Just in

Όλα τα νέα
Imerodromos logo
 

20 Η διασπάθιση του δημόσιου χρήματος γίνεται “νόμιμα”.

Το κύριο θέμα δεν είναι η ερμηνεία του “κρατήρα” της Δουκίσσης Πλακεντίας, που δημιουργήθηκε από την κατάπτωση της σήραγγας του..

Το κύριο θέμα δεν είναι η ερμηνεία του “κρατήρα” της Δουκίσσης Πλακεντίας, που δημιουργήθηκε από την κατάπτωση της σήραγγας του κατασκευασμένου Μετρό στο Χαλάνδρι. Το κύριο θέμα είναι η συνεχώς αυξανόμενη εξουσία τριών ομίλων κατασκευαστικών και ιδιαίτερα του Leader, στην οικονομική και πολιτική ζωή του τόπου. Το κύριο θέμα είναι η διαπλοκή τους με την κυβερνητική εξουσία. Και ας αρχίσουμε από το θέμα. Καταστράφηκε σήραγγα και δεν θρηνήσαμε θύματα, γιατί δεν υπήρχαν μέσα σ’ αυτήν εργαζόμενοι. Καταπλακώθηκε σήραγγα και οι “δημόσιες σχέσεις” της Αττικό Μετρό μας πληροφόρησαν ότι άνοιξε απλώς μια τρύπα στο οδόστρωμα. Η γνωστή εφημερίδα της διαπλοκής έδωσε ρέστα και με πολυσέλιδο ρεπορτάζ και αναλύσεις μας πληροφόρησε ότι φταίει το έδαφος, τα πηγάδια, ο αγωγός της ΕΥΔΑΠ που έσπασε και η διάβρωση του εδάφους, για να προσθέσει επι λέξει ότι: “H Αττικό Μετρό προσανατολίζεται, ύστερα από το πρόβλημα που ανέκυψε, προς νέα μέθοδο κατασκευής. Προτείνεται πιο συγκεκριμένα η μέθοδος Cut and Cover…”.

Το μήνυμα της επιθυμίας του μεγάλου αρχηγού εστάλη στην Αττικό Μετρό και επισήμως. Θέλει Cut and Cover.

Θα αναλύσουμε τι σημαίνουν όλα αυτά παίρνοντας θέση επί του τεχνικού θέματος.

Για την κατασκευή της σήραγγας με τη μέθοδο του ανοικτού ορύγματος (Cut and Cover) απαιτείται μεγάλη ποσότητα πασσάλων. Οι πάσσαλοι, στα επίσημα αναλυτικά τιμολόγια του ΥΠΕΧΩΔΕ, υπέρκοστολογούνται μέχρι και πεντέμισι (5,5) φορές. Όση έκπτωση και να δώσει ο εργολάβος, παραμένει, γι’ αυτόν, ένα μεγάλο ποσοστό κέρδους.

Η νέα μέθοδος απαιτείται, πλέον, μόνο για την ανακατασκευή του τμήματος της σήραγγας που κατέρρευσε. Σε αυτό, ειδικά, το σημείο είναι πρακτικά αδύνατη η εκσκαφή κάτω από τα μπάζα, με τα οποία επιχώθηκε ο “κρατήρας”.

Η δαπάνη για την ανακατασκευή του τμήματος αυτού της σήραγγας επιβαρύνει τον ανάδοχο, διότι η μελέτη εφαρμογής ήταν δική του και διότι το εργολαβικό αντάλλαγμα ήταν κατ’ αποκοπήν. Στην ίδια, όμως, εργολαβία υπάρχει και το επόμενο τμήμα της σήραγγας στο οποίο η αλλαγή της μεθόδου κατασκευής εξυπηρετεί οικονομικά τον ανάδοχο. Με την ευκαιρία αναφέρω ότι στην προαστιακή σιδηροδρομική γραμμή που κατασκευάζεται εντός της Αττικής Οδού, με κατάλληλες μεθοδεύσεις που δεν είδαν το φως της δημοσιότητας, απέσπασαν από τον ΕΡΓΟΣΕ εργολαβίες κατασκευής μεγάλης ποσότητας πασσαλοστοιχείων αποκομίζοντας τεράστια κέρδη.

Για τον προσδιορισμό των αιτιών της κατάπτωσης της σήραγγας έχει επιληφθεί επιτροπή, όπως ήδη ανακοινώθηκε. Πιστεύω ότι και το πόρισμα της επιστημονικής επιτροπής θα περιλαμβάνει τα ακόλουθα:

Δεν ευθύνεται η μέθοδος κατασκευής για την κατάρρευση, αλλά οι κακή ή πλημμελής εφαρμογή της.

Οι προσωρινές αντιστηρίξεις της σήραγγας είχαν συντελεστή ασφαλείας κατώτερο της μονάδας και η κατάρρευση οφείλεται στην πλημμελή αντιμετώπιση της αντιστήριξης στο σημείο συνάντησης των δύο μετώπων διάνοιξης (αν αληθεύει ότι υπήρξαν αυτά τα δύο μέτωπα εργασίας).

Δεν απαιτείται η μέθοδος του ανοικτού ορύγματος για το επόμενο τμήμα της σήραγγας.

Ας επανέλθουμε στο κυρίως θέμα. Μέχρι το έτος 1998, λόγω του μεταξύ τους ανταγωνισμού, τα κέρδη των μεγάλων κατασκευαστικών εταιρειών ήταν υποτυπώδη.

