Ποτέ δε φεύγουν τα νεκρά παιδιά απ’ τα σπίτια τους,
τριγυρίζουν εκεί, μπλέκονται στα φουστάνια τής μητέρας τους
την ώρα που εκείνη ετοιμάζει το φαΐ κι ακούει το νερό να κοχλάζει, σα να σπουδάζει τον ατμό και το χρόνο.
Πάντα εκεί –
Και το σπίτι παίρνει ένα άλλο στένεμα και πλάτεμα
σάμπως να πιάνει σιγαλή βροχή
καταμεσής καλοκαιριού, στα ερημικά χωράφια.
Δε φεύγουν τα νεκρά παιδιά. Μένουν στο σπίτι
κι έχουν μια ξέχωρη προτίμηση να παίζουν στον κλεισμένο διάδρομο,και κάθε μέρα μεγαλώνουν μέσα στην καρδιά μας, τόσο,που ο πόνος κάτω απ’ τα πλευρά μας, δεν είναι πια απ΄τη στέρηση,μα απ’ την αύξηση.
Κι αν κάποτε οι γυναίκες βγάζουν μια κραυγή στον ύπνο τους,
είναι που τα κοιλοπονάνε πάλι.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ
…Ύστερα η λάμψη πού φώτισε σαν ήλιος, να κόβει την νύχτα στα δύο και ο εκκωφαντικός ήχος την έκρηξης να σπάει την σιωπή της, εκεί που πριν από λίγο ακουγόταν μόνο ο αχνός θόρυβος του τραίνου πάνω στις ράγες και οι χαρούμενες φωνές των κοριτσιών και αγοριών στο κυλικείο, τα σύντομα τηλεφωνήματα
Έλα μαμά, ξεκινήσαμε επί τέλους έρχομαι.
Πάρε με όταν φτάσεις..ναι
Και τα βήματα στο διάδρομο από βαγόνι σε βαγόνι,τα χαίρεται και τα γειά,τα αα πως περάσαμε, οι αγκαλιές και τα φιλιά, τα άντε να φτάσουμε…..
Αυτή η ξεγνοιασιά, των νέων παιδιών ,οι έρωτες και τα αστεία τους, καθώς γυρίζουνε από ένα διήμερο διασκέδασης από Καρναβάλι, λυπημένοι ίσως άχ μωρέ λίγο ήτανε,
τα ίδια που λέγαμε κι εμείς, όταν ήμασταν νέοι.
Το τραίνο ξεκίνησε στης 11.00 στης 11.20,κόπηκαν όλα τα νήματα, όλα όσα είχαν προηγηθεί μέχρι εκείνη την μοιραία στιγμή
μια ,μέχρι τότε ζωή, μέσα σε είκοσι δύο λεπτά, όνειρα, στόχοι, φαντασίες, γίναν στάχτη στον άνεμο, αιθάλη και καπνός στον ουρανό.
Μετά το πρώτο σοκ ,ποιοί, πόσοι, νεκροί, πόσοι τραυματισμένοι.
Μια τιτάνια μάχη μεταξύ ζωντανών και του Θανάτου να μην τον αφήσουν να πάρει κι
άλλες πολύτιμες ζωές. Και ήταν ηρωική η προσπάθεια των παιδιών που είχαν
μικροτραυματιστεί, ή που είχαν πάθει το πρώτο σοκ, να σηκώσουν τα μανίκια, να
σπάνε τα παράθυρα των συρμών, να σώσουν όσους πιο πολλούς μπορούσαν από
τα,γαμψά χέρια του.
Έπειτα οι χαροκαμένοι γονείς, οι φωτογραφίες….μην είδατε τα παιδιά μας, αυτή είναι
η κόρη μας, αυτός ο γιός μας.
Ο τρόμος και η αγωνία αχ να ζούνε, κάπου θα α είναι, η αναμονή στα νοσοκομεία.
Η ίδια αγωνία κι εκεί να τρέχουν πάνω κάτω αλαφιασμένοι,τα παιδιά μας,τα παιδιά
Που είναι τα παιδιά μας δολοφόνοι.
Όπως έγραα και στο κείμενο της προηγούμενης εβδομάδας, το ΕΓΚΛΗΜΑ αυτό είναι
διαχρονικό και καλά προσχεδιασμένο από ένα πολιτικό σύστημα που βάζει τα κέρδη
των μονοπωλιακών, πιο πάνω από την ανθρώπινη ζωή.
