Φέτος έχω την αίσθηση ότι επικρατεί μια βιασύνη να έρθουν τα Χριστούγεννα. Προτού μπει καλά καλά ο Νοέμβριος, άναψαν λαμπάκια, κρεμάστηκαν στολίδια, φτιάχτηκαν μελομακάρονα, σε λίγο θα ακουστούν και τα σχετικά τραγούδια. Σκέφτηκα, λοιπόν, να συντάξω μια λίστα με προτάσεις για δώρα, αλλά λίγο διαφορετική από όσες έχουμε συνηθίσει κατά καιρούς να διαβάζουμε.
α) Μια ετήσια ATH.ENACARD για απεριόριστες διαδρομές καθημερινά, ώστε αν δεν έχετε κολλήσει ακόμη COVID-19, να κολλήσετε επιτέλους κι εσείς. Να υπενθυμίσω ότι γύρω στις 20 Οκτωβρίου του τρέχοντος έτους, η πληρότητα στα ΜΜΜ αυξήθηκε από το 65% στο 85%. Το αν ίσχυσε ποτέ το 65%, αποτελεί μια σουρεαλιστική συζήτηση, όπως εξίσου σουρεαλιστική είναι και η αύξηση της πληρότητας, ειδικά την παρούσα χρονική στιγμή.
β) Κουτί με 31 selftest, ένα για κάθε μέρα του Δεκεμβρίου, ως ένδειξη ατομικής ευθύνης από τη μεριά και ημών των εμβολιασμένων, καθότι η κατάσταση με τον COVID-19 έχει γίνει, ξαφνικά και από μόνη της, ανεξέλεγκτη, πράγμα που δεν περίμενε κανείς, αφού και έλεγχοι γινόντουσαν το καλοκαίρι (δεν υπάρχει περίπτωση, για παράδειγμα, να έχει πραγματοποιήσει κάποιος το δρομολόγιο Ιθάκη-Αστακός ή Κίμωλος-Πειραιάς και να μην του έχουν ελέγξει τα δικαιολογητικά τα οποία όφειλε να φέρει), και η καμπάνια ενημέρωσης για τον εμβολιασμό στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία, και γενικά φαίνεται ότι υπάρχει σαφές και δομημένο κυβερνητικό σχέδιο για την αντιμετώπιση της πανδημίας. Καμία αντίφαση στα μέτρα που έχουν παρθεί κατά καιρούς, καμία ψηφοθηρική πρόθεση,έτσι «ώστε όσο και να ψάξω για ευθύνες, στο 150% να φτάσω, δε θα συναντήσω πουθενά την κυβέρνηση»[1].
γ) Μια πανοπλία για την επόμενη πορεία διαμαρτυρίας. Κι αν ορισμένοι τη βρίσκουν κάπως υπερβολική, προτείνω εναλλακτικά ένα βαλιτσάκι πρώτων βοηθειών. Όχι ότι χρειάζεται, έτσι για να βρίσκεται. Εξάλλου, είναι σπανιότατα τα φαινόμενα βίας εναντίον διαδηλωτών στη χώρα μας.
δ) Ένα φανάρι θυέλλης. Είναι οικονομικό, μπορείς να το μεταφέρεις παντού, δημιουργεί και ρομαντικό σκηνικό. Υπερτιμημένη και η παροχή ρεύματος, ειδικά όσον αφορά τον φωτισμό. Σας αφήνω ελεύθερους να σκεφτείτε κάτι ανάλογο και για τη θέρμανση – δε γίνεται να έχουμε όλοι πετρέλαιο και ζέστη.
ε) Σωσίβιο σε περίπτωση που μια μέρα βρέξει και βρίσκεστε στον δρόμο, π.χ. εντός κάποιου λεωφορείου, ή στο σπίτι σας και απλώς θέλετε να βγείτε να αγοράσετε γάλα. Εάν πάλι βρίσκεστε σε σχολείο-κοντέινερ, χρειάζεστε μια συνδρομή σε γυμναστήριο ώστε να δουλέψετε ασκήσεις ισορροπίας, οι οποίες, την κατάλληλη στιγμή, θα σας βοηθήσουν να απομακρυνθείτε με ασφάλεια από το πλημμυρισμένο σχολείο-κοντέινερ.
στ) Ρολόι και αριθμομηχανή. Το πρώτο είναι αλήθεια ότι κυκλοφορεί ως πρόταση και στις συμβατικές λίστες για τα δώρα των Χριστουγέννων, ωστόσο στην παρούσα θα χρησιμεύει για να μετρούν οι εργαζόμενοι τις ώρες εργασίας και υπερεργασίας τους. Με την αριθμομηχανή, από την άλλη, θα υπολογίζουν τα χρήματα που θα βάζουν στην άκρη μηνιαίως από τον μισθό τους. Το θετικό με τους τόσο υψηλούς μισθούς με τους οποίους αμείβεται η πλειοψηφία των εργαζομένων σε αυτή τη χώρα είναι ότι υπάρχει η αδιαμφισβήτητη δυνατότητα εξοικονόμησης ενός ποσού. Εκτός αν είστε από εκείνους που τρώνε πολύ, αλλά επιτέλους κι εσείς, «300 κιλά θα γίνετε;»[2]
ζ) Κασέτα, cd, ηχητικό μήνυμα, δεν ξέρω τι θα είναι, ό,τι βολεύει τον καθένα, με ένα ποίημα τα οποίο απήγγειλε από το βήμα της Βουλής ο Δημήτρης Κουτσούμπας τον περασμένο Μάρτιο: «Αραμπάδες και καρούλια / Ραπανάκια και μαρούλια / Μια παντόφλα στο κρεβάτι / Βάσανα που ’χει η αγάπη/ Ωραία που είναι η Λιβαδειά / Χωρίς καμιά αιτία»[3]. Τι άλλο συνοψίζει καλύτερα τον καφκικό παραλογισμό αυτής της ισοπεδωμένης χώρας; Τι άλλο θα μπορούσε να βρει κάποιος για να περιγράψει την ψυχεδέλεια όχι μόνο εκείνης της μαρτιάτικης συζήτησης στη Βουλή, αλλά και τη γενικότερη παράνοια που επικρατεί στην τόσο ξακουστή για τον ήλιο της και το φως της Ελλάδα, με το εύκρατο κλίμα, το ωραίο φαγητό, τις ωραίες θάλασσες, η οποία στην πραγματικότητα έχει καταλήξει να είναι (έχουν καταλήξει να την κάνουν, έχουμε καταλήξει να την κάνουμε, διαλέγετε ό,τι επιθυμείτε) ένα ανυπόφορο τσιφλίκι ηλιθίων, αποκαλούμενο κατ’ επίφαση χώρα, ανίκανο να αντιμετωπίσει με την ελάχιστη σοβαρότητα όχι την ευημερία, αλίμονο, ούτε καν την επιβίωση των κατοικούντων σε αυτό.
* Η φωτογραφία που συνοδεύει το θέμα είναι του Martin Szekeresh.
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
[1] Παράφραση μιας απολαυστικής ατάκας από την ταινία Φτάσαμεε!…του Σταύρου Τσιώλη.
[2] Μέρος δήλωσης του Αδώνιδος Γεωργιάδη: https://www.youtube.com/watch?v=AafFxBUDD8s
[3] Παραθέτω τον σύνδεσμο από το βίντεο με την απαγγελία, ελαφρώς… πειραγμένο: https://www.youtube.com/watch?v=mPf9IqbZWQQ
