«Παραγγελιά», «Βαρύ Πεπόνι», «Νοκ Άουτ», «Το Στίγμα» «Ναι μεν, αλλά», «Οι προστάτες» είναι μερικές από τις ταινίες του Παύλου Τάσιου, του απαιτητικού και αντισυμβατικού σκηνοθέτη και σεναριογράφου, που έφυγε στις 2 Οκτωβρίου του 2011, σε ηλικία 69 ετών.
Πρωτοπόρος εκπρόσωπος του Νέου Ελληνικού Κινηματογράφου, αφουγκράστηκε την ελληνική κοινωνία της εποχής μέσα από θέματα της σκληρής πραγματικότητας και καθημερινότητας. Ως πρόεδρος της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών, αγωνίστηκε μαζί με τους συναδέλφους του για τα δικαιώματα των σκηνοθετών και δεν δίστασε να συγκρουστεί με κανάλια και «καθεστώτα» του χώρου που καταστρατηγούσαν δικαιώματα δημιουργών και εκτελεστών.
Απόσπασμα από την ταινία «Οι προστάτες», με τον Μάνο Κατράκη 1973
Σταμάτησε όμως νωρίς την κινηματογραφική του πορεία. Τελευταία του κινηματογραφική επιτυχία ήταν η ταινία «Νοκ Άουτ» το 1986. Τα τελευταία χρόνια προσπαθούσε να βρει χρήματα για να γυρίσει τη ζωή της Ζωζώς Νταλμάς, συντρόφου του Τούρκου ηγέτη Κεμάλ Ατατούρκ.
Γεννήθηκε το 1942 στον Πολύγυρο Χαλκιδικής και δούλευε από μικρό παιδί. Το 1960 βρέθηκε τυχαία στη Θεσσαλονίκη που γυριζόταν η ταινία της Φίνος Φιλμ «Ο Ατσίδας». Εντυπωσιάστηκε και ζήτησε από το συνεργείο να δουλέψει μαζί τους. Από εκείνη την ημέρα, και για αρκετά χρόνια, έγινε βοηθός του Γιάννη Δαλιανίδη. Το 1965, μαζί με κάποιους φίλους του συνέστησαν ομάδα και γύρισαν την ταινία «Φτωχολογιά». Την ίδια εποχή, ο Φίνος του ζήτησε να γράψει ένα σενάριο. Έτσι, προέκυψε η ταινία «Παράνομοι Πόθοι» (1966), την οποία και σκηνοθέτησε. Αμέσως μετά, σκηνοθέτησε το επόμενο σενάριο του στην ταινία «Χαμένη Ευτυχία». Αργότερα, γύρισε την ταινία του «Πληγωμένα Νιάτα» σε δική του παραγωγή και από το 1968 ως το 1972 διαμόρφωνε τη νέα κινηματογραφική του έκφραση. Έτσι, το 1972 γύρισε στη Φίνος Φιλμ την ταινία του «Ναι μεν Αλλά», η οποία απέσπασε βραβείο σεναρίου στο Φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης. Συνολικά, γύρισε 11 ταινίες μεγάλου μήκους.
Ο Παύλος Τάσιος σε μια σπάνια στιγμή On camera, τον Οκτώβριο του 1993
Η «Παραγγελιά» είναι μια ταινία-σταθμός της ζωής του αλλά και για τον ελληνικό κινηματογράφο. Είναι η ιστορία ζωής του Νίκου Κοεμτζή. Του ανθρώπου, που κυνηγήθηκε για τα φρονήματα του, που πέρασε στην παρανομία, και που έφτασε σε σημείο για μια παραγγελιά να σκοτώσει τρεις ανθρώπους και να τραυματίσει άλλους επτά. Είναι εκείνο το βράδυ του 1973, μέσα στη χούντα, που ο Κοεμτζής ξεσπά. Όποιος πιστεύει ότι όλα έγιναν για μια παραγγελία ήταν γελασμένος. Εξαιρετικός στον ρόλο του Νίκου Κοεμτζή, ο Αντώνης Αντωνίου, και στον ρόλο του αδελφού του, ο Αντώνης Καφετζόπουλος.
Η πρώτη του σύντροφος ήταν η πρόωρα χαμένη ηθοποιός και ποιήτρια Κατερίνα Γώγου με την οποία είχαν μια κόρη τη Μυρτώ που πέθανε ξαφνικά πριν λίγα χρόνια. Με δεύτερη γυναίκα του απέκτησε δύο γιούς.
