Από νωρίς το πρωί της Τρίτης, 23 Αυγούστου 2022, εκσκαφείς και μπουλντόζες, κατεδαφίζουν το μνημείο των μαχητών του Κόκκινου Στρατού, που έπεσαν για την απελευθέρωση της Λετονίας από τους ναζί, στο Πάρκο της Νίκης στην Ρίγα, με ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις να έχουν αποκλείσει τον χώρο.
Όπως είχε δηλώσει στις αρχές Αυγούστου ο δήμαρχος της Ρίγας, Μάρτινς Στάκις, μετά την αποξήλωση το μνημείο θα καταστραφεί, διότι, σύμφωνα πάντα με τον ίδιο, το «Μουσείο της Κατοχής», δεν αναγνώρισε καλλιτεχνική αξία σε κανένα από τα μέρη του μνημείου.
Η διευθύντρια του μουσείου, Σόλβιτα Βίμπα, είπε ότι το ίδρυμα δεν αξιολόγησε το μνημείο όσον αφορά την καλλιτεχνική αξία, επειδή δεν έχει τέτοιες εξουσίες και ότι τα λόγια του δημάρχου της Ρίγας δημιούργησαν παρεξήγηση.
Να σημειωθεί ότι το λεγόμενο «Μουσείο Κατοχής» της Ρίγας, όπως και τα ανάλογά τους στις άλλες βαλτικές χώρες – όλες μέλη της ΕΕ και του ΝΑΤΟ – δημιουργήθηκε μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ, ως συνέπεια του ιδεολογήματος της εξίσωσης του ναζισμού και του κομμουνισμοΰ, με στόχο να ξεπλυθεί και να νομιμοποιηθει ο πρώτος.
Σύμφωνα με αυτό το ιδεολόγημα, το οποίο είναι και η επίσημη ιδεολογία της ΕΕ, η Λετονία βρισκόταν υπό σοβιετική και ναζιστική κατοχή, από το 1940, έως το 1993.
Στα μέσα του περασμένου Μαΐου, το κοινοβούλιο της Λετονίας ανέστειλε την εφαρμογή της ρήτρας της διακυβερνητικής συμφωνίας με τη Ρωσία για την προστασία των μνημείων των Σοβιετικών στρατιωτών, ανοίγοντας έτσι τον δρόμο για την κατεδάφιση του μνημείου.
Αμέσως μετά την αναστολή της ρήτρας, η αστυνομία απαγόρευσε την πρόσβαση στο μνημείο και οι δημοτικές υπηρεσίες μάζεψαν τα λουλούδια που είχαν τοποθετηθεί σε αυτό μέχρι την Ημέρα της Αντιφασιστικής Νίκης, στις 9 Μαΐου, με μπουλντόζες.
Στη συνέχεια, το Δημοτικό Συμβούλιο της Ρίγας ψήφισε την κατεδάφιση του μνημείου.
Η Λετονία έγινε μια από τις πρώτες δημοκρατίες της πρώην ΕΣΣΔ, η οποία εξάλειψε σχεδόν πλήρως τη σοβιετική κληρονομιά στη μνημειακή τέχνη.
Αντίθετα, το καθεστώς της Ρίγας προστατεύει ποικιλοτρόπως τους νοσταλγούς των ιδιαιτέρως άγριων λετονικών SS, όχι μόνο επιτρέποντάς τους να παρελαύνουν υπερηφάνως κάθε χρόνο στο κέντρο της πρωτεύουσας, αλλά και διώκοντας, παράλληλα, αντιφασίστες ακτιβιστές και διανοούμενους.
Η μέρα που επιλέχθηκε για την κατεδάφιση δεν είναι τυχαία. Η ΕΕ έχει ορίσει την 23η Αυγούστου ως ημέρα «μνήμης των θυμάτων του σταλινισμού και του ναζισμού», σε μια ακόμη προσπάθεια νομιμοποίησης του τελευταίου στη συλλογική συνείδηση και αγωνιώδους προσπάθειας να θαφτεί η καταλυτική συμβολή της ΕΣΣΔ στο τσάκισμα του φασισμού.
Αλλά και με έναν ακόμη σκοπό: Να θαφτεί η γαλαντόμα υλική και πολιτική βοήθεια που πρόσφεραν ο ευρωπαϊκός και αμερικανικός ιμπεριαλισμός στον Χίτλερ, για να εξαφανίσει την πρώτη προλεταριακή εξουσία της ανθρωπότητας.
Υπάρχει όμως και ένα πιο πρόσφατο, ελληνικό ενδιαφέρον στην παραπάνω ιστορία.
Τον Αύγουστο του 2017, η κυβέρνηση ΣΎΡΙΖΑ δεν συμμετείχε συνέδριο με θέμα «Η κληρονομιά στον 21ο αιώνα των εγκλημάτων που διαπράχθηκαν από τα κομμουνιστικά καθεστώτα» που διοργανώθηκε στις 23 Αυγούστου, τότε, στο Τάλιν, στο πλαίσιο της Εσθονικής Προεδρίας του Συμβουλίου της ΕΕ.
