Just in

Όλα τα νέα
Imerodromos logo
 

Το άγαλμα του Τρούμαν στην πρεσβεία σας!

Ο πρέσβης των ΗΠΑ,  Τζέφρι Πάιατ, με μια κίνηση προκλητική, θέλοντας να δείξει πως η αμερικανοκρατία στην Ελλάδα υπάρχει ακόμα,..

Ο πρέσβης των ΗΠΑ,  Τζέφρι Πάιατ, με μια κίνηση προκλητική, θέλοντας να δείξει πως η αμερικανοκρατία στην Ελλάδα υπάρχει ακόμα, πήγε και έβγαλε φωτογραφία… αγκαλιά με το άγαλμα του Τρούμαν.

Δεν έμεινε, όμως, μόνο σε αυτό, αλλά έγραψε στην ανάρτηση του ότι βρέθηκε αμέσως μετά την επίσκεψή του στο Αγιο Ορος στο σημείο που στέκεται το άγαλμα, το οποίο συμβολίζει τη συμμαχία ΗΠΑ – Ελλάδας και υπενθυμίζει τη

«γενναιοδωρία του αμερικανικού λαού προς την Ελλάδα κατά τη διάρκεια των πιο σκοτεινών χρόνων της».

Η ανάρτηση του πρέσβη των ΗΠΑ στην Ελλάδα:

Ο κύριος πρέσβης ενοχλήθηκε, προφανώς από τη νέα… περιπέτεια του αγάλματος του προέδρου των ΗΠΑ, Χάρυ Τρούμαν, και ήρθε να μας πει ποιος κάνει κουμάντο στη χώρα μας! 

Έχουμε να πούμε στον κύριο πρέσβη πως, ακόμα και «κατά τη διάρκεια των  πιο σκοτεινών χρόνων της» Ελλάδας  ο λαός της χώρας μας δεν συντάχθηκε με την υποτέλεια, τον ραγιαδισμό και την εξάρτηση  – της κυρίαρχης τάξης και του πολιτικού της προσωπικού – στις ΗΠΑ. 

Έχουμε να πούμε στον κύριο πρέσβη πως οι κυβερνήσεις της χώρας του, με προσφορά του ίδιου του Τρούμαν αλλά και αργότερα, ήταν εκείνες που έδωσαν το όνομα τους σε αυτό που ονομάζει σκοτεινά χρόνια της Ελλάδας. Η «μαυρίλα» που έριξαν οι ΗΠΑ στην Ελλάδα δεν ξεπληρώνεται με καμία πτώση αμερικανικού αγάλματος.

Γιατί; Δεν φτάνει. Ξεπληρώνεται με την αποτίναξη της αμερικανοκρατίας που υπάρχει με διάφορες μορφές και στις μέρες μας στην Ελλάδα και τη συνεχίζουν και οι «αριστεροί» της σημερινής κυβέρνησης, δίνοντας διαπιστευτήρια. Πρόσφατο παράδειγμα η ευθυγράμμιση της κυβέρνησης ΗΠΑλλήλων με την επέμβαση στη Συρία, αλλά και η υπεράσπιση του αγάλματος με άγρια καταστολή από τον ΣΥΡΙΖΑ που αποδείχθηκε πως είναι ο καλύτερος ΜΑΤατζής του Τρούμαν!

Ο κύριος πρέσβης, έμπειρος διπλωμάτης «ειδικών» αποστολών (έχει θητεύσει και στην Ουκρανία), σίγουρα γνωρίζει Ιστορία. Άρα, υπερασπίζεται – ως εκπρόσωπος του κράτους των ΗΠΑ στην Ελλάδα – και την ιστορία του προέδρου με το άγαλμα του οποίου έβγαλε φωτογραφία… αγκαλιά. 

Μιλάμε για τον πρόεδρο των ΗΠΑ, αυτόν τον καλό άνθρωπο, τον Χάρυ Τρούμαν ο οποίος έχει συνδέσει την πολιτική του πορεία με μια από τις μεγαλύτερες καταστροφές στον 20ο αιώνα, που μόνο με αυτές των ναζί συγκρίνονται: Ήταν αυτός που στη θητεία του οι ΗΠΑ σκόρπισαν το θάνατο και τον όλεθρο στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι (Αύγουστος 1945). Οι φωτογραφίες δίπλα στη δική του με το άγαλμα του Τρούμαν, στο δημοσίευμα μας, θα του υπενθυμίσουν σε τι αναφερόμαστε.   

Ο Τρούμαν, το άγαλμα του οποίου… αγκαλιάζει ο κύριος πρέσβης είναι ίδιος που έστειλε στην Ελλάδα («κατά τη διάρκεια των  πιο σκοτεινών χρόνων της», όπως γράφει και ίδιος ο Τζ. Πάιτ…) το 1948 τον Βαν Φλιτ για να «εποπτεύσει» την εφαρμογή του «Δόγματος» του, του «Δόγματος Τρούμαν». Αρκεί να υπενθυμίσουμε εκείνη τη φράση του Παναγιώτη Κανελλόπουλου προς το Βαν Φλιτ: «Στρατηγέ, ιδού ο στρατό σας». Πρόκειται για μέρος μέρος της «γενναιοδωρίας των ΗΠΑ» μαζί με τη χρήση ναπάλμ στον ελληνικό εμφύλιο, ενάντια στους αντάρτες του ΔΣΕ, στο Γράμμο. 

