Στη γλώσσα των επιχειρήσεων ονομάζεται «σχέδιο εθελουσίας εξόδου», αλλά εάν θέλουμε να το πούμε κανονικά θα το λέγαμε «σχέδιο απολύσεων και ίσως πάρεις και κανένα ευρώ παραπάνω». Οι επιχειρήσεις έχουν το λεξιλόγιο τους, για να περιγράφουν την εκμετάλλευση. Δεν θα τις ακολουθήσουμε.
Η ισπανική αεροπορική εταιρεία Iberia ανακοίνωσε ένα τέτοιο σχέδιο για 1581 εργαζόμενους. Ας παραθέσουμε τις «ευγενικές» ανακοινώσεις, που έγιναν την περασμένη Παρασκευή: «Σήμερα η Iberia ενημέρωσε τους εργαζόμενους της και τους εκπροσώπους των συνδικάτων για τις προθέσεις της να ξεκινήσει μια περίοδο διαβουλεύσεων που αφορούν μια μείωση του προσωπικού που θα μπορούσε να φθάσει έως και τους 1.581 υπαλλήλους». Τις ανακοινώσεις έκανε η IAG, δηλαδή η κοινοπραξία της Iberia με την British Airways». Εκπρόσωπος της ισπανικής εταιρείες σημείωσε πως οι «αποχωρήσεις» θα γίνουν «στη βάση μιας εθελουσίας εξόδου».
Οι «αποχωρήσεις»! Δεν «απολύονται», αποχωρούν! Με λίγα λόγια θα …συμφωνήσουμε πως θα σε απολύσω κι εσύ θα πεις πως αποχώρησες… Εάν εσύ θα βρεις δουλειά μετά, αυτό δεν είναι θέμα της εταιρείας, «ελεύθερη αγορά» έχουμε. Πάντως, για να μην είμαστε άδικοι, δεν θα κρύψουμε τίποτα. Η «καλή εταιρεία» δήλωσε πως ο αριθμός των εργαζομένων που αφορά το σχέδιο θα εξαρτηθεί από αυτούς… Θα εξαρτηθεί από τις πρόωρες συνταξιοδοτήσεις, από τον αριθμό που θα ενταχθεί στο σχέδιο και «φυσικά» από τις αποχωρήσεις μετά από διαπραγμάτευση…
Όλα αυτά η «καλή εταιρεία» δεν τα κάνει έτσι. Έχει προβλήματα. Μάλιστα, τον περασμένο Μάρτιο κατέληξε, μαζί με τις συνδικαλιστικές οργανώσεις (συνδικαλιστικές ηγεσίες κι αυτές …) μείωση μισθών. Γιατί; Μαντέψτε! Για αύξηση της ανταγωνιστικότητας και επαναφορά στην κερδοφορία! Δεν έχει ξαναγίνει… Επιπλέον ανακοινώθηκε, τότε, και η κατάργηση 3.100 θέσεων εργασίας. Ανακοινώνουν χιλιάδες απολύσεις, λες και είναι μια προσφορά για μια πτήση.
Το έργο, όπως το παρουσιάσαμε παραπάνω, το έχουν δει χιλιάδες εργαζόμενοι, σε όλο τον κόσμο, ιδιαίτερα τα χρόνια της καπιταλιστικής κρίσης. Το βλέπαμε και πριν, αλλά σε λιγότερες παραστάσεις. Το πρόβλημα είναι πως δεν είναι έργο, ούτε παράσταση. Είναι η ζωή των εργαζομένων. Είναι η ανεργία. Είναι το γεγονός πως οι θέσεις εργασίας, δηλαδή ο μισθός με τον οποίον ζει ο εργαζόμενος, αποτελούν «κωδικούς» στα έσοδα και τα έξοδα της κάθε επιχείρησης.
Τον Δεκέμβριο του 2013 η Iberia είχε 18.000 εργαζόμενους. Μπορούμε να μετρήσουμε όλοι πόσοι δουλεύουν ακόμα, πόσοι θα απολυθούν και να φανταστούμε το κλίμα που δημιουργεί , ανάμεσα στους εργαζόμενους, το «σχέδιο εθελουσίας εξόδου». Αυτές είναι οι «ελευθερίες» στην αγορά, αυτά είναι τα σχέδια και οι νόμοι τους, από την Ισπανία μέχρι την Ελλάδα. Όμορφα πράγματα, καπιταλιστικά πλασμένα…