Ενός κρατικομονοπωλιακού καπιταλισμού που όταν τα μονοπώλια αδυνατούν
να ανταπεξέλθουν, στις υπερχρεωμένες επιχειρήσεις στους, έρχεται να τις
κρατικοποιήσει φυσικά με όλα τα χρέη τους, προσλαμβάνει ρουσφετολογικά, νέους
εργαζόμενους διογκώνει και αυτός από την μεριά του τα χρέη, απαξιώνοντας τες και
σπάζοντας τες σε κομμάτια, να τις επιστρέφει στον καπιταλιστή ξεπουλώντας το
υγιές κομμάτι ,έναντι πινακίου φακής.
Τα έχουμε δει αυτά, την κρατικοποίηση των τραπεζών το 1974 από τον
Κωνσταντίνο Καραμανλή, την Ολυμπιακή, τα αεροδρόμια, τον ΟΠΑΠ, τον ΟΣΕ
τα λιμάνια το χρυσό στις σκουριές, τον Βωξίτη.
Όλα ξεπουλημένα στο ντόπιο και ξένο κεφάλαιο και όλα τα χρέη τους στο δημόσιο.
Να πληρώνει ο λαός μας τη χλιδάτη ζωή των πλουσίων,με τα επιτόκια στο Ζενίθ, τα
χρεκοπημένα νοικοκυριά στα φάνς και πληστηριασμοίγια την πρώη κατοικία.
Μια χώρα προτεκτοράτο,στα χέρια τοκογλύφων και πολεμοκαπήλων του ΝΑΤΟ
της ΕΕ και των ΗΠΑ.
Όλοι τρέχουν να κρυφτούν μετά από αυτό το αποτρόπαιο έγκλημα, όλοι να
μεταθέσουν τις ευθύνες.
Η κυβέρνηση Σαμαροβενιζέλου, που από αυτήν ξεκίνησε για την υποτιθέμενη
εξυγίανση του δημόσιου τομέα, με τα μνημόνια και τα ματωβαμένα πλεονάσματα,
την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ και τώρα η κυβέρνηση των ΑΡΙΣΤΩΝ και της
ΑΡΙΣΤΕΊΑΣ Ή ΤΟ ΑΝΘΡΏΠΙΝΟ ΛΆΘΟς.
Τι γελοίοι πια και τι γραφικοί!!! Όταν έχουμε φυσικές καταστροφές με απώλειες
ανθρώπινων ζωών γίνεται ακραίο φαινόμενο, όταν έχουμε δυστυχήματα σαν κι αυτό
το έγκλημα, πρόκειται για ανθρώπινο λάθος.Μονάχα που δω τα συνδικάτα
είχαν προειδοποιήσει, με απεργιακές κινητοποιήσεις που τους τις έβγαζαν
παράνομες και καταχρηστικές, δικαιοσύνη και αστικό κράτος χέρι χέρι.
Η επιστολή των συνδικαλιστων του ΠΑΜΕ στις 7/2/2023 τα λέει ολα
«Το Υπουργείο βρίσκει λεφτά για τις διάφορες εργολαβίες, αλλά για να ολοκληρωθούν επιτέλους οι σιδηροδρομικές υποδομές και τα συστήματα ασφαλούς κυκλοφορίας Ο Χ Ι ! «έχουν καιρό….κάποια στιγμή θα τελειώσουν».
Η ΡΑΣ επιλεκτικά παρεμβαίνει, αφήνοντας εκτεταμένα κενά και σοβαρές ελλείψεις στο απυρόβλητο.
Διάφοροι φορείς, ΟΣΕ και HELLENIC TRAIN αλληλομεταφέρουν τις ευθύνες τους, αλλά κανείς στο τέλος δεν φταίει….. Φταίνε τα φαινόμενα που είναι έντονα και πλημμυρίζει η γραμμή, φταίνε οι φωτιές που άφησαν καμένους κορμούς, φταίει το χιόνι, φταίνε οι άλλοι, φταίμε λίγο και εμείς φταίει και ο Χατζηπετρής…!!!