Από την διαβλητή αποτίμηση της αξίας των εταιριών τους, κατά την εισαγωγή τους στο χρηματιστήριο και κύρια από τη μεταγενέστερη φούσκα του χρηματηστηρίου, απέκτησαν αμύθητα κέρδη – και ως πρόσωπα και ως εταιρίες – τα οποία τους επέτρεψαν να ενισχύσουν τη διαπλοκή τους με την κυβερνητική εξουσία.

Ο στρατηγικός του στόχος, το να βάλουν στο χέρι την πολιτική εξουσία, όπως επιγραμματικά ελέχθη, ικανοποιήθηκε με αφορμή τους κοινοτικούς πόρους, τους όρους που επέβαλαν οι Βρυξέλλες για την απορρόφησή τους και με τα ολυμπιακά έργα, τα οποία σκόπιμα καθυστέρησαν. Επέβαλαν, τελικά, το νέο νόμο για τα δημόσια έργα, τον ανεκδιήγητο “μαθηματικό τύπο”, το νέο τρόπο επανάκρισης των εργοληπτικών πτυχίων κ.λ.π.

Σήμερα, η τριάδα αυτή των ομίλων διαφεντεύει το μεγαλύτερο ποσοστό των κοινοτικών πόρων και ετοιμάζεται για τους επόμενους, οι οποίοι προϋποθέτουν τις δήθεν συμβάσεις παραχώρησης. Εξασφάλισαν τη συμμετοχή των τραπεζών – με τις εγγυήσεις του ελληνικού δημοσίου (του φορολογούμενου δηλαδή Έλληνα πολίτη) – για το οικονομικό τέρας της σύμβασης παραχώρησης, που είναι η Αττική Οδός, συμμετείχαν ορισμένοι σε επιχειρήσεις τζόγου και σε προμήθειες οπλικών συστημάτων και τόσο άλλα που προκαλούν δέος. Σήμερα, εξαρτώνται από αυτούς τα ολυμπιακά έργα, καθώς και ο “δείκτης της οικονομικής ανάπτυξης της χώρας”, αυτός ο πλαστός οικονομικός δείκτης, ο οποίος, στην ανάπτυξη περιλαμβάνει ακόμα και την ρεμούλα.

Η επιρροή, πλέον, αυτών των κατασκευαστικών ομίλων πήρε ανησυχητικές διαστάσεις. Εάν η κατάσταση αυτή συνεχιστεί, θα υποθηκευτεί ανεπανόρθωτα η ζωή των επόμενων γενεών, οι οποίες πλέον, θα ζούμε για να πληρώσουν τα τοκοχρεολύσια του δημόσιου χρέους στο φεουδαρχικό καθεστώς που θα προκύψει από συμβάσεις παραχώρησης, οι οποίες δεν προστατεύουν το δημόσιο συμφέρον, και από τα νέα οικονομικά τζάκια.

Η κυβερνητική εξουσία για να αποσείσει τις ευθύνες της από το “φαγοπότι” των δημοσίων έργων (δεν θα κρατούν γαρ αιώνια την εξουσία) ανέθεσε τον έλεγχο των συμβάσεων στο Ελεγκτικό Συνέδριο, το οποίο από τη φύση του δεν μπορεί να ελέγξει το τεχνικόοικονομικό αντικείμενο των συμβάσεων. Πρόσφατα, ανέθεσε και τον έλεγχο των ΑΠΕ των εργολαβιών παρελθόντων ετών. Αυτό σημαίνει ότι οι διαπλεκόμενοι και η κυβέρνηση φοβούνται την αποκάλυψη των ατασθαλιών τους. Το Ελεγκτικό Συνέδριο έχει αντιληφθεί τι του γυρεύουν; Έχει αντιληφθεί ότι αυτό δεν είναι η νομιμότητα μιας διαδικασίας , αλλά τεχνικοοικονομικός έλεγχος – τον οποίο δεν γνωρίζει – και ότι ίσως χρησιμοποιηθεί, ως κολυμπήθρα του Σιλωάμ.

Οι εκτός κυβέρνησης πολιτικές δυνάμεις και κύρια οι πολίτες της χώρας πρέπει να αποτρέψουν τη νομιμοποίηση των αθέμιτων κερδών που πραγματοποιήθηκαν ήδη, καθώς και αυτών που θα πραγματοποιηθούν.

Πρέπει να αντικαταστήσουν τον τυπικό έλεγχο του Ελεγκτικού Συνεδρίου, που τους κατοχυρώνει θεσμικά, με ουσιαστικό έλεγχο. Η διασπάθιση του δημοσίου χρήματος γίνεται νόμιμα. Η αποκάλυψη προϋποθέτει πολιτική βούληση, ενεργοποίηση των πολιτών και μπορεί να γίνει μόνο με τεχνική διερεύνηση, που να περιλαμβάνει το τεχνικό πρόβλημα, τον τρόπο που επιλύθηκε και τον τρόπο που θα έπρεπε να είχε επιλυθεί. Έτσι, θα αποκαλυφθεί τουλάχιστον η διασπάθιση του δημοσίου χρήματος τη διαπλοκή. Πρέπει επιτέλους, να υπάρξει ο φόβος, γιατί όχι, της επιστροφής των κλοπιμαίων.

Θα έχει πελώριες ευθύνες κάθε πολιτικός χώρος, εάν δεν βρεθεί τρόπος να σταματήσει αυτό το ξεπούλημα της χώρας, αυτή η κατρακύλα και η παρακμή.

EΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ – Σάββατο 18 Ιανουαρίου 2003 (σελ. 18)

Απόψεις