Η δημοσιογράφος κυρία Σοφία Γιαννακά, με αφορμή την αντιπαράθεση Κουτσούμπα – Μητσοτάκη στη Βουλή για το Πολυτεχνείο, σε ένα εμβρυθέστατο άρθρο της στο σάιτ iefimerida (το εν λόγω σάιτ εμφανιζόταν να έχει εισπράξει το ευκαταφρόνητο ποσό των 250.000 ευρώ εν μέσω πανδημίας από την περίφημη “λίστα Πέτσα”) κατέληξε – προφανώς κατόπιν ενδελεχούς έρευνας – στην αποκάλυψη ότι υπάρχει «μια ανεξήγητη επιείκεια για το ΚΚΕ»
Βαρυσήμαντη κουβέντα. Ειδικά όταν προέρχεται από πένες σαν της κυρίας κυρίας Γιαννακά. Κρίσιμη αποκάλυψη. Που μάλλον θα πρέπει να ληφθεί πολύ σοβαρά υπόψη από τις Αρχές. Καθότι εκτός από δημοσιογράφος, η κυρία Γιαννακά, είναι και αντικειμενική δημοσιογράφος. Από εκείνους τους αντικειμενικούς, για να ξέρετε, που πάνω στην αντικειμενικότητά τους έγιναν βουλευτές (εν προκειμένω του ΠΑΣΟΚ), ψήφισαν Μνημόνια (η κυρία Γιαννακά δυο τον αριθμό) και όταν μετά βρέθηκαν στην “απ’ έξω”, επέστρεψαν στην… αντικειμενικότητά τους. Αυτή, λοιπόν, η κυρία Γιαννακά, απεφάνθη ότι στην Ελλάδα υπάρχει μια πληγή. Την οποία, με το θάρρος ενός Ζολά και την αποφασιστικότητα μιας σουφραζέτας της αλήθειας, την κατονόμασε: “Μια πληγή που τη λένε ΚΚΕ”.
Τώρα, και εφόσον διαβάσατε το άρθρο της σπουδαίας κυρίας Γιαννακά για την “πληγή που τη λένε ΚΚΕ” (κι αν δεν το διαβάσατε σας παροτρύνουμε να μην χάσετε αυτή την διασκέδαση) θα θέλαμε να περάσουμε σε ένα άλλο θέμα.
Συγκεκριμένα θα επιθυμούσαμε να μοιραστούμε μαζί σας εκείνον τον αφορισμό που αποδίδεται στον λεγόμενο και «Προφήτη» της αγγλικής λογοτεχνίας, τον Ουίλιαμ Μπλέικ: «Άκου του βλάκα την επίκριση – έλεγε – σαν να σου απονέμει έπαινο ο βασιλιάς».
