Μου φαίνεται περίεργο όταν με ρωτάνε γιατί ψηφίζω ΚΚΕ, όταν αναρωτιούνται τι είναι αυτό που με κάνει κομμουνιστή.
Πώς γίνεται να ρωτάνε, αλήθεια; Πώς γίνεται να αναρωτιούνται;
Αφού αρκεί να σηκώσουν το κεφάλι και να δουν τον κόσμο γύρω τους. Ένας κόσμος όλο και χειρότερος κάθε μέρα για τους λαούς.
Με το ΚΚΕ, λοιπόν, που δεν ανέχεται κατακτήσεις και δικαιώματα που αποκτήθηκαν με αγώνες και αίμα να ξηλώνονται το ένα μετά το άλλο.
Με το ΚΚΕ, που δεν αποδέχεται πως η ιστορία τελειώνει στη βαρβαρότητα του καπιταλισμού.
Με το ΚΚΕ, που είναι δίπλα σε κάθε εργαζόμενο, σε κάθε άνθρωπο που παλεύει να επιβιώσει.
Με το ΚΚΕ, που δεν προδίδει τις ελπίδες μας. Που αγωνίζεται, διεκδικεί, αντιστέκεται, δεν βολεύεται και δεν συμβιβάζεται με την κανονικότητα που προσπαθούν τα αστικά κόμματα να μας επιβάλλουν.
Με το ΚΚΕ της σπουδαίας ιστορίας, των λαμπρών αγωνιστών και ηρώων που αποτελούν παραδείγματα έμπνευσης και αυτοθυσίας, και παρακαταθήκη για τους καθημερινούς αγώνες και τις επαναστάσεις του μέλλοντος.
Με το ΚΚΕ, που δεν υποτάχθηκε ποτέ σε ξένα συμφέροντα, που δεν έβαλε τίποτα και κανέναν πάνω από τα συμφέροντα και το καλό του λαού.
Με το ΚΚΕ, που υπερασπίζεται τις «καλύβες και τα πεζούλια μας».
Με το ΚΚΕ, που δεν λιποψυχεί, δεν φοβάται τα δικαστήρια, τις διώξεις, τις εξορίες, τα κυνηγητά.
Με το ΚΚΕ, που δεν απεμπολεί σημαίες και σύμβολα, και δεν τα εργαλειοποιεί για να αποσπάσεις ψήφους και βραχυπρόθεσμες νίκες.
Με το ΚΚΕ, που σέβεται όλους τους λαούς και τους θέλεις αδελφωμένους.
Με το ΚΚΕ, για μην υπάρχουν ράντζα στα νοσοκομεία, για να μην πεθαίνουν άνθρωποι που θα μπορούσαν να σωθούν.
Με το ΚΚΕ, που θέλει λαό μορφωμένο και εκπαιδευμένο, έναν λαό με γνώσεις, έναν λαό δυνατό.
Με το ΚΚΕ, για να πληρώνουν τις κρίσεις αυτοί που τις προκαλούν, για να πληρώνουν τους πολέμους αυτοί που τους ξεκινούν.
Με το ΚΚΕ, που την επιστήμη και την τεχνολογία θέλει να τις αξιοποιήσει προς όφελος του λαού και όχι προς όφελος των μονοπωλίων και των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων.
Με το ΚΚΕ, που δεν ονειρεύεται έναν κόσμο με επιδόματα, με μισούς μισθούς, μισή ζωή, μισά όνειρα.
Με το ΚΚΕ, για να μην είναι ο ελεύθερος χρόνος πολυτέλεια για λίγους.
Με το ΚΚΕ, για να υπάρχει κρατική μέριμνα από το πιο μικρό μέχρι το πιο μεγάλο.
Με το ΚΚΕ, για να αποτελούν οι διακοπές δικαίωμα για όλους, για να μπορούμε να απολαμβάνουμε τις θάλασσες, τα βουνά και τις ομορφιές αυτού του ευλογημένου τόπου.
Με το ΚΚΕ, που αντιπαλεύει την ηττοπάθεια και τη μοιρολατρία, και εργάζεται αταλάντευτα ώστε να συνειδητοποιήσει ο λαός τη δύναμή του.
Με το ΚΚΕ, που δεν φοβάται να αναλάβει ευθύνες, να βάλει το κεφάλι του στο ντορβά, να συγκρουστεί με τα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα που λυμαίνονται τον τόπο.
Με το ΚΚΕ, που εκφράζει και υποστηρίζει την πιο όμορφη ιδέα που δημιούργησε ποτέ ο άνθρωπος.
Με το ΚΚΕ, που στο «υπάρχουν και χειρότερα», έχει στραμμένη σταθερά τη ματιά του προς τα καλύτερα.
Με το ΚΚΕ, που τσακίζει καθημερινά τον φασισμό, χωρίς αστερίσκους και «ναι μεν, αλλά…»
Με το ΚΚΕ, που θέλει τον λαό συμμέτοχο, συνοδοιπόρο, διαμορφωτή των αποφάσεων και των εξελίξεων, νοικοκύρη στον τόπο του.
Με το ΚΚΕ, που δεν διστάζει να παραδεχτεί τα λάθη του και να μάθει από αυτά.
Με το ΚΚΕ, που δεν κρίνει, δεν κουνάει το δάχτυλο, αλλά είναι δίπλα στο λαό και δίνει το χέρι του σε όποιον θέλει να αγωνιστεί μαζί του.
Με το ΚΚΕ, που δεν πτοείται ακόμα και στις ήττες του, και έχει ως οδηγό τον στίχο του Λειβαδίτη: «Κι αν νικηθήκαμε δεν ήταν απ’ την τύχη ή τις αντιξοότητες, αλλά απ’ αυτό το πάθος για κάτι πιο μακρινό».
Με το ΚΚΕ, για την εντιμότητα, την ανιδιοτέλεια, την ειλικρίνεια, τα καθαρά βλέμματα, τις σφιγμένες γροθιές και την αταλάντευτη πίστη σε εκείνο το «ωραίο, το μεγάλο και το συγκλονιστικό», στην «πιο όμορφη θάλασσα που δεν έχουμε ακόμα ταξιδέψει».
Με το ΚΚΕ, για να τα αλλάξουμε όλα, για να φτιάξουμε τη ζωή που μας αξίζει, το μέλλον που θέλουμε.
Παναγιώτης Κολέλης
Συγγραφέας
