Παλιά, εκεί στον 16ο αιώνα, η λέξη «ορθολογισμός» χρησιμοποιήθηκε για να εξηγήσει με τη βοήθεια της λογικής, θρησκευτικά ζητήματα που με τον φανατισμό και την οπισθοδρόμηση ταλάνιζαν τους λαούς στα χίλια χρόνια που διήρκησε ο Μεσαίωνας. Εμείς εδώ στην Ελλάδα, μάθαμε εκ νέου τον εξ-ορθολογισμό ελέω Μνημονίου.
Ακόμα έχω τη φωνή της Άννας Διαμαντοπούλου στα αυτιά μου να διαλαλεί και να προαναγγέλλει τον «εξορθολογισμό» σε όλους τους τομείς της Παιδείας, από το διδακτικό προσωπικό και τα σχολικά κτίρια μέχρι την διδακτέα ύλη, τα τετράδια και τα μολύβια. Αν θυμάμαι καλά, θα πρέπει να πιπίλαγε τη λέξη «εξορθρολογισμος» μέχρι και 40 φορές τη μέρα – υπουργός Παιδείας και Δια Βίου Μάθησης ήταν, κάτι θα έπρεπε να μας μάθει, σωστά; Μέχρι που την μάθαμε πια τη λέξη απ΄ έξω κι ανακατωτά, και οι μικροί μαθητές καιοι μεγάλοι, και δεν χρειάστηκε να μείνει άλλο η Διαμαντοπούλου ούτε στο υπουργείο, ούτε καν στο κοινοβούλιο… Εμείς τον «εξορθολογισμό» πάντως δεν τον μάθαμε απλώς σαν λέξη, αλλά τον νιώσαμε και στο πετσί μας με την ανεργία, την ύφεση, τις περικοπές στην Παιδεία, την Υγεία και τις κοινωνικές παροχές.
Στην Ελλάδα των Μνημονίων και της νεοφιλελεύθερης οικονομικής πολιτικής «εξορθολογισμός» είναι η λέξη που χρησιμοποιείται κατ΄ευφημισμό για «οικονομικές περικοπές» και «αριθμητική συρρίκνωση» .
Σήμερα, λοιπόν, έφτασε η ώρα όπου το κόμμα που έφερε τα μνημόνια στην Ελλάδα …εξορθολογίζεται. Όχι με την φιλοσοφική έννοια του όρου αλλά με την οικονομική. Δεν προσπαθεί να εκλογικεύσει, δηλαδή, τους λόγους την ραγδαίας του πτώσης – από 44% το 2009 σε 3-5% το 2014 – και εσωκομματικής του διχόνοιας. Όχι, το ΠΑΣΟΚ «εξορθολογίζεται» υπό την έννοια του ότι κάνει τα αδύνατα δυνατά για να διασπαστεί και να συρρικνωθεί ακόμα περισσότερο. Ίσως και να προσπαθεί να τετραγωνίσει τον κύκλο για να αποφύγει την αναπόφευκτη προσαρμογή στα δημοσκοπικά δεδομένα, υπό το βάρος του πολιτικού κόστους των μνημονίων, μιά και «έκλεισε ο ιστορικός του κύκλος», όπως διαπίστωσαν ακόμα και πρώην κομματικά μεγαλοστελέχη.
40 χρόνια μετά την ίδρυση του, το ΠΑΣΟΚ εορτάζει διασπασμένο σε Παπανδρεϊκούς και Βενιζελικούς, σε εικονολάτρες και εικονοκλάστες, σε αναχρονιστές και μεταρρυθμιστές, σε κεντροαριστερούς και αριστεροδεξιούς, σε μνημονιακούς σοσιαλδημοκράτες και σοσιαλδημοκρατικούς νεοφιλελεύθερους, σε Μακρυβαγγελαίους και Κοντογιώργηδες. Κάτι σε Βιλαμπάχο και Βιλαρίμπα που όμως έχασαν το υγρό για τα πιάτα.
Τι ακούμε από τους χώρους των πανηγυρικών εορτασμών, λοιπόν; Τι είναι το όλον ΠΑΣΟΚ σήμερα; Ενωμένο; Δυνατό;
Εξουθενωμένο από τα ίδια τα μνημόνια που επέβαλλε και τις αντιλαϊκές πολιτικές είναι.
Εδώ αξίζει να σημειώσουμε ότι στην ορολογία των Μνημονίων η λέξη «εξορθολογισμός» συνοδεύεται πάντα από αυτή της «αναδιάρθρωσης».
Όχι πως μας νοιάζει κιόλας… στο Ανεργιστάν σήμερα ο κόσμος έχει άλλα προβλήματα.
