Just in

Όλα τα νέα
Imerodromos logo
 

Το σαρκοβόρο χιούμορ εξαγνίζει

  «Μπιλ και Λου» Σκηνοθεσία – δραματουργική επιμέλεια: Δημήτρης Μπογδάνος Skrow . Theater Αναρωτιόμουν, πριν δω την παράσταση «Μπιλ και..

 

«Μπιλ και Λου»

Σκηνοθεσία – δραματουργική επιμέλεια: Δημήτρης Μπογδάνος

Skrow . Theater

Αναρωτιόμουν, πριν δω την παράσταση «Μπιλ και Λου», κατά πόσο μπορεί μια απλοϊκή, σχεδόν αφελής ιστορία που στηρίζεται στην αλληλογραφία δύο ανθρώπων να αποτελέσει ενδιαφέρον σκηνικό γεγονός. Η υπόθεση, που στηρίζεται σε πραγματικό συμβάν, αναφέρεται στη σχέση ενός οκτάχρονου κοριτσιού, της Λου, που ζει στην Αυστραλία χωρίς φίλους, χωρίς δραστηριότητες, απομονωμένης από συμμαθητές και παραμελημένης από οικογένεια κι ενός ώριμου, παχύσαρκου άντρα, του Μπιλ, που ζει στη Νέα Υόρκη και αισθάνεται, λόγω του πάχους του, απομονωμένος και αποτυχημένος.

Η πανέξυπνη Λου κατασκευάζει ιστορίες, επιδιώκει να βρει τρόπους κοινωνικής επαφής και έτσι, τυχαία, αρχίζει να αλληλογραφεί με τον Μπιλ με τον οποίο την χωρίζουν χιλιάδες μίλια. Ουδέποτε θα καταφέρουν να συναντηθούν και, όταν μετά πολλά χρόνια, η ώριμη πλέον Λου θα επιχειρήσει το ταξίδι στην Αμερική, θα είναι πολύ αργά.

Το έγκλημα της κοινωνικής απομόνωσης

Τι μπορούν να λένε δύο άνθρωποι ηλικιακά πρώτιστα αλλά και πολιτισμικά ή από άποψη εμπειριών τόσο διαφορετικοί μεταξύ τους. Διότι το μόνο κοινό σημείο τους είναι η αφόρητη μοναξιά τους και…η αγάπη τους για σοκολάτα. Είναι αυτοί αρκετοί λόγοι για να διατηρήσουν αλληλογραφία με διάρκεια, να συνδεθούν συναισθηματικά, να γίνουν ο ένας αναγκαίος στον άλλο παρά το πέρασμα των χρόνων;

Το κείμενο, που παίρνει στοιχεία από την αληθινή ιστορία αλλά και την κινηματογραφική ταινία που βασίστηκε σε αυτήν, προέκυψε μετά από συνεργασία και συντονισμένη δουλειά του νεαρού σκηνοθέτη και των τριών ηθοποιών του. Και αναδεικνύει με αφοπλιστικό τρόπο την αρχική μοναξιά των δύο προσώπων με σύντομες, περιεκτικές σκηνές που συνδυάζουν, με την ωμή αλήθεια τους, το χιούμορ με μια πραγματικότητα που υπάρχει γύρω μας: αυτή των ατόμων που απομονώνονται κοινωνικά, που αντιμετωπίζουν σε καθημερινή βάση την κοροϊδία, τη χλεύη των άλλων, τον αποκλεισμό και την περιθωριοποίηση. Των ανθρώπων που μοιάζουν διαφορετικοί, άρα καταδικαστέοι, σε κοινωνίες μη ανεκτικές απέναντι στη διαφορετικότητα.

Ένα παιδί ασχημούτσικο που κατασκευάζει δικούς του φανταστικούς κόσμους, ένας ενήλικας που λόγω πάχους απομονώνεται από κάθε μορφή κοινωνικότητας, σχέσεων, πιθανότητας ερωτικών συντρόφων σε κοινωνίες που διαμορφώνουν καθορισμένους κανόνες συμπεριφοράς, εμφάνισης, σκέψης δεν είναι σπάνια φαινόμενα. Ούτε άγνωστα στον δυτικό τρόπο σκέψης και κοινωνικοποίησης. Αντίθετα, ο κοινωνικός έλεγχος είναι αμείλικτος στις καταδικαστικές του αποφάσεις για παντός είδους «ετερότητα». Αυτή ακριβώς η κοινωνική συνθήκη επωάζει την παραπάνω ιδιόμορφη σχέση δύο ατόμων που βιώνουν «γυμνή ζωή», ως παρίες μέχρι οι δρόμοι τους να «διασταυρωθούν».

