Ξέρω μια χώρα που έχει έναν ηγέτη που αποφάσισε να τα βάλει με την οικογενειοκρατία. Την ήξερε καλά μιας και ο ίδιος ήταν γόνος παλιάς οικογένειας.
Πως αλλιώς μπορείς να τα βάλεις με την οικογενειοκρατία αν δεν την πολεμήσεις εκ των έσω; Έτσι πέφτουν τα κάστρα σκέφτηκε ο πολυμήχανος, λαοπρόβλητος και φιλεύσπλαχνος ηγέτης. Και έτσι ανέλαβε δράση.
Όρισε λοιπόν σε όλα τα κρίσιμα πόστα, συγγενείς του, κάθε βαθμού, ώστε να μπορεί να ελέγχει και να καθοδηγεί καλύτερα τον πόλεμο αυτό ενάντια στην μάστιγα της οικογενειοκρατίας. Πως αλλιώς μπορεί να γίνει αν δεν γίνει έτσι; Και κράταγε χρόνια αυτός ο αγώνας. Για την ακρίβεια πάνω από εκατό αν βάλεις μέσα τον μπαμπά και τον παππού του, που και αυτοί έκαναν το ίδιο. Σκληρός και άνισος ο αγώνας κατά της οικογενειοκρατίας. Τον είχε ζήσει η οικογένεια του λαοπρόβλητου και φιλεύσπλαχνου ηγέτη στο πετσί της…
Δε μιλάω για τη χώρα μας. Εμείς έχουμε δημοκρατία. Εμπεδωμένη.
Μιλώ για ένα μακρινό Δουκάτο. Το Δουκάτο της Βλακεντίας. Με ηγέτη τον γόνο των Βλακεντηδών.
Πόσο έξυπνοι και τυχεροί οι πολίτες του Δουκάτου της Βλακεντίας.
