Κυκλοφόρησε το νέο τεύχος του περιοδικού UNFOLLOW, για τον μήνα Ιούλιο, με μια σειρά από πολύ ενδιαφέροντα ρεπορτάζ και άρθρα.Μεταξύ άλλων, στο UNFOLLOW 31 θα διαβάσετε:
«O Μελισσανίδης χτυπάει το ντέφι και ο Σαμαράς χορεύει στο ρυθμό του», ρεπορτάζ του Λευτέρη Χαραλαμπόπουλου. Μήλο της Έριδος η έκταση των 660 στρεμμάτων της πρώην Βιομηχανικής Ζώνης Δραπετσώνας, οι εγκαταστάσεις και οι χρήσεις γης γύρω από αυτήν. Έχει στηθεί ένα παιχνίδι μεθοδεύσεων και ωμών παρεμβάσεων, με πρωταγωνιστές πολιτικά πρόσωπα –όπως ο υπουργός ΠΕΚΑ κ. Μανιάτης και ο πρώην περιφερειάρχης κ. Σγουρός–, που στην παρούσα φάση δρουν για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων του ομίλου Aegean, ιδιοκτησίας Δημήτρη Μελισσανίδη. Οι εγκαταστάσεις της ΒΡ στην περιοχή θα γίνουν κέντρο διακίνησης εκατομμυρίων λίτρων λιπαντικών και πετρελαίου, καθώς και επεξεργασίας πετρελαιοειδών αποβλήτων (slops). Για όσους δεν γνωρίζουν, μέσω των slops γίνεται παγκοσμίως συστηματικά και οργανωμένα το λαθρεμπόριο πετρελαίου.
«Ασφαλιστικό: Αποκαθήλωση του κοινωνικού για την επέλαση του ιδιωτικού», ρεπορτάζ της Ντίνας Ιωακειμίδου και του ΝίκουΤσακανίκα. Τ
ο έργο της μεταρρύθμισης του ασφαλιστικού επαναλαμβάνεται την τελευταία 25ετία με τις ίδιες συνταγές. Παρά τις διαρκείς καταληστεύσεις των ταμείων, την καταβαράθρωση των συντάξεων και τις αλλεπάλληλες περικοπές που ανέτρεψαν την ανταποδοτικότητα του συστήματος, βρισκόμαστε σήμερα εκ νέου στο σημείο μηδέν. Και τα χειρότερα έρχονται…
«Ο οικονομικός πόλεμος της Ουκρανίας», άρθρο του Άρη Χατζηστεφάνου. Μαζικές ιδιωτικοποιήσεις, ολοκληρωτική υποταγή στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και στην ΕΕ, καλπάζων φασισμός, μερικοί αναθεωρητές ιστορικοί, και ένα βαθιά διεφθαρμένο πολιτικό κατεστημένο. Δεν είναι η Ελλάδα, είναι η Ουκρανία. Κοιτάζοντας κανείς πέρα από τη γεωπολιτική ερμηνεία των εξελίξεων, πέρα δηλαδή από την αντιπαράθεση της Ρωσίας με τη Δύση, θα ανακαλύψει μια χώρα με τρομακτικές ομοιότητες με τη δική μας. Και αν η Ουκρανία βρίσκεται στα πρώτα στάδια ενός γενικευμένου εμφυλίου πολέμου, ίσως θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι στην Ευρώπη του 21ου αιώνα τα πάντα είναι πλέον δυνατά…
«Ο τουρισμός θα μας σώσει;», ρεπορτάζ του Λεωνίδα Βατικιώτη. Σε εργασιακές σχέσεις δουλοπαροικίας με εισαγόμενο ανειδίκευτο προσωπικό χτίζεται το τουριστικό θαύμα που επαινεί ο Αντώνης Σαμαράς.
«Το ανησυχητικό ρήγμα του ΣΥΡΙΖΑ ΙΙ», ρεπορτάζ της Μαρινίκης Αλεβιζοπούλου και του Αυγουστίνου Ζενάκου. Οι διαφωνίες στους κόλπους της αξιωματικής αντιπολίτευσης αφορούν μια σύγκρουση μεταξύ των οπαδών των «συμμαχιών» και των «γκρουπούσκουλων» καταπώς το θέλει η αρθρογραφία των κυρίαρχων ΜΜΕ; Ή μήπως αφορούν την κριτική που γίνεται ανοικτά από τη βάση του κόμματος σε σχέση με συγκεκριμένες πολιτικές επιλογές, λιγότερο διαφανείς από όσο θα ελπίζαμε;
«Σημιτιστάν: Ποιος κυβερνά αυτό τον τόπο;», ρεπορτάζ του Λευτέρη Χαραλαμπόπουλου και του Παναγιώτη Θεοδωρόπουλου.Μια δεκαετία από τότε που ο Κώστας Σημίτης έπαψε να είναι πρωθυπουργός, οι άνθρωποί του εξακολουθούν να κυβερνούν τη χώρα. Τα «πνευματικά παιδιά» του, που κατά την πορεία της ένταξης της Ελλάδας στην ευρωζώνη βρέθηκαν στις «παρυφές» της εξουσίας, καταλαμβάνουν σήμερα κυβερνητικές θέσεις και εφαρμόζουν με θρησκευτική ευλάβεια τα μνημόνια. Όσο και αν φαίνεται οξύμωρο, οι άνθρωποι του Κ. Σημίτη απαρτίζουν επί πρωθυπουργίας Σαμαρά μια πανίσχυρη ελίτ, η οποία ελέγχει νευραλγικές θέσεις του κρατικού και τραπεζικού συστήματος της χώρας. Το σύστημα Σημίτη ζει και βασιλεύει.
«Νόμος είναι το δίκιο της καθαρίστριας!» άρθρο του Νίκου Μπογιόπουλου. Επί τόσα χρόνια τώρα, οι κυβερνώντες λένε: «Όποιος έχει στοιχεία να πάει στον εισαγγελέα». Αλλά δεν μπορεί να υπάρχει ίσο δίκαιο μεταξύ άνισων ανθρώπων…
