“Δεν ήξερε, δεν ξέραμε”, είπε.
Ετσι είπε! Το ξεστόμισε με μοσχαρίσια αναισθησία και ασύγγνωστη αναίδεια ο εκπρόσωπος της κυβέρνησης.
Το ξεστόμισε στα μούτρα μας, αλλά, το χειρότερο, το ξεστόμισε στις μανάδες και τους πατεράδες που έθαψαν τα παιδιά τους και σε εκείνους που δεν βρήκαν τίποτα να θάψουν.
Δεν ήξερε ο πρωθυπουργός… διότι ο πολυχρονεμένος πότε δεν ξέρει. Μόνο κορδώνεται.
Δεν ήξερε ούτε η κυβέρνηση. Ανίδεοι όλοι.
Κάτι μισο -ήξερε ένας υπουργός. Εκείνος παραιτήθηκε, αλλά έχει το θράσος να θέλει πάλι να γίνει βουλευτής, γιατί όχι και υπουργός βρε αδερφέ, πάνω στις πλάτες του λαού, διότι αφού παραιτήθηκε πιστεύει ότι ξεμπέρδεψε κιόλας. Πέταξε από πάνω του την ευθύνη, μαζί και τη συνείδηση…όση είχε απομείνει, αν είχε απομείνει.
Μάλιστα. Δεν ήξεραν, λοιπόν. Οι επιτελικοί και οι άριστοι έχουν πλήρη μεσάνυχτα για το επιτελικό και άριστο κράτος τους. Ετσι λένε. Εκτός αν πρόκειται να βγάλουν παράνομες τις απεργίες των σιδηροδρομικών, οι οποίοι ήξεραν και έλεγαν. Στην κυβέρνηση τα έλεγαν.
Τότε ξέρουν όλους τους μηχανισμούς.
Ας προσπεράσουμε, λοιπόν, το χυδαίο ψέμα της άγνοιας. Ας το δεχτούμε.
Και τώρα που μάθατε;
Ακούστε, κύριοι της αναισθησίας χιλίων πιθήκων…
Οταν δεν ξέρεις και έχεις 57 σκοτωμένα, απανθρακωμένα, διαμελισμένα παιδιά και στο μεταξύ συνεχίζεις να μην γνωρίζεις τίποτα,
όταν, δηλαδή, πάσχεις από τέτοια δολοφονική άγνοια,
τότε κατεβάζεις το κεφάλι, από ντροπή και συντριβή και όχι από την οδηγία του σκηνοθέτη “χαμηλά το κεφάλι”
τότε τα μαζεύεις και πας σπίτι σου…. Δηλαδή, ξεκουμπίζεσαι.
Δηλαδή, δεν συνεχίζεις να αναπαύεις την πλαδαρή σου αναλγησία και ανευθυνότητα στους κυβερνητικούς θώκους.
Αυτό ως ελάχιστη συγγνώμη στους νεκρούς και σε εκείνους που θρηνούν.
Σε αυτές, βέβαια, τις περιπτώσεις ο λαός ξέρετε τί λέει και σε σας και στους προηγούμενους και στους επόμενους που δεν “ξέρουν” τίποτα για τα εγκλήματα;
Ξεράδια!
Ξεράδια και τσακίδια!
Ο κόσμος που μας ετοιμάζουν δεν αξίζει σε κανέναν, δεν αξίζει στα παιδιά μας. Να φύγουν, να χαθούν, αυτοί και η πολιτική τους.
