Αποτρόπαιο, μακάβριο και επικίνδυνο είναι το …καπιταλιστικό μέλλον εκατομμυρίων παιδιών, καθώς όλο και περισσότερα αφήνουν το σχολείο για να δουλέψουν, ενώ την ίδια ώρα η πείνα, η φτώχεια και κάθε μορφή άγριας εκμετάλλευσης «κατακρεουργεί» τα όνειρα και τη ζωής τους…
Τα δικαιώματα των παιδιών είναι από τα πρώτα που ποδοπατούνται, εν μέσω των παγκόσμιων οικονομικών προβλημάτων και κρίσεων.
Το πιο ανησυχητικό είναι το γεγονός ότι κάποια από τα παιδιά πέφτουν θύματα σεξουαλικής εκμετάλλευσης, με την Διεθνή Οργάνωση Εργασίας (ILO) να τονίζει την ανάγκη για επείγουσα δράση.
Ο Gilbert Houngbo, γενικός διευθυντής της ILO, δήλωσε στο BBC ότι «αν δεν δράσουμε τώρα και ενεργήσουμε αποφασιστικά και γρήγορα, το πρόβλημα θα συνεχίσει να επιδεινώνεται».
160 εκατ. θύματα παιδικής εργασίας
Στοιχεία που συγκεντρώθηκαν από τον ΟΗΕ στις αρχές του 2020 διαπίστωσαν ότι περίπου 160 εκατομμύρια παιδιά υπόκεινται σε παιδική εργασία και ότι η παγκόσμια πρόοδος για τον τερματισμό της είχε σταματήσει για πρώτη φορά εδώ και 20 χρόνια. Ο Houngbo, πρώην πρωθυπουργός του Τόγκο, είπε ότι τα πρώτα στοιχεία υποδηλώνουν ότι η τάση συνεχίζεται.
Είπε ότι η αύξηση του κόστους διαβίωσης – που οφείλεται εν μέρει στις ληστρικές αυξήσεις τιμών των τροφίμων και της ενέργειας που επιβάλλουν τα μονοπώλια – είχε καταδικάσει ορισμένες οικογένειες να μειώσουν ακόμα και τα γεύματα τους. Σε ορισμένες περιπτώσεις αυτό είχε οδηγήσει στη «χειρότερη μορφή παιδικής εργασίας», όπου εξαθλιωμένοι γονείς να ωθούν τα παιδιά τους σε σεξουαλική εργασία για να βοηθήσουν στο εισόδημα των οικογενειών τους.
Φτώχεια και πείνα
Στην παραλιακή πόλη Μομπάσα στη νοτιοανατολική Κένυα, ένα 14χρονο κορίτσι είπε στο BBC ότι δεν είχε άλλη επιλογή από το να ψάξει για δουλειά καθώς η μητέρα της μετά βίας μπορούσε να αγοράζει φαγητό και να πληρώνει σχολικά δίδακτρα για εκείνη και τα δύο αδέρφια της.
Για να βγάλει χρήματα, είπε ότι «κοιμόταν με άντρες, έπλενε ρούχα και έπλενε μαλλιά».
Όταν πηγαίνει στο σχολείο, είπε ότι μερικές φορές αισθάνεται τόσο πεινασμένη που «δεν μπορεί να πάρει το στυλό για να γράψει».
Μιλώντας από το μικρό τους σπίτι, η μητέρα της μιλώντας στο BBC παραδέχτηκε ότι «δεν ήταν εύκολο να πεις σε ένα παιδί να κάνει κάτι τέτοιο».
Αλλά είπε ότι δεν ήταν σε θέση να συντηρήσει την οικογένειά της αφού έχασε τη δουλειά της κατά τη διάρκεια της πανδημίας και τώρα πάλευε να τα βγάλει πέρα πλένοντας ρούχα.
«Είναι συντετριμμένη. Θα ήθελα το παιδί μου να πηγαίνει σχολείο όπως τα άλλα παιδιά για να βρει μια καλή δουλειά που θα το βοηθήσει στο μέλλον, αλλά επειδή δεν έχω καμία βοήθεια, αναγκάζεται να δουλεύει».
Σύμφωνα με τον Houngbo η αύξηση της παιδικής εργασίας παρατηρείται σε χώρες χαμηλού-μεσαίου και υψηλού εισοδήματος, καθώς και σε τομείς όπως η γεωργία, τα ορυχεία και οι κατασκευές.
Η ακρίβεια ποικίλει αναλόγως τη χώρα, αλλά το ταμείο των Ηνωμένων Εθνών για τα παιδιά (UNICEF) λέει ότι ο πληθωρισμός και το αυξανόμενο κόστος ζωής είναι μια «καθολική ανησυχία» που επηρεάζει τα παιδιά με διάφορους τρόπους.
«Πολλές οικογένειες από απελπισία πρέπει να καταφύγουν σε πραγματικά αδύνατες επιλογές και αρνητικές στρατηγικές αντιμετώπισης που επηρεάζουν τα παιδιά τώρα και μακροπρόθεσμα», δήλωσε η Natalia Winder-Rossi, διευθύντρια του προγράμματος κοινωνικής πολιτικής και κοινωνικής προστασίας της Unicef.
«Πνίγομαι, αλλά πρέπει να αντέξω…»
Στην πόλη Σιδώνα του νότιου Λιβάνου, παιδιά είπαν ότι είχαν εγκαταλείψει το σχολείο για να συντηρήσουν τις οικογένειές τους.
«Όταν ήμουν στο σχολείο ονειρευόμουν να γίνω δασκάλα. Τώρα σταμάτησα να κάνω όνειρα», είπε στο BBC η 14χρονη Alaa, η οποία εργάζεται καθαρίζοντας τα σπίτια των ανθρώπων.
Η Unicef λέει ότι περισσότερες από μία στις 10 οικογένειες στο Λίβανο στέλνουν τα παιδιά τους στη δουλειά. Η χώρα βρίσκεται αντιμέτωπη με μια σχεδόν ολοκληρωτική κατάρρευση της οικονομίας της.
«Θα ήθελα να πάω σχολείο φυσικά, αλλά σε αυτήν την κατάσταση ποιος θα σκεφτόταν να πάει σχολείο; Πρέπει να φροντίσεις την οικογένειά σου. Πνίγομαι… αλλά πρέπει να το αντέξω», είπε ο 15χρονος Μωάμεθ, που πουλά χαρτομάντιλα στο δρόμο.
