότι μπορεί και όσο του επιτρέπουν οι γνωριμίες και ο κόσμος που έχει βολέψει για την ώρα, για να καλύψει τεχνολογικά και μνημονιακά κενά έτσι που να παραδώσει έναν φασισμό με σημερινό πρόσωπο.

Απόψεις