Σύμφωνα με τον τότε υπουργό Δικαιοσύνης, Στ. Κοντονή, «υπάρχει προσπάθεια διαστρέβλωσης και αποσιώπησης της ιστορικής πραγματικότητας, ότι αφενός ο κομμουνισμός σε οποιαδήποτε μορφή του, δεν μπορεί να ταυτιστεί με αυτό το όνειδος του ναζισμού, των στρατοπέδων συγκέντρωσης, της εξόντωσης 6 εκατ. Εβραίων, εκατομμυρίων άλλων αντιφρονούντων ή αιχμαλώτων πολέμου … αφετέρου ότι δεν μπορεί κανείς να προσβάλλει το χώρο της ανανεωτικής Αριστεράς, που γεννήθηκε μέσα από την επέμβαση των Σοβιετικών στην Πράγα το 1968 … διασπάστηκε το ΚΚΕ και δημιουργήθηκε το ΚΚΕ Εσωτερικού, ήρθαμε σε σύγκρουση οι γεννήτορες και η ηγεσία του ΚΚΕ Εσωτερικού ακριβώς με αυτές τις πρακτικές, λογικές και πολιτικές. … Έρχονται σήμερα και αποδίδουν σταλινισμό στην ανανεωτική Αριστερά; Είναι γελοίοι και ανιστόρητοι».
Το παραπάνω απόσπασμα συνοψίζει την ιδεολογική χρεοκοπία του οπορτουνισμού, ο οποίος προσφέρει στο κεφάλαιο την «αριστερή» νομιμοποίηση και στον ολοκληρωτικό ανασκολοπισμό της ιστορίας.
Αυτή η χρεοκοπία επιβεβαιωθηκε μέσα σε λιγότερα από δύο χρόνια μετά από εκείνον τον Αύγουστο.
Έτσι, στις 9 Μάη του 2019, ο κ. Τσίπρας, αντί να γιορτάσει την Αντιφασιστική Νίκη, ως πρωθυπουργός τότε, πήγε στο Σίμπιου της Ρουμανίας, όπου μαζί με τους υπόλοιπους «26» της ΕΕ, γιόρτασαν τα «γενέθλια» της σημερινής ΕΕ, στις 9 Μάη του 1950, οπότε και δημοσιοποιήθηκε η «Δήλωση Schuman» για την ένωση σε άνθρακα και χάλυβα των δυνατών ευρωπαϊκών καπιταλιστικών χωρών ως «πρώτο συγκεκριμένο θεμέλιο μιας ευρωπαϊκής ομοσπονδίας».
Μάλιστα, εκεί, ο κ. Τσίπρας, έβαλε την υπογραφή του σε μια Διακήρυξη, στην οποία, μεταξύ άλλων, αναφερόταν και το εξής:
«(…) Τριάντα χρόνια πριν, εκατομμύρια άνθρωποι πολέμησαν για την ελευθερία τους και για την ενότητα και γκρέμισαν το Σιδηρούν Παραπέτασμα που είχε διχοτομήσει την Ευρώπη για δεκαετίες (…)».
Δεν είμαι βέβαιος αν και πώς σχολίασαν εκείνη τη Διακήρυξη τότε οι «The New York Times».
Η ανάγνωση των «The New York Times» στην Ρίγα, ένα συνηθισμένο πρωί Τετάρτης
Η κατεδάφιση του μνημειακού συνόλου προς τιμή των μαχητών του Κόκκινου Στρατού που απελευθέρωσαν την Λετονία από τη ναζιστική κατοχή συνεχίστηκε και το πρωί της Τετάρτης.
Σύμφωνα με τοπικά και ρωσικά ΜΜΕ, την Τετάρτη οι μπουλντόζες ξήλωσαν το άγαλμα γυναίκας, γνωστό ως «Νίκη», στο Πάρκο της Νίκης, στην Ρίγα.
Στο ίδιο πάρκο, την Τρίτη, οι μπουλντόζες κατεδάφισαν και τα τρία αγάλματα των μαχητών του Κόκκινου Στρατού.
Τόσο το πρωί της Τρίτης, όσο και το βράδυ, πλήθος κόσμου προσπάθησε να εμποδίσει αυτό το πολυδιάστατο έγκλημα, με την αστυνομία να προχωρά σε δεκάδες συλλήψεις.
Φυσικά, ως βαθιά, δομικά ανιστόρητοι, οι αστοί, νομίζουν ότι αρκούν μερικές μπουλντόζες και αστυνομικοί για να ξεμπερδέψεις με την μνήμη.
Επιμένουν να κάνουν το ίδιο λάθος:
Να φουντώνουν την φλόγα που θα τους κάψει.
Από το facebook του Γρηγόρη Τραγγανίδα
