Την επανένταξη της Βενεζουέλας στην συνθήκη TIAR (Tratado Interamericano de Asistencia Recíproca – Διαμερικανική Συνθήκη Αμοιβαίας Συνδρομής), «αποφάσισε» η «Εθνοσυνέλευση», το πολιτικό μόρφωμα στο οποίο προεδρεύει το «πιόνι» των ΗΠΑ, Χουάν Γκουαϊδό.
Η ενέργεια του αυτοανακυρηγμένου «μεταβατικού προέδρου» της Βενεζουέλας, επί της ουσίας ανοίγει το δρόμο για μια στρατιωτική επέμβαση των ΗΠΑ και των συμμάχων τους στη χώρα, δήλωσε ο Διοσδάδο Καμπέγιο, πρόεδρος της Συντακτικής Συνέλευσης της Βενεζουέλας. Ο ίδιος ωστόσο πρόσθεσε στέλνοντας μήνυμα στην Ουάσιγκτον: «Είμαστε ολιγάριθμοι, μια μικρή χώρα και για αυτό είναι πιθανό Αμερικανοί Πεζοναύτες να εισέλθουν. Είναι πιθανό ότι θα εισέλθουν (στη Βενεζουέλα). Το πρόβλημα τους θα είναι να φύγουν από την Βενεζουέλα»…
Η κυβέρνηση του Αμερικανού προέδρου Ντόναλντ Τραμπ έχει δηλώσει ότι προτιμά να συνεχίσει την επιβολή κυρώσεων για να πιέσει τον Μαδούρο να παραιτηθεί, δεν έχει ωστόσο αποκλείσει την επιλογή της στρατιωτικής επέμβασης.
Από την πλευρά του, ο πρόεδρος της χώρας Νικολάς Μαδούρο, στην τελετή ορκωμοσίας νέων αξιωματικών τόνισε ότι η εφαρμογή της TIAR, από την οποία η Βενεζουέλα αποχώρησε το 2012, αποτελεί παραβίαση του συντάγματος της χώρας και θα αντιμετωπιστεί ως «προδοσία και επίθεση κατά της εθνικής κυριαρχίας της Μπολιβαριανής Δημοκρατίας».
Ο Ν. Μαδούρο σημείωσε ότι σύμφωνα με το άρθρο 236 του συντάγματος της χώρας, ο υπεύθυνος για την ένταξη της χώρας σε οργανισμούς και συμμαχίες είναι μόνο ο πρόεδρος της χώρας, ενώ και το Ανώτατο Δικαστήριο της Βενεζουέλας (TSJ) αποφάνθηκε ότι η επανένταξη της χώρας στην TIAR είναι αντισυνταγματική και άκυρη.
Η TIAR, «παιδί» του υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ Τζορτζ Κάτλετ Μάρσαλ (εμπνευστή του ομώνυμου δόγματος), υπογράφτηκε το 1947 στο Ρίο ντε Τζανέιρο της Βραζιλίας από 21 κράτη της Αμερικανικής Ηπείρου και προέβλεπε την κοινή άμυνα σε περίπτωση επίθεσης «άλλου κράτους».
Κατά τη διάρκεια της 42ης Γενικής Συνέλευσης του Οργανισμού Αμερικανικών Κρατών το 2012, η Βολιβία, το Εκουαδόρ, η Νικαράγουα και η Βενεζουέλα κατήγγειλαν και αποχώρησαν από την TIAR, με το σκεπτικό ότι η Συνθήκη αποδείχτηκε άχρηστη όταν μια αποικιοκρατική δύναμη (η Μ. Βρετανία) κήρυξε τον πόλεμο στην Αργεντινή για τις νήσους Μαλβίνας (Φόκλαντς) και υποστηρίχθηκε από άλλο μέλος του συμφώνου (ΗΠΑ).
