Just in

Όλα τα νέα
Imerodromos logo
 

Νέα δεδομένα μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης
Σύνορα φτιαγμένα από αίμα
Ο ρόλος του Ισραήλ

25 Δεκέμβρη 1991. Μετά τις ανατροπές του σοσιαλισμού στη Σοβιετική Ενωση και τα σοσιαλιστικά κράτη της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης (1989 – 1991) – επανένωση της Γερμανίας (3 Οκτώβρη 1990), τη διάλυση του Συμφώνου της Βαρσοβίας (1 Ιούλη 1991), την απαγόρευση και διάλυση του ΚΚΣΕ τον Αύγουστο του 1991, οι Πρόεδροι της Ρωσίας, της Ουκρανίας και της Λευκορωσίας υπέγραψαν τις συμφωνίες Μπελοβέζα που κήρυξαν τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης και σύστησαν την Κοινοπολιτεία των Ανεξάρτητων Κρατών (ΚΑΚ) στις 8 Δεκεμβρίου 1991. Ακολούθησε η σύνοδος κορυφής της Άλμα-Άτα, στις 21 Δεκέμβρη 1991, με τη συμμετοχή αντιπροσώπων από όλες, εκτός από τη Γεωργία, τις σοβιετικές δημοκρατίες, στην οποία επιβεβαιώθηκε η διάλυση της ΕΣΣΔ. Στις 25 Δεκέμβρη 1991 παύει να υπάρχει και τυπικά η Σοβιετική Ενωση. Ο παράγοντας που δυσκόλευε τις κινήσεις των δυτικών μονοπωλιακών δυνάμεων έχει φύγει από τη μέση αφήνοντας ανοιχτό το δρόμο σε ένα ξέφρενο ξεκαθάρισμα παλιών και νέων λογαριασμών. Ενα νέο μοίρασμα του κόσμου έχει ξεκινήσει.

1990στις 2 Αυγούστου 1990 το Ιράκ εισβάλει στο Κουβέιτ και λίγες μέρες μετά ανακοινώνει την προσάρτησή του. Το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ αποφασίζει την επιβολή οικονομικών κυρώσεων στο Ιράκ και στις 16/17 Γενάρη του 1991 ξεκινά ο Πόλεμος του Κόλπου όταν αμερικανικές δυνάμεις και οι σύμμαχοί τους βομβαρδίζουν το Ιράκ, 27 Φλεβάρη τα ιρακινά στρατεύματα εκδιώχνονται από το Κουβέιτ και στις 3 Μάρτη 1991 το Ιράκ συνθηκολογεί. Οι Αμερικάνοι και οι σύμμαχοί τους  απαγορεύουν όλες τις πτήσεις των ιρακινών αεροπλάνων στον 36ο παράλληλο, τον Αύγουστο επεκτείνουν την απαγόρευση μέχρι τον 32ο παράλληλο. Εν τω μεταξύ δεν σταμάτησαν να βομβαρδίζουν στρατηγικές θέσεις μέσα στο Ιράκ.

1993: Υπογράφεται στις 13 Σεπτέμβρη, στο Οσλο, από τον Ισραηλινό πρωθυπουργό Γιτζάκ Ράμπιν και τον ηγέτη της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της ΠαλαιστίνηςΓιάσερ Αραφάτ, η συμφωνία του Οσλο, με την παρουσία του Μπιλ Κλίντον. Η συμφωνία προέβλεπε  τη δημιουργία της Παλαιστινιακής Αρχής, η οποία θα ανελάμβανε τη διοίκηση μεγάλου μέρους των Κατεχομένων, από όπου θα αποχωρούσαν σταδιακά τα ισραηλινά στρατεύματα. Προέβλεπε επίσης μια μεταβατική περίοδο πέντε ετών κατά την οποία θα γίνονταν τελικές διαπραγματεύσεις για ζητήματα όπως η Ιερουσαλήμ, οι παλαιστίνιοι πρόσφυγες, οι ισραηλινοί έποικοι, η ασφάλεια και τα σύνορα. Οι διαπραγματεύσεις αυτές δεν κατέληξαν πουθενά. Αντίθετα οδήγησαν σε έναν κυκεώνα «ενδιάμεσων συμφωνιών» και από κει σε πλήρες αδιέξοδο. Δύο χρόνια μετά το Όσλο, στις 4 Νοέμβρη του 1995, δολοφονείται ο Γιτζάκ Ράμπιν από φανατικό Ισραηλινό έποικο.

1998 στις  16 – 19 Δεκέμβρη οι ΗΠΑ και η Βρετανία ξεκινούν την επιχείρηση «Αλεπού της Ερήμου» βομβαρδίζοντας τη χώρα με πρόσχημα την καταστροφή των πυρηνικών, βιολογικών και χημικών όπλων του Ιράκ. Τον Φλεβάρη του 2001 αμερικανικά και βρετανικά αεροσκάφη βομβαρδίζουν το αμυντικό δίκτυο του Ιράκ.

2000: στις 17 Ιούλη, μετά το θάνατο του Χαφέζ αλ Ασαντ, αναλαμβάνει Πρόεδρος της Συρίας ο γιός του, Μπασάρ αλ Ασαντ.

