27 Απρίλη 1941, στις 8 το πρωί, ημέρα Κυριακή: Τα γερμανικά στρατεύματα μπαίνουν στην Αθήνα.
Λοιπόν, για να το λήξουμε εξ' αρχής με την συγκεκριμένη κυρία: Το θέμα δεν είναι η κυρία. Η εν λόγω είναι άνευ σημασίας. Το θέμα είναι ο Μητσοτάκης. Είναι οι κυβερνήσεις τους. Είναι το κράτος τους.
154 χρόνια από την γέννηση του Λένιν, στις 22 Απρίλη 1870
21 ΑΠΡΙΛΗ 1963, η ώρα είναι 8 το πρωί: Ο Γρηγόρης Λαμπράκης, ο βουλευτής της Αριστεράς, ξεδιπλώνει το λάβαρο της ειρήνης και ξεκινά από τον Τύμβο του Μαραθώνα
Η μαύρη επέτειος αποτελεί μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία να θυμηθούμε την αλήθεια. Και η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει χούντα – στην Ελλάδα και οπουδήποτε στον κόσμο – που να μην είναι κυλισμένη στο αίμα της τρομοκρατίας, των δολοφονιών, στην αγριότητα των ανά τον κόσμο «ΕΑΤ – ΕΣΑ», στην ταξική βαρβαρότητα και στο βούρκο της διαφθοράς
Κατά τον επίσημο ορισμό, «απεργοσπάστης» είναι εκείνος που αντί να απεργεί συνεχίζει να εργάζεται ή προσφέρεται να εργαστεί προς αντικατάσταση..
Στις 17 Απρίλη του 2012 έφευγε ο Δημήτρης Μητροπάνος. Και τον θυμόμαστε όπως ήταν: Χωρίς «πόζες». Πηγαίος. Χωρίς τίποτα το «δήθεν». Αξιοπρεπής. Χωρίς «τάχα μου». Με κουβέντες μετρημένες. Και καθαρές. Αυτός ήταν. Ένας μεγάλος τραγουδιστής, ένας μέγιστος άνθρωπος. Ένας μάγκας. Αληθινός. Με την μπέσα και την λεβεντιά που έχουν οι ωραίοι μάγκες
Ήταν 15 Απρίλη του 1920. Στη χώρα της «ελευθερίας», στις ΗΠΑ, συλλαμβάνονται δύο από τους γνωστότερους ηγέτες του εργατικού κινήματος, οι Ιταλοί εργάτες Νικόλα Σάκο και Μπαρτολομέο Βαντσέτι
Για μια ακόμα φορά ο θόρυβος από τα βομβαρδιστικά τους, οι λάμψεις από τις βόμβες τους, το αίμα που χύνεται από τις ρουκέτες τους, το έγκλημα που απλώνεται από τη Γάζα μέχρι την Δαμασκό, από το Τελ Αβιβ μέχρι την Ερυθρά, από το Κίεβο μέχρι την Τεχεράνη, μας καθιστούν μάρτυρες της «σωστής πλευράς της ιστορίας» τους.
Σήμερα έχουμε «γιορτή». Είναι η επέτειος των 75 χρόνων του ΝΑΤΟ...
Τα Τέμπη, ό,τι επικοινωνιακή σαβούρα κι αν χρησιμοποιήσουν από το σκουπιδαριό του ανάξιου πολιτικαντισμού, του χυδαίου αντιπερισπασμού και του άθλιου αποπροσανατολισμού, είναι ο άφατος πόνος των 57 οικογενειών και, ταυτόχρονα, το μυριόστομο "ως εδώ" των εκατομμυρίων που συνταξιδεύουν στο ίδιο τρένο με εκείνα τα παιδιά.
Ο Καραμανλής, ο Κώστας, του Αχιλλέα, ο υπουργός Μεταφορών την ημέρα του εγκλήματος στα Τέμπη, ο κύριος που καταχειροκροτήθηκε προχτές..
72 χρόνια από την εκτέλεση του Κομμουνιστή ηγέτη – «Αγαπάμε την Ελλάδα και το λαό της περισσότερο από τους κατηγόρους μας. Το δείξαμε όταν εκινδύνευε η ελευθερία, η ανεξαρτησία και η ακεραιότητά της και, ακριβώς, αγωνιζόμαστε για να ξημερώσουν στη χώρα μας καλύτερες μέρες χωρίς πείνα και πόλεμο. Για το σκοπό αυτό αγωνιζόμαστε και όταν χρειαστεί θυσιάζουμε και τη ζωή μας»
Ήταν 24 Μάρτη 1999 όταν άρχιζε το μακελειό, το στυγερό έγκλημα, που κράτησε 78 μέρες. Ήταν το οριστικό τέλος για την Γιουγκοσλαβία. Μια χώρα που ο λαός της όρθωσε το ανάστημά του στις μεραρχίες του Χίτλερ, δεν υπάρχει πια. Τη διέλυσε το ΝΑΤΟ σε συνεργασία με την ΕΕ
«Όσοι το χάλκεον χέρι του φόβου βαρύ αισθάνονται, ζυγόν δουλείας, ας έχουσι. Θέλει αρετήν και τόλμην η Ελευθερία» (Αντρέας Κάλβος). ΄Η όπως το έλεγε 120 χρόνια μετά την Επανάσταση του ’21 ο ύμνος του ΕΛΑΣ: «Αντάρτης, κλέφτης, παλικάρι, πάντα είναι ο ίδιος ο λαός».