Σαγηνευτική παράσταση

Ο νεότατος σκηνοθέτης Δημήτρης Μπογδάνος κινήθηκε όχι μακριά από το πνεύμα των παραστάσεων του δημιουργού του θεάτρου Skrow Βασίλη Μαυρογεωργίου αλλά καταθέτοντας τη δική του σκηνοθετική ευφυΐα. Κούρδισε την παράσταση με απολαυστικούς ρυθμούς, σαρκασμό και συγκίνηση, αυθεντικό χιούμορ. Η πρώτη του, που προσωπικά είδα, αυτή δουλειά δείχνει έναν αξιόλογο και πολλά υποσχόμενο σκηνοθέτη.

Βοηθήθηκε σημαντικά από τη σκηνική διευθέτηση του χώρου και τα επιτυχημένα κοστούμια των Λυδίας Κοντογιώργη και Ζωής Αρβανίτη, τους φωτισμούς της Σοφίας Αλεξιάδου. Πρώτιστα, όμως, από τους τρεις πρωταγωνιστές του-συνοδοιπόρους του στο ταξίδι. Διότι η παράσταση προσφέρει πηγαίο γέλιο χάρη στους τρεις πρωταγωνιστές της και τα ευφυή γλωσσικά παιχνίδια.

Ο Βασίλης Μαυρογεωργίου, απολαυστικός ηθοποιός όσο και σκηνοθέτης, ανέλαβε εδώ τον ρόλο του παρεμβαίνοντος αφηγητή αλλά και την υπόδυση κάποιων εμβόλιμων προσώπων που μερικές φορές ερμήνευε με αξιοθαύμαστα ταχύτατη εναλλαγή, ακίνητος στο παταράκι του αλλά μεταμφιεζόμενος με τα στοιχειώδη υλικά που είχε μπροστά του. Μια διαρκής αφορμή γέλιου λόγω των φωνητικών αλλοιώσεων, του παιγνιώδους ύφους πίσω από τη σοβαρότητα του κατά τα άλλα κουστουμαρισμένου αφηγητή που παίρνει σοβαρά τον ρόλο του.

Ο Στέλιος Ιακωβίδης, παραφουσκωμένος λόγω του παχύσαρκου Μπιλ που υποδύθηκε, ήταν κράμα συγκίνησης και γέλιου μέσα στη δυσκινησία του και τις εναλλασσόμενες διαθέσεις του ρόλου του.

Τέλος, αποκαλυπτική υπήρξε η νεαρή Λυδία Τζανουδάκη στο ρόλο της οκτάχρονης Λου. Είναι ιδιαίτερα επικίνδυνο ένας ηθοποιός, ακόμη και ο πιο έμπειρος, όταν υποδύεται μικρό παιδί να περιπέσει στην ψευτιά και τη γελοιότητα. Η Τζανουδάκη, από την πρώτη σκηνή, έπεισε ότι έβλεπες μπροστά σου οκτάχρονο κορίτσι και όχι ηθοποιό: η ομιλία, ο τόνος της φωνής, τα υπέροχα λάθη και οι παραφθορές της γλώσσας (σε ένα έξυπνα είναι αλήθεια διαμορφωμένο κείμενο), η όλη της κινησιολογία ήταν μια συνεχής πηγή απόλαυσης, μια διαρκής έκπληξη που προκαλούσε με την αυθεντική αφέλεια και αλήθεια της ακράτητα γέλια.

Μια παράσταση νέων ανθρώπων αυθεντικά καλλιτεχνική, ζωντανή, καλοκουρδισμένη, πολυδουλεμένη, με έξοχες ερμηνείες σε ένα θέατρο στις παρυφές του κέντρου. Το Παγκράτι διαθέτει πλέον το δικό του θεατρικό στέκι αξιώσεων, το θέατρο Skrow, όπου παράλληλα συνεχίζεται η μεγάλη καλοκαιρινή επιτυχία από το Φεστιβάλ Αθηνών, «Η ιστορία της αυτοθυσίας» των Μαυρογεωργίου-Φιλίνη-Μαυρογεώργη.

*Καθηγητής στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πατρών.

Απόψεις