Ο συνεργάτης του Μπαλτάκου – συνομιλητή της «σοβαρής Χρυσής Αυγής».
Ο «δεν θα συνεργαστώ ποτέ με το ΠΑΣΟΚ» που έγινε συνεταίρος του Βενιζέλου για να παραστήσει τον “πρωθυπουργό όλων των Ελλήνων” ενώ η μόνη πραγματική του ιδιότητα δεν είναι παρά να ποζάρει ως ο – μετά τον Καρατζαφέρη – αρχηγός των Βορίδη – Γεωργιάδη.
Ο «η Μακεδονία είναι μια και ελληνική» που, όμως, η δική του «ελληναράδικη» υπογραφή υπάρχει κάτω από την διάλυση της Γιουγκοσλαβίας.
Ο «τι θα γινόταν η Ελλάδα αν κέρδιζε ο ΕΛΑΣ το ’44» που ως γνήσιος «Κένταυρος» άλλοτε της αγγλοαμερικανικής και άλλοτε της ΔΝΤ-γερμανικής τρόικας «ιστοριογραφεί» εν τη μαυρίλα του το νήμα που συνδέει την μετεμφυλιακή Ελλάδα της Τρούμπας, της βίας και νοθείας, των συνταγματαρχών με την Ελλάδα των Μνημονίων.
Ο τόσο «κωμικός» που το να αναφέρεται στον Τσίπρα μιλώντας για τον… Βελουχιώτη, ούτε ο Σεφερλής δεν θα το καταδεχόταν.
Ο διώκτης των ξένων «λαθρομεταναστών» που δίδαξε τι σημαίνει πρωθυπουργική παραδουλεύτρα των ξένων Τόμσεν, Coscoκινέζων και «ουδείς αναμάρτητος» κυρία Μέρκελ.
Αυτός ο σοβαρός κύριος προσπάθησε – εκτός των υπολοίπων – να εμφανιστεί και ως κάτι περισσότερο από θιασώτης του ρεπερτορίου της κυρίας Αννας Βίσση.
Το αποτέλεσμα ήταν το αναμενόμενο (από το facebook του Νίκου Μπογιόπουλου):
«Όποιος είχε αμφιβολία για το ποιος είναι ο εκ των παρασκηνίων ιθύνων της ακροδεξιάς πτέρυγας της ΝΔ ας ακούσει την ΕΚΟΦίτικη ομιλία του.
Οποιος, δε, έχει αμφιβολία για την σοβαρότητά του (πέραν εκείνης της συνέντευξης του ’93 στην Καθημερινή – φωτο),
ας σημειώσει και τούτη τη λεπτομέρεια:
«Γιατί, και ο Μίκης το έχει κάνει τραγούδι: “Λευτεριά και Ρωμιοσύνη είναι αδέλφια δίδυμα”!».
Έτσι ολοκλήρωσε ο Σαμαράς την ομιλία του στο συνέδριο της ΝΔ, πασχίζοντας ο κακομοίρης να κλείσει με στόμφο.
Να τον ενημερώσουμε:
Το τραγούδι όντως υπάρχει. Αλλά η μουσική είναι του Γ. Κατσαρού, στίχοι Πυθαγόρας, ερμηνεία Μαρινέλλα…»
