Οι καλλιτέχνες από τη χθεσινή συνάντηση με τον πρωθυπουργό ήθελαν και διεκδικούσαν – και θα συνεχίσουν να διεκδικούν στο δρόμο – τη δέσμευση της απόσυρσης του απαράδεκτου ΠΔ. Αντ’ αυτού πήραν κάποιες υποσχέσεις με αμφίβολο περιεχόμενο και αποτέλεσμα.
Εκείνο που σίγουρα δεν περιμέναν ήταν ανερυθρίαστα να επιχειρήσει να παγιδεύσει το μεγάλο διεκδικητικό – αγωνιστικό κίνημα των καλλιτεχνών στην δική του κυβερνητική ατζέντα!
Πρώτα δήλωσε “Είναι στις προθέσεις μας στην επόμενη συνταγματική μεταρρύθμιση να αλλάξουμε το άρθρο 16“, δηλαδή στην πραγματικότητα να εξαφανίσει το συνταγματικό άρθρο που μόνο κατ’ επίφαση πλέον κατοχυρώνει τον αποκλειστικά δημόσιο χαρακτήρα της Ανώτατης Εκπαίδευσης, αλλά που έστω και συμβολικά έχει τη σημασία του.
Αμέσως μετά επιχείρησε με δόλιο τρόπο να εντάξει στο διεκδικητικό πλαίσιο των καλλιτεχνών την ιδιωτική τριτοβάθμια εκπαίδευση (!) λέγοντας: “Θα ακούσετε από εμάς πράγματα τα οποία μπορούν να γίνουν και πράγματα τα οποία δεν μπορούν να γίνουν. Διότι νομίζω ότι όλοι σας αντιλαμβάνεστε ότι υπάρχουν και συνταγματικοί περιορισμοί ως προς τη δυνατότητα να παρέχεται ιδιωτική τριτοβάθμια εκπαίδευση. Και όσο δεν αλλάζει το άρθρο 16, αυτό δεν είναι κάτι το οποίο θα είναι εφικτό”.
Τους είπε, δηλαδή, ότι διεκδικούν την ίδρυση ιδιωτικών τριτοβάθμιων ιδρυμάτων!
Και υπάρχει και συνέχεια….
Αμέσως μετά προσπάθησε να εκμαιεύσει και δέσμευση από τους εκπροσώπους των σωματείων ότι θα στηρίξουν την κατάργηση του άρθρου 16!
«Θα χαρώ πάρα πολύ βέβαια, πρέπει να πω, όταν με το καλό προχωρήσει αυτή η μεταρρύθμιση -γιατί είναι στις προθέσεις μας στην επόμενη συνταγματική μεταρρύθμιση να αλλάξουμε το άρθρο 16-, όσοι διαμαρτυρήθηκαν μετ’ επιτάσεως και ζήτησαν την αναγνώριση της δυνατότητας της ιδιωτικής εκπαίδευσης να παρέχει πτυχία τα οποία θα είναι ουσιαστικά πανεπιστημιακά, να μας στηρίξουν σε αυτή τη μεγάλη προσπάθεια που θα κάνουμε τότε».
Είναι βέβαιο ότι ο πρωθυπουργός απευθύνθηκε στους “λάθος” ανθρώπους για να κάνει αυτή τη λαθροχειρία.
Αλλά είναι βέβαιο, επίσης, ότι ο Κ. Μητσοτάκης δεν υλοποιεί ένα κάποιο ιδεοληπτικό αποκλειστικά προσωπικό του δυστοπικό όραμα (χωρίς βέβαια να αποκλείεται και η συνύπαρξη αυτής της διάστασης…), αλλά τη δυστοπία που έχει ανάγκη αυτή την στιγμή το κεφάλαιο για να εξασφαλίσει την κερδοφορία του.
Και ως προς αυτό παλεύει να αποδειχθεί ο… καταλληλότερος