2000: Η ειρηνευτική διαδικασία στη Παλαιστίνη καταρρέει με αφορμή εκκρεμότητες του Όσλο, όπως οι εποικισμοί και το καθεστώς της Ιερουσαλήμ. Το καλοκαίρι του 2000, στο Κάμπ Ντέιβιντ,  ζητήθηκε από τον Γιάσερ Αραφάτ να αποδεχτεί όρους υποταγής για τη δημιουργία ενός απολύτως ελεγχόμενου και κατακερματισμένου παλαιστινιακού κράτους, κάτι που δεν δέχτηκε. Η απογοήτευση και η οργή του παλαιστινιακού λαού ξέσπασε, ακολουθεί ένταση, που κορυφώνεται με την προκλητική επίσκεψη στις 28 Σεπτέμβρη 2000, του Αριέλ Σαρόν στο τζαμί αλ-Άκσα. Η δεύτερη Ιντιφάντα ξεκίνησε και κράτησε μέχρι το 2005.

ΔΕΝΕΖΑΚΗΣ 2111 Σεπτέμβρη 2001. Οι Ηνωμένες Πολιτείες δέχονται αεροπορικό τρομοκρατικό χτύπημα. Τέσσερα πολιτικά αεροσκάφη, που είχαν καταληφθεί από αεροπειρατές, πέφτουν, τα δυο στους Δίδυμους Πύργους του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου, στο κέντρο της Νέας Υόρκης, το τρίτο έπεσε στο Πεντάγωνο στην κομητεία Άρλινγκτον, Βιρτζίνια, ενώ το τέταρτο συνετρίβη σε ανοιχτό χώρο στην Πενσυλβάνια. Την ευθύνη ανέλαβε η τρομοκρατική ισλαμιστική οργάνωση Αλ Κάιντα και ο αρχηγός της Οσάμα Μπιν Λάντεν. Αμέσως μετά ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός αφήνει ελεύθερη όλη την αγριότητά του ξεκινώντας μια σειρά επιθετικών πολέμων, αρχίζοντας στις 7 Οκτώβρη 2001 την επίθεση στο Αφγανιστάν, υποχρεώνοντας και τους άλλους εταίρους του να τον ακολουθήσουν. Σήμερα, 13 χρόνια μετά, αν και οι ΗΠΑ πέτυχαν εν μέρει το στόχο τους, να ελέγχουν και να έχουν βάσεις σε όλη την περιοχή της Κεντρικής Ασίας, ο πόλεμος συνεχίζεται, οι πληγές στο λαό του Αφγανιστάν είναι ανοιχτές, και η δράση της Αλ Κάιντα συνεχίζεται.

2002: Το Ισραήλ αρχίζει να κτίζει το τείχος της ντροπής γύρω από τη Δυτική όχθη.

2002: Ο Πρόεδρος Τζορτζ Μπους, την 1η Ιούνη, κηρύσσει τον πόλεμο ενάντια στον «άξονα του κακού», θέτοντας ταυτόχρονα, μετά το Αφγανιστάν, τους επόμενους στόχους του: Ιράκ, Ιράν, Συρία, ΛΔ Κορέας και Κούβα.

ΔΕΝΕΖΑΚΗΣ 22

2003: στις 20 Μάρτη Αμερικανικά και Βρετανικά στρατεύματα αρχίζουν την επίθεση στο Ιράκ, στις 10 Απρίλη καταλαμβάνουν τη Βαγδάτη και οι Αμερικανοί αναλαμβάνουν τη διοίκηση της χώρας. Ταυτόχρονα ξεκινάει η ιρακινή αντίσταση. Αργότερα διορίζουν κυβέρνηση από ιρακινές μαριονέτες, ενώ μέχρι σήμερα το Ιράκ βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση με αδυναμία των κατοχικών δυνάμεων να ελέγξουν την κατάσταση.

2006: τον Γενάρη η Χαμάς κερδίζει τις εκλογές στην Παλαιστίνη, τον Απρίλη οι υπουργοί Εξωτερικών της Ευρωπαϊκής Ενωσης αναστέλουν την οικονομική βοήθεια προς την Παλαιστίνη. Τον Ιούνη το Ισραήλ απαγάγει δυο Παλαιστίνιους στελέχη της Χαμάς, οι Παλαιστίνιοι αντάρτες, με αίτημα την απελευθέρωση χιλιάδων Παλαιστινίων από τις ισραηλινές φυλακές, πραγματοποιούν επίθεση στο Κέρεμ Σαλόμ σκοτώνοντας δυο ισραηλινούς στρατιώτες και παίρνοντας αιχμάλωτο τον στρατιώτη Γκίλαντ Σαλίντ, ο ισραηλινός στρατός αρχίζει επιθέσεις στη Γάζα και η Χεζμπολάχ επιτίθεται στο βόρειο Ισραήλ. Στις 12 Ιούλη το Ισραήλ εισβάλει στον Λίβανο και καταστρέφει υποδομές της χώρας, συναντά όμως τη σθεναρή αντίσταση του Παλαιστινίων και του Λιβανέζικου λαού με επικεφαλής τη Χεζμπολάχ. Το Ισραήλ αποχωρεί από τον Λίβανο στις 14 Αυγούστου, ενώ αναπτύσσεται διεθνής στρατιωτική «ειρηνευτική δύναμη» στα νότια του Λιβάνου με απόφαση της Διεθνούς Κοινότητας κάτω από την διοίκηση της εντολοδόχου Γαλλίας, στρατεύματα της οποίας αποβιβάζονται ξανά στο Λίβανο μετά από πάρα πολλά χρόνια.