Ξέρει καλά ο κύριος πρέσβης,  γνώστης της πολιτικής των ΗΠΑ (και σε ιστορικό επίπεδο είναι) ότι και το «Δόγμα Τρούμαν» -και στη συνέχεια το σχέδιο Μάρσαλ – ήταν «πακέτα» που βοήθησαν την άρχουσα τάξη της Ελλάδας να «στεριώσει» το σύστημα της στη μετεμφυλιακή περίοδο και να «προικίσει» το κεφάλαιο της χώρας.

Ας θυμηθούμε ξανά την ομιλία του Τρούμαν στο Κογκρέσο, 12 Μαρτίου 1947, που αποτέλεσε το «Δόγμα Τρούμαν»

«Πιστεύω ότι η πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών οφείλει να είναι η υποστήριξις των ανθισταμένων εις την υποδούλωσιν ελευθέρων λαών. Εάν η Ελλάς ήθελεν περιέλθει υπό τον έλεγχον ενόπλου τινός μειοψηφίας, σύγχυσις και ανωμαλία θα ηδύνατο να εξαπλωθούν ευχερώς εις ολόκληρον τη Μέσην Ανατολήν. Ετι μάλλον ο αφανισμός της Ελλάδος ως ανεξαρτήτου κράτους, θα είχεν βαθείαν επίδρασιν εφ’ όλων των ευρωπαϊκών χωρών, ων οι λαοί αγωνίζονται, αντιμετωπίζοντες μεγάλας αντιξοότητας, προς διατήρησιν της ελευθερίας και ανεξαρτησίας των, καθ’ ον χρόνον επανορθώνουν τας εκ του πολέμου καταστροφάς. Αν παραλείψωμεν να βοηθήσωμεν την Ελλάδα κατά την κρίσιμον ταύτην στιγμήν, βαρύταται θα είναι αι συνέπειαι τόσον διά την Δύσιν όσο και διά την Ανατολήν. Οφείλομεν να αναλάβωμεν άμεσον και αποτελεσματικήν δράσιν…».

Την εφαρμογή της αμερικανικής επέμβασης την ξέρει καλά, σίγουρα, ο κύριος πρέσβης, όπως θα γνωρίζει πως τότε και το Κέντρο και η Δεξιά αποδέχθηκαν την ωμή επέμβαση. 

Τι άλλο γνωρίζει ο κύριος πρέσβης; Σίγουρα θα ξέρει για την ιστορία του αγάλματος, το οποίο τοποθετήθηκε  στην Ελλάδα το 1963, χωρίς καμία άδεια της δημοτικής αρχής και τα αποκαλυπτήρια του συνέπεσαν χρονικά με την κηδεία του Γρηγόρη Λαμπράκη. Καταλαβαίνει από συμβολισμούς ο κύριος πρέσβης, αφού ως θαυμαστής του Τρούμαν που πήγε να «τσεκάρει» αν είναι καλά το άγαλμα. Είναι εκείνοι οι «συμβολισμοί» που εφαρμόστηκαν την περίοδο του μακαρθισμού που επί Τρούμαν είχαν μεγάλη επιτυχία στις ΗΠΑ… 

Η τελευταία περιπέτεια του αγάλματος του Τρούμαν στην Ελλάδα δεν είναι η μοναδική (κι αυτό το γνωρίζει ο κύριος πρέσβης) και δεν θα είναι και τελευταία εκτιμούμε…

Γιατί; Διότι πρόκειται για ένα άγαλμα ενός δολοφόνου των λαών, ο οποίος – ειδικά στη χώρα μας – συνέβαλε πάρα πολλά στα πιο «σκοτεινά χρόνια». 

Θα προτείναμε, λοιπόν, στον κύριο πρέσβη να πάρει το άγαλμα στο σπίτι του ή (εάν εκεί δεν υπάρχει χώρος) να το τοποθετήσει μέσα στην αμερικανική πρεσβεία, για να τη διακοσμήσει κι έτσι να το καμαρώνει όσο θέλει.

Δεν θα χρειαστεί και καμία ειδική άδεια…Το άγαλμα, άλλωστε, από όλες τις απόψεις, ανήκει στις κυβερνήσεις των ΗΠΑ και στους υπερασπιστές του Τρούμαν. 

Με λίγα λόγια;  Το άγαλμα του Τρούμαν στην πρεσβεία σας κύριε πρέσβη. Κι απ’ έξω – έτσι κι αλλιώς – θα συνεχίσει να ακούγεται το σύνθημα «Φονιάδες των λαών Αμερικάνοι». Κι ας μην αρχίσουν οι… σημειολόγοι του ραγιαδισμού τα γνωστά τους, δηλαδή πως το σύνθημα βάζει στην ίδια όχθη τον αμερικανικό λαό και τους κυβερνήτες του. Το σύνθημα αναφέρεται στους  δολοφόνους, όπως ο Τρούμαν. 

Απόψεις