«Τα Εξάρχεια δεν είναι άβατο για τους Έλληνες βουλευτές;», ρώτησε ο βουλευτής της ΝΔ Άδωνης Γεωργιάδης με παρρησία κατά τη διάρκεια συζήτησης στη Βουλή για τον Κρατικό Προϋπολογισμό και με αφορμή τα επεισόδια που συνέβησαν στα Εξάρχεια, για την υπόθεση Ρωμανού.
Ασφαλώς ετούτη εδώ η στήλη δεν είναι υπέρ της ατομικής βίας, έστω κι αν αυτή στρέφεται κατά της ασύδοτης κρατικής βίας και τρομοκρατίας που εκδηλώνεται τα τελευταία – και όχι μόνο – χρόνια, στις πλάτες όσων αντιδρούν στα μνημόνια και στα άλλα μέτρα που τους εξαθλιώνουν και τους στέλνουν στα Τάρταρα της χαμοζωής ή ακόμη και στο θάνατο. Είναι υπέρ της μαζικής αντίδρασης και του ενωτικού μαζικού αγώνα όλων των κατατρεγμένων.
Ας αναρωτηθούν, όμως, οι «Αδώνηδες» και οι υπόλοιποι ομογάλακτοι βουλευτές που υπερασπίζονται ως μνημονιακότεροι των μνημονίων καταστροφής της ελληνικής κοινωνίας:
Μήπως νομίζουν πως ο ελληνικός λαός θα έπρεπε να τους ευχαριστήσει και να τους ραίνει με άνθη, επειδή καταβάλλουν άοκνες προσπάθειες για να τον εξουθενώσουν;
Μήπως πιστεύουν πως έπρεπε τα 6,5 εκατομμύρια των Ελλήνων που βρίσκονται κάτω από τα όρια της φτώχειας ή τα αγγίζουν και το 1,5 εκατομμύριο των ανέργων να τους χτυπούν την πλάτη με περίσσια ευγνωμοσύνη;
Μήπως έχουν την αίσθηση πως θα έπρεπε να τους κάνουν και τεμενάδες για τα νέα καταστροφικά μέτρα που τους ετοιμάζουν κατά παραγγελία της τρόικας των τοκογλύφων δανειστών;
Εδώ έφτασε ο ίδιος ο Άδωνης να δηλώσει πως δεν θα ψηφίσει την αύξηση του ΦΠΑ στις εκδόσεις – επειδή προφανώς το μέτρο τον αγγίζει προσωπικά – ενώ όλα τα υπόλοιπα τα ψηφίζει με χέρια και με πόδια…
Αλήθεια, τι θα έκανε ο ίδιος αν δεν ήταν βουλευτής και ήταν μόνο εκδότης, συγγραφέας λογοτεχνικών ή επιστημονικών συγγραμμάτων, επιμελητής εκδόσεων κ.λπ.;
Θα άφηνε ήσυχους όσους επιχειρούν να τον καταστρέψουν ή θα τους κυνηγούσε μέχρι να πατήσουν …μαύρο χιόνι, όχι μόνο στα Εξάρχεια, αλλά και στο καφενείο της γειτονιάς τους;
