Γράφτηκαν και ειπώθηκαν πολλά για τη συναυλία της Αλκ. Πρωτοψάλτη στην καρότσα, στους δρόμους της Αθήνας. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι το θέμα απασχόλησε περισσότερο από τη βαρύτητα που θα έπρεπε να έχει στην εποχή που ζούμε; Ίσως.
Τα πράγματα ορισμένες φορές είναι πιο απλά απ’ όσο φαίνονται. Αρκεί ορισμένοι να μην θέλουν να γίνουν πρωταγωνιστές, χωρίς καν να ανέβουν στην καρότσα…
Μια συναυλία σε μια καρότσα είναι κάτι κακό την εποχή της καραντίνας; Όχι, φυσικά. Το αντίθετο. Αρκεί, φυσικά, να λαμβάνονται όλα τα μέτρα προστασίας. Στην συγκεκριμένη συναυλία φαίνεται πως τα μέτρα είχαν ληφθεί αλλά δεν κράτησαν. Πότε; Όταν η καρότσα με την Αλκ. Πρωτοψάλτη και τους μουσικούς βρέθηκε στο Μαξίμου. Εκεί τα φλας άστραψαν, τα χαμόγελα περίσσεψαν και πρωθυπουργός έγινε ο «σταρ» της συναυλίας.
Ας επανέλθουμε στο ερώτημα: Μια συναυλία σε μια καρότσα είναι κάτι κακό την εποχή της καραντίνας; Όχι, φυσικά. Κρίνεται, όμως, και από το μήνυμα της αυτή η κάθε συναυλία, η κάθε εκδήλωση, ειδικά την περίοδο που ζούμε.
Και υπήρχαν τόσα μηνύματα υπέρ των πολλών για να τα «τραγουδήσει» κανείς σε μια συναυλία. Μηνύματα υπέρ των εργαζομένων (και ημι-εργαζόμενων ή ανέργων αύριο) που βλέπουν τη ζωή τους να χειροτερεύει μετά την καραντίνα, μηνύματα υπέρ των αιτημάτων των γιατρών για τις ελλείψεις στα νοσοκομεία, μηνύματα για τις διεκδικήσεις των καλλιτεχνών που η «άριστη» κυβέρνηση τους έχει αφήσει στην άκρη, λες και είναι «αόρατοι» την εποχή του κορωνοϊού. Για τις διεκδικήσεις των καλλιτεχνών τοποθετήθηκε η κυρία Άλκ. Πρωτοψάλτη (στο βίντεο – συνέντευξη που θα δείτε παρακάτω) υποστηρίζοντας το δίκαιο των αιτημάτων, συμπληρώνοντας όμως ότι τα πράγματα καλό είναι να γίνονται στην ώρα τους, να μην γίνονται μαζί.
Πάντως, τελικά, ο «γρίφος» λύθηκε. Πώς μια συναυλία σε μια καρότσα έγινε σόου με πρωταγωνιστή τον πρωθυπουργό; Σύμφωνα όσα περιέγραψε η κυρία Πρωτοψάλτη, στη συνέντευξη της στον ANT1 (το βίντεο παρακάτω) ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης… ζήτησε να γίνει ο «σταρ» κι ας μην ανέβηκε στην καρότσα.
Δήλωσε, συγκεκριμένα, η κυρία Πρωτοψάλτη:
«Όταν ήμασταν στην περιοχή του Κολωνακίου πήρε ο πρωθυπουργός τον δήμαρχο και τον ρώτησε πώς πάει, πώς είμαστε. Είχαν περάσει ήδη 3,5 ώρες από την αρχή της συναυλίας. Λέει «γιατί δεν περνάτε από το Μαξίμου να σας χαιρετίσω και να σας ευχαριστήσω κι εγώ;”. Οπότε έκανε αλλαγή πορείας το φορτηγό, περάσαμε από το Μαξίμου. (…) Αισθάνθηκα πιεσμένη όταν είδα τους δημοσιογράφους και τους φωτογράφους μαζεμένους σχεδόν γύρω από τον πρωθυπουργό, αλλά και η θέση μου από εκεί πάνω, από το φορτηγό, δεν θα ήταν δυνατό να βάλω σε τάξη εκείνη την ώρα και να πω “πάρτε τα απαιτούμενα μέτρα που ορίζει ο νόμος”. Καθίσαμε σχεδόν τρία λεπτά και φύγαμε και πήγαμε στα νοσοκομεία (…) Με προβλημάτισε κι εμένα ότι όλοι αυτοί που ήρθαν γύρω στον πρωθυπουργό δεν κράτησαν τα μέτρα ασφαλείας».
Μάλιστα…
Ο κύριος Μητσοτάκης, λοιπόν, ο πρωθυπουργός, ο υπεύθυνος – και πάντα «άριστος» – αυθορμήτως και με μπόλικο ενθουσιασμό πήρε τηλέφωνο τον δήμαρχο της Αθήνας, Κώστα Μπακογιάννη, ο οποίος τυχαίνει να είναι και στην ίδια παράταξη και στην ίδια πολιτική οικογένεια, για να ζητήσει να περάσει μια βόλτα η καρότσα για μια… καλησπέρα. Δεν ήξερε τι θα ακολουθήσει. Οι κάμερες, τα φλας και η πολυκοσμία προέκυψαν μόνα τους κι οργανώθηκαν, μάλλον, από κάποια ανώτερη (σίγουρα «άριστη») δύναμη…
Τελικά, από τη συναυλία με την καρότσα – και ό,τι ακολούθησε κι εξελίχθηκε μπροστά στο Μαξίμου – κρατάμε αυτή τη φράση του πρωθυπουργού:
«Γιατί δεν περνάτε από το Μαξίμου να σας χαιρετίσω;»
Κανένας λαϊκισμός, καμία αμερικανιά, καμία υποκρισία, κανένα στήσιμο. Αυτά, άλλωστε, δεν ταιριάζουν σε «αρίστους»…
