Κύριε Ανδριανέ
Πιστεύετε, πραγματικά, ότι μας λείπει ένας ακόμα Αθλητικός Νόμος, για να μπει τάξη στο χάος που διαχρονικά επικρατεί στο χώρο;
Γιατί και οι προκάτοχοι σας, τα ίδια πίστευαν, και μας φόρτωναν ο καθένας με τον δικό του Νόμο, και όσοι δεν κατέθεσαν δικό τους Νόμο, έκαναν τροποποιήσεις. Παραδείγματος χάριν, ο κ. Φούρας το 1999 εισηγήθηκε τον αθλητικό Νόμο 2725 και έως το 2010, είχαν γίνει έντεκα τροποποιήσεις από τους κ.κ. Φλωρίδη, Βενιζέλο, Ορφανό, Ιωαννίδη.
Το αποτέλεσμα το γνωρίζουμε όλοι, τα πράγματα παρέμειναν ως είχαν. Μου κάνει λοιπόν εντύπωση το γεγονός ότι δεν βλέπετε το μπάχαλο που επικρατεί στον χώρο και ταυτόχρονα την άσκοπη, χωρίς κανένα προγραμματισμό, κατασπατάληση του δημοσίου χρήματος, από την εποχή που έκανε την εμφάνισή της η Γενική Γραμματεία Αθλητισμού και ο Οργανισμός Προγνωστικών Αγώνων Ποδοσφαίρου (ΟΠΑΠ 1960).
Τεράστια ποσά, πεταμένα σε αθλητικές εγκαταστάσεις, οι οποίες δεν λειτούργησαν ποτέ όπως θα έπρεπε, γιατί δεν είχαν τις προδιαγραφές. Εκείνη ακριβώς την εποχή, έκανε και την εμφάνιση του ο νεόπλουτος παραγοντισμός, ο οποίος χρησιμοποίησε, εκμεταλλεύτηκε, το φουκαρά ελληνικό αθλητισμό, σαν τη χειρότερη πόρνη, για τα άνομα συμφέροντα του.
Ποτέ σε αυτόν τον τόπο, δεν ξεκαθαρίστηκε ποιος είