Το τελευταίο διάστημα όλο και πληθαίνουν αυτοί που απευθύνουν τα εξής εύλογα ερωτήματα: «Μα πού πήγε τελικά όλος αυτός ο πακτωλός χρημάτων που δανείστηκε η χώρα, με αποτέλεσμα να χρεοκοπήσει και να συρθεί στα μνημόνια που φτωχοποίησαν τη συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων; Πήγαν σε μισθούς και συντάξεις; Πήγαν στην Παιδεία, ή μήπως στην πρόνοια και τα νοσοκομεία; Μήπως πήγαν, σε τελευταία ανάλυση, για την καλυτέρευση του επιπέδου ζωής του λαού;».
Η απάντηση είναι πολύ απλή και, δυστυχώς, τελείως διαφορετική από ό,τι – καλόπιστα ή κακόπιστα, δεν έχει σημασία – απαντούν οι παπαγάλοι της συγκυβέρνησης: Πέρα από τους …δύσμοιρους τραπεζίτες που έλαβαν πάνω από 300 δισ. ευρώ για να σωθούν οι τράπεζές τους, καταδικάζοντας στη λιτότητα για την αποπληρωμή τους ακόμη και τα δισέγγονά μας, τα χρήματα πηγαίνουν, μεταξύ άλλων, και στους …δυσπραγούντες εθνικούς μεγαλοεργολάβους!
Αδιάψευστος μάρτυρας, η υπόθεση – και φυσικά όχι η μοναδική – με την παραχώρηση των μεγάλων οδικών αξόνων της χώρας σε μερικούς μεγάλους ξένους και ντόπιους ιδιωτικούς ομίλους, που θα στοιχίσει τελικά η κατασκευή και ανακατασκευή τους πάνω από 10 δισ. ευρώ, στους καθημαγμένους πολίτες της χώρας και πολλαπλάσια, σε βάθος χρόνου, κάθε φορά που χρησιμοποιούν τους αυτοκινητοδρόμους για να μετακινηθούν, πληρώνοντας τα πανάκριβα χαράτσια διοδίων.
Πιο πρόσφατο επεισόδιο αυτής της μεγάλης αρπαχτής – και ασφαλώς όχι το τελευταίο – το «δώρο» συνολικού ύψους, τελικά, 483 εκατ. ευρώ, και όχι 350 εκατ. ευρώ που είχαμε γράψει και εμείς πρόσφατα στον «ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟ», και είχε προσπαθήσει να διαψεύσει – έτσι για τα προσχήματα – ο υπουργός Υποδομών Μ. Χρυσοχοΐδης, προς τον όμιλο «Μορέας» που κατασκευάζει τον οδικό άξονα Κορίνθου – Τρίπολης – Καλαμάτας – Σπάρτης.
Αξίζει να σημειωθεί ότι το «δωράκι» αυτό αποτελεί συνέχεια των πρόσθετων εργολαβικών αποζημιώσεων και μπόνους, συνολικού ύψους 2,2 δισ. ευρώ, για την επανεκκίνηση των άλλων μεγάλων αυτοκινητοδρόμων (Ιόνια Οδός, Αυτοκινητόδρομος Αιγαίου, Κεντρική Οδός και Ολυμπία Οδός) οι εργασίες κατασκευής των οποίων σταμάτησαν το 2011 με αποκλειστική ευθύνη των μεγαλοεργολάβων οι οποίοι, ωστόσο, εξακολουθούσαν να εισπράττουν τα πανάκριβα χαράτσια διοδίων που πλήρωναν αγόγγυστα οι οδηγοί. Οι μεγαλοεργολάβοι, ωστόσο, όχι μόνο δεν κηρύχτηκαν έκπτωτοι, αλλά πήραν και …«πανωπροίκια»!
Μια ακόμη «αρπαχτή» 483 εκατ. ευρώ για τον «Μορέα»
Σύμφωνα, λοιπόν, με ρεπορτάζ της εφημερίδας «Καθημερινή» (3-12-2014), η συμφωνία μεταξύ κυβέρνησης και του ομίλου «Μορέας», που θα έρθει για ψήφιση στη Βουλή, προβλέπει τα εξής:
• Να διαθέσει το Δημόσιο ως αποζημίωση στην κοινοπραξία Μορέας 75,98 εκατ. ευρώ, μέρος της διαφοράς ανάμεσα στα πραγματικά έσοδα από τα διόδια και τα εκτιμώμενα, βάσει της σύμβασης. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Μορέας διεκδικούσε 67,7 εκατ. ευρώ περισσότερα.
• Να επιδοτήσει τη λειτουργία του αυτοκινητοδρόμου με επιπλέον 330 εκατ. ευρώ σε βάθος 30ετίας (όσο διαρκεί η σύμβαση παραχώρησης). Η επιδότηση θα δίνεται για την αποπληρωμή των δανείων του παραχωρησιούχου, εφόσον τα έσοδα είναι μικρότερα από όσα χρειάζεται. Αξίζει να σημειωθεί ότι η πρόσθετη επιδότηση δίνεται πλέον της ήδη συμφωνηθείσας, με την αρχική σύμβαση παραχώρησης, επιδότηση λειτουργίας που φθάνει σε σημερινά χρήματα τα 199 εκατ. ευρώ (στη σύμβαση προβλέπεται το ποσό των 132 εκατ. ευρώ, αλλά η κυβέρνηση δέχτηκε πως το ποσό αυτό είναι σε τιμές του 2002 και έτσι πληρώνει 67 εκατ. ευρώ παραπάνω. Και βέβαια, η πρόσθετη επιδότηση λειτουργίας δεν δίνεται από το Δημόσιο με τη μορφή δανείου προς τον παραχωρησιούχο (έστω με εξαιρετικά ευνοϊκούς όρους), αλλά ως καθαρή ενίσχυση και εγγύηση …κερδοφορίας!
• Θα εγγυηθεί προς τις δανείστριες τράπεζες του ιδιωτικού ομίλου τη διάθεση, επιπρόσθετου κεφαλαίου 10 εκατ. ευρώ. Αν, δηλαδή, ο ιδιώτης δεν το καταβάλει τελικά θα κληθεί το Δημόσιο να το αναλάβει!
Υπενθυμίζεται ότι ο Μορέας (ανήκει κατά 72% στον ΑΚΤΩΡ του Μπόμπολα, 15% στην J&R ABAΞ των Ιωάννου-Παρασκευαΐδη και 13% στην Intracom του Σ. Κόκκαλη) έχει λάβει στο παρελθόν ως αποζημίωση 68,4 εκατ. ευρώ για καθυστέρηση της έναρξης παραχώρησης και 5,7 εκατ. ευρώ για καθυστερημένη καταβολή δύο δόσεων της χρηματοδοτικής συμβολής και μέσω διαιτησίας 9,7 εκατ. ευρώ για απώλεια εσόδων από διόδια (συνολικά 83,8 εκατ. ευρώ).
Ωραία πράγματα και απίθανα: Ποιος επιχειρηματίας, χωρίς τελικά να βάζει ούτε ευρώ στην επένδυσή του, παίρνει και εγγυήσεις σίγουρης κερδοφορίας από πάνω, έστω και 5% που προβλέπει η συγκεκριμένη συμφωνία; Και σε ποια σύμβαση παραχώρησης σαν αυτήν που ψήφισαν τα δύο κόμματα της συγκυβέρνησης το 2007 αν ο τερματισμός της – όπως απειλούν οι μεγαλοεργολάβοι – γίνει με ευθύνη του ιδιώτη θα οδηγήσει το Δημόσιο στην καταβολή αποζημίωσης ύψους 630 εκατ. ευρώ ή σε 792 εκατ. ευρώ, αν αποδειχθεί ευθύνη του Δημοσίου!
Όποιος από δω στο εξής επικαλείται τις συμβάσεις της Ουγκάντα για να παρομοιάσει τις μεγάλες ρεμούλες, ας προσέχει. Υπάρχουν και χειρότερες…