ΟΧΙ ΑΛΛΗ ΚΟΡΟΙΔΙΑ
Δεν θα περιμένουμε το δυστύχημα που έρχεται, για να τους δούμε να χύνουν κροκοδείλια δάκρυα κάνοντας διαπιστώσεις.(αποσπασμα από την επιστολή) Αυτά είκοσι μέρες πριν, μόλις είκοσι μέρες.
Πήραν οι μανάδες τα παιδιά τους ,ένα κομμάτι από εδώ, ένα από εκεί, τίποτα
ολόκληρο, να κλάψουν πάνω στα κλειστά φέρετρα πάνω στις άμορφες μάζες
των καθαγιασμένων άψυχων κορμιών των παιδιών τους, τα όνειρα που έκαναν μαζί
τους στόχους και τις προσδοκίες, μιας ολάκερης ζωής που χάθηκαν, εκείνο το
¨μοιραίο¨ βράδυ, με δωροδοκημένο το θάνατο να παίρνει ζωές. Με το μοιρολόι των
χαροκαμένων γονιών.
Που πας πουλί μου να πετάξεις ,δεν βλέπεις, καπνό κι αθάλη γέμισε ο
ουρανός,
Που πάς πουλί μου να πετάξεις…..
Όχι δεν ήταν μόνο παιδιά μας, ήταν η μπροστιά και το μέλλον μιας πατρίδας μας
και ενός πολύπαθου λαού, του λαού μας που θα αναγκαστεί να πληρώσει 9,5 δις
στα πλαίσια του ΝΑΤΟ δήθεν για αμυντικές δαπάνες, όπλα που στην ουσία δεν
χρειαζόμαστε, αντί για μέτρα ασφάλειας στον ΟΣΕ και γενικότερα στις λαϊκες
συγκοινωνίες, αντιπλημμυρικά και αντιπυρικά έργα, έλεγχοι σε όλα τα δημόσια
κτήρια, κυρίως σχολεία για αντισεισμική προστασία.
Κλάψαμε και κηδέψαμε τους νεκρούς μας στην Μάντρα, στο Μάτι, στους σεισμούς
και που παρά τις υποσχέσεις δεν έχει γίνει ούτε ένα έργο υποδομής μέχρι τώρα,
Οι γονείς τους και ο λαός μας αφού τα έκλαψε και τα κήδεψε, πήρε την υπόθεση στα
χέρια του.
Σχολεία μαθητές,φοιτητές, γονείς,εργάτες εργαζόμενοι,αγρότες με επικεφαλής τα
ταξικά συνδικάτα, σε όλη την Ελλάδα στις μικρές και μεγάλες πόλεις διαδηλώνουν
κάθε μέρα, φωνάζοντας
ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ ,όχι άλλο αίμα στο βωμό των κερδών των
μονοπωλίων, το έγκλημα αυτό να μην συγκαλυφτεί.
φθηνές μαζικές και ασφαλείς μεταφορές για τον λαό.
Με αυτά τα συνθήματα, σε όλη την Ελλάδα συντονισμένα,πειθαρχημένα και καλά
οργανωμένα σωματεία ΑΔΕΔΥ καλούν σήμερα 8 του Μάρτη σε πανελλαδική
Απεργία και συγκεντρώσεις σε κάθε πόλη.
ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΚΑΛΕΣΜΑ ΤΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ ΜΑΣ ΤΗΣ ΑΔΕΔΥ ΤΟΥ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ
ΚΕΝΤΡΟΥ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ, εργάτες, εργαζόμενοι, φτωχοί αγρότες, φοιτητές, γονείς,
δασκάλοι με τους μαθητές τους , αυτοαπασχολούμενοι μικροί μαγαζάτορες όλοι
σήμερα 8 Μάρτη στην πλατεία Ελευθερίας στης 11 το πρωί.
Να γεμίσει η πλατεία με υψωμένες γροθιές αγανάχτησης διεκδίκησης και αγώνα.
μέχρι τη δημιουργία της μεγάλης λαϊκής συμμαχίας, για την μεγάλη ανατροπή
και την Λαϊκή εξουσία και το χτίσιμο μια άλλης κοινωνίας απαλλαγμένης από την
δικτατορία του κεφαλαίου, όπου τα παιδιά θα θάβουν τους γονείς και όχι οι γονείς τα
παιδιά τους.