2007 στις 27 του Νοέμβρη, στην Ανάπολη των ΗΠΑ πραγματοποιήθηκε Διεθνής Σύνοδος για το Παλαιστινιακό, με τη συμμετοχή και της Ε.Ε. και σημαντικούς απόντες το Ιράκ και βεβαίως το Ιράν, όπου παρά το ότι δεν πάρθηκαν σαφείς αποφάσεις, έγινε φανερή η επιθυμία των Αμερικάνων να επιταχύνουν την προώθηση των σχεδίων τους για μια «Νέα Μέση Ανατολή», αναγγέλλοντας την άμεση ανάμειξή τους στη περιοχή.

2008, Γενάρης. Ο Πρόεδρος της Γαλλίας, Νικολά Σαρκοζί επισκέπτεται τη Σαουδική Αραβία, στην οποία προτείνει συνεργασία «στην πυρηνική τεχνολογία», και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα όπου εξασφαλίζει μία μόνιμη στρατιωτική βάση και τη διάθεση των μόνιμων ναυτικών εγκαταστάσεων στο εμιράτο του Αμπού Ντάμπι, για το γαλλικό ναυτικό.

2008: Στις 2 Φλεβάρη ο τουρκικός στρατός, με 10.000 στρατιώτες πραγματοποιεί νέα εισβολή στο βόρειο Ιράκ εναντίον Κούρδων ανταρτών του Κουρδικού Εργατικού Κόμματος (ΡΚΚ). Το Μάρτη αποσύρονται τα τουρκικά στρατεύματα αφήνοντας ωστόσο ανοιχτή την πιθανότητα επιστροφής, «εάν κριθεί αναγκαίο». Είχαν προηγηθεί άλλες δύο μικρότερες επεμβάσεις το Σάββατο 1η Δεκέμβρη και τη Τετάρτη 26 Δεκέμβρη του 2007.

2008: 27 Σεπτέμβρη, προάστιο της Δαμασκού δέχεται πολύνεκρη βομβιστική επίθεση με παγιδευμένο αυτοκίνητο, όπου σκοτώθηκαν 17 πολίτες και τραυματίστηκαν 14. Πρόκειται για την πρώτη τρομοκρατική ενέργεια με στόχο αμάχους μετά τον Μάρτη και τον Απρίλη του 1983. Ακολούθησε στις 28 Οκτώβρη επιδρομή στο συριακό έδαφος, τεσσάρων αμερικανικών ελικοπτέρων Blackhawk , κοντά στα σύνορα με το Ιράκ, που στοίχησε τη ζωή οκτώ πολιτών, με το πρόσχημα της καταδίωξης ενός καταζητούμενου στελέχους της ιρακινής «αλ Κάιντα». Η επιχείρηση για την αποσταθεροποίηση της Συρίας και με αυτά τα μέσα έχει αρχίσει.

2008 – 2010.Στις 27 Δεκέμβρη 2008 ο ισραηλινός στρατός επιτίθεται στη Λωρίδα της Γάζας με πυραύλους και συνεχείς σφοδρούςΔΕΝΕΖΑΚΗΣ 23 αεροπορικούς βομβαρδισμούς μέχρι τις 3 Γενάρη του 2009 που συνεχίστηκε η επίθεση με χερσαίες επιχειρήσεις. Δέκα χιλιάδες στρατιώτες αλλά και ισχυρή δύναμη τεθωρακισμένων εισβάλει στη Λωρίδα της Γάζας και συμπλέκεται σε μάχες με τη στρατιωτική δύναμη της Χαμάς. Στόχος είναι η καταστροφή της υποδομής της Χαμάς στην περιοχή των επιχειρήσεων. Στις 17 Γενάρη το Ισραήλ ανακοίνωσε μονομερή εκεχειρία, αφήνοντας πίσω του, μετά το μακελειό, πάνω από 1000 νεκρούς και 4000 τραυματίες, κατεστραμμένα σπίτια, σχολεία και τεμένη. Τον Μάη του 2010 νηοπομπή επιχειρεί να σπάσει τον ναυτικό αποκλεισμό, που έχει επιβάλει το Ισραήλ, μεταφέροντας ανθρωπιστική βοήθεια στους Παλαιστίνιους της Γάζας. Στις 31 Μάη Ισραηλινές δυνάμεις επιτέθηκαν στην νηοπομπή, από την συμπλοκή που ακολούθησε σε ένα πλοίο σκοτώθηκαν 9 ακτιβιστές και τραυματίσθηκαν εξήντα καθώς και έξι Ισραηλινοί στρατιωτικοί.