Θα πιστεύατε αν σας έλεγαν, ότι στη Γερμανία- την οικονομικά ισχυρότερη χώρα της Ευρώπης που διαμορφώνει και τους «κανόνες του παιχνιδιού» σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση- οι εργοδότες έκλεψαν πέρσι από τους εργαζόμενους κοντά στο 1 δισεκατομμύριο ώρες εργασίας; Θα πιστεύατε, δηλαδή, αν σαν έλεγαν ότι οι Γερμανοί επιχειρηματίες είναι ίδιοι με τους Έλληνες συναδέλφους τους, αφού- και οι μεν και οι δε- εκμεταλλεύονται ανελέητα τους εργαζόμενους; Για όσους βιαστούν να απαντήσουν αρνητικά, με το γνωστό επιχείρημα πως η Γερμανία είναι μια σοβαρή χώρα που η κρατική διοίκηση λειτουργεί άριστα και δεν μπορεί να συμβαίνουν τέτοια πράγματα, θα διαψευστούν οικτρά.
Του λόγου το αληθές, βεβαιώνει η παρακάτω είδηση, που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στη γερμανική εφημερίδα Saarbrücker Zeitung- την πρόβαλε δεόντως ο ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ- σύμφωνα με την οποία οι ώρες της εργασίες στη Γερμανία αυξήθηκαν το 2015 κατά 1,8 δισεκατομμύρια συγκριτικά με το 2014. Ως εδώ δεν υπάρχει κάτι κακή ή επιλήψιμο. Τα ευτράπελα της ιστορίας, αρχίζουν στο δεύτερο σκέλος της ίδιας είδησης, που πληροφορούσε ότι από την αύξηση των ωρών απασχόλησης των εργαζομένων (το μεγαλύτερο μέρος ήταν υπερωρίες) πληρώθηκαν κανονικά μόλις 816,2 εκατομμύρια ώρες. Για όσους αναρωτηθούν τι απέγιναν οι υπόλοιπες 997,1 εκατομμύρια επιπλέον ώρες εργασίας που προσφέρθηκαν από τους εργαζόμενους σε γερμανικές επιχειρήσεις, η απάντηση είναι πως ΔΕΝ καταβλήθηκε καμία αμοιβή. Από στατιστικής άποψης το 2015 κάθε εργαζόμενος απασχολήθηκε 46,8 ώρες περισσότερο από ό,τι προέβλεπε η σύμβαση εργασίας του και τις μισές από αυτές τις «δάνεισε» υποχρεωτικά στα αφεντικά του ενώ κινδυνεύει να μην τις εισπράξει ποτέ.
Δυστυχώς, η παραπάνω είδηση, πέρασε εντελώς απαρατήρητη- για να μην πούμε «θάφτηκε»- από την πλειοψηφία των ελληνικών μέσων ενημέρωσης (ραδιοτηλεοπτικά κανάλια και εφημερίδες). Δηλαδή τους μεγαλοκαναλάρχες και εκδότες, που αποτελούν και τους διαμορφωτές της κοινής γνώμης. Με το θάψιμο αυτής της είδησης, τα «αφεντικά» της ενημέρωσης στην Ελλάδα (μεγαλοκαναλάρχες και μεγαλοεκδότες), ίσως θέλησαν να εκφράσουν την αλληλεγγύη τους, στους γερμανούς επιχειρηματίες που κλέβουν- όχι μόνο νόμιμα αλλά και παράνομα- τον ιδρώτα των εργαζομένων. Αποτελεί κοινό μυστικό, ότι οι πλειοψηφία των εργαζομένων στην Ελλάδα εισπράττει (όσοι εισπράττουν) με καθυστέρηση από μερικούς μήνες μέχρι και δύο χρόνια τα δεδουλευμένα από το μισθό ή τις υπερωρίες. Ανάμεσα σ’ αυτούς είναι και μεγάλα ραδιοτηλεοπτικά κανάλια (όπως το ΜΕΓΚΑ) ή άλλες κερδοφόρες επιχειρήσεις, που τα πάμπλουτα αφεντικά τους τις έχουν καταληστεύσει και τις εμφανίζουν ως οικονομικά υπερχρεωμένες και «πτωχευμένες».
Είναι προφανές, ότι οι εργοδότες (δηλαδή τα «αφεντικά») είναι παντού τα ίδια και στη Γερμανία και στην Ελλάδα και στις υπόλοιπες, λιγότερο ή περισσότερο αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες. Οι μορφές εκμετάλλευσης των εργαζομένων καθώς και οι μέθοδοι που αξιοποιούν για να μεγιστοποιήσουν τα κέρδη και υπερκέρδη τους, ελάχιστα διαφέρουν από χώρα σε χώρα. Τους συγκεκριμένους εργοδότες, θα μπορούσαμε να τους αποκαλέσουμε και «ληστές με τη γραβάτα» ή το «σμόκιν». Αναφερόμαστε κυρίως στους μεγαλοεπιχειρηματίες και όλους εκείνους, που δεν διστάζουν να αξιοποιήσουν ακόμη και ακραίες μορφές εκμετάλλευσης των εργαζομένων, προκειμένου να αυξήσουν κι’ άλλο τον αμύθητο πλούτο που έχουν σε ακίνητη περιουσία ή «κρυμμένο» στα θησαυροφυλάκια των τραπεζών.
Και όταν μιλάμε για ακραίες μορφές εκμετάλλευσης, έχουμε στο μυαλό μας περιπτώσεις σαν κι’ αυτές που βιώνουν εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι στην Ελλάδα με την απλήρωτη ή ανασφάλιστη εργασία, την πληρωμή μισθών κάτω από τη σύμβαση, τις απολύσεις υψηλόμισθων που αντικαθίστανται από χαμηλόμισθους κλπ. Βλέπεται οι δισεκατομμυριούχοι- όπως και οι στρατιές των ανέργων, των φτωχών των ταπεινών και καταφρονεμένων- δεν προήλθαν από παρθενογένεση. Αποτελούν γνήσιο καρπό του καπιταλιστικού συστήματος, το οποίο δυστυχώς υπηρετούν πιστά οι αστικές κυβερνήσεις σε όλες τις καπιταλιστικές χώρες, τόσο με τους νόμους που ψηφίζουν και εξασφαλίζουν παχυλά φορολογικά και άλλα προνόμια (επιδοτήσεις- επιχορηγήσεις κλπ) όσο και κάνοντας στραβά μάτια σε παρανομίες, όπως οι απλήρωτες ώρες εργασίας, η παραβίαση συλλογικών συμβάσεων εργασίας κλπ. Δυστυχώς, μεταξύ αυτών που βάζουν πλάτη στην ενίσχυση της κερδοσκοπικής ασυδοσίας των μεγαλοεπιχειρηματιών και εν γένει των κεφαλαιοκρατών, είναι και μερικά κόμματα που εξουσίας, που επιμένουν να αυτοαποκαλούνται «Αριστερά»- όπως ο ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα- ενώ έχουν πάρει προ πολλού διαζύγιο με τις ιδέες και τα ιδανικά της Αριστεράς.
