Την 11η Μαΐου του 2011 χιλιάδες άνθρωποι βρέθηκαν στους δρόμους της Αθήνας διαδηλώνοντας σε ειρηνική πανεργατική απεργία. Με την ολοκλήρωση της διαδήλωσης συντεταγμένα οι διαδηλωτές κατευθύνθηκαν προς τα Προπύλαια για να αποχωρήσουν. Τα ΜΑΤ τους περικύκλωσαν, φράζοντας κάθε έξοδο διαφυγής και τους επιτέθηκαν αναίτια και με ακραία βία.
Από τις επιθέσεις οι τραυματίες ήταν δεκάδες. Ένας εκ των βαριά τραυματισμένων ήταν και ο Γιάννης Καυκάς, ο οποίος μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο και έμεινε στη ΜΕΘ σε κωματώδη κατάσταση για 10 ημέρες. Όταν ξύπνησε, θυμόταν τα πάντα και είχε μια ανάγκη να τα πει. Ωστόσο λόγω της τραχειοτομής, δεν μπορούσε να μιλήσει και έτσι τα κατέγραψε. Είχε χτυπηθεί στο κεφάλι με πυροσβεστήρα από άνδρα των ΜΑΤ κατά την επίθεση των τελευταίων σε ένα μπλοκ διαδηλωτών. Σήμερα, δέκα χρόνια μετά, έρχεται η ελάχιστη δικαίωση για εκείνον με μια απόφαση – σταθμό στη διερεύνηση της αστυνομικής αυθαιρεσίας. Παρόλα αυτά, ποινικές ή πειθαρχικές ευθύνες για τον σοβαρότατο τραυματισμό του Γ. Καυκά δεν αποδόθηκαν ποτέ.
«Πρόκειται για μια απόφαση – σταθμό στη διερεύνηση της αστυνομικής αυθαιρεσίας, η οποία με την εμπεριστατωμένη αιτιολογία της έρχεται να ενισχύσει τον ρόλο της διοικητικής Δικαιοσύνης στη διερεύνηση συναφών περιστατικών. Μια απόφαση που ελπίζουμε να αποτελέσει ορόσημο στη σημερινή περίοδο, όπου η αστυνομική βία γνωρίζει μια νέα έξαρση» δηλώνουν οι δικηγόροι Μαρίνα Δαλιάνη και Χάρης Λαδής, που είχαν αναλάβει την υπόθεση, στην Αυγή.
Υπενθυμίζεται ότι η υπόθεση είχε καταγραφεί και από τη Διεθνή Αμνηστία στην έκθεσή της το 2014 με τίτλο «Κράτος εν κράτει: Κουλτούρα κακομεταχείρισης και ατιμωρησίας στην Ελληνική Αστυνομία».
Με την απόφασή του το Διοικητικό Πρωτοδικείο έκρινε ότι στην υπόθεση Καυκά «αποδείχθηκε η αδιάκριτη χρήση βίας από τους αστυνομικούς σε διαδηλωτές, τους οποίους χτυπούσαν με τα κλομπ κανονικά ή ανάποδα και με τα πόδια, ενώ παράλληλα ψέκαζαν με τις φυσούνες πάνω στα πρόσωπά τους» και ειδικότερα ότι ο ίδιος «τραυματίστηκε από αστυνομικό των διμοιριών της ΥΑΤ που επιχειρούσαν επί της οδού Πανεπιστημίου, μεταξύ των οδών Βουκουρεστίου και Αμερικής, περί ώρα 13.55 έως 14.00, την 11η.5.2011, ο οποίος (αστυνομικός), εν μέσω ρίψης δακρυγόνων και χειροβομβίδων κρότου – λάμψης και χρήσης φυσούνας για εκτόξευση χημικών εξ επαφής, φορώντας την ειδική στολή με τα απαραίτητα προστατευτικά μέσα διαφόρων σημείων του σώματός του (κράνος, άρβυλα, πυροσβεστήρα, ασπίδα, αλεξίσφαιρο γιλέκο, προσωπίδα αερίων με κατάλληλο φίλτρο), με μέρος της εξάρτυσής του, έβαλε εναντίον του, που είχε ακάλυπτο το πρόσωπο και το κεφάλι του (…). Η εν λόγω συμπεριφορά του αστυνομικού οργάνου όχι μόνο παραβιάζει το καθήκον του για τη διασφάλιση της δημόσιας τάξης, της ασφάλειας και της σωματικής ακεραιότητας του πολίτη, (…), αλλά πληροί και την ειδική υπόσταση του εγκλήματος της βαριάς σκοπούμενης σωματικής βλάβης (…). Κατόπιν αυτών, (…), θεμελιώνεται η αστική ευθύνη του εναγόμενου Ελληνικού Δημοσίου βάσει των διατάξεων του άρθρου 105 ΕισΝΑΚ».
Ποινικές ή πειθαρχικές ευθύνες για τον σοβαρότατο τραυματισμό του Γ. Καυκά δεν αποδόθηκαν ποτέ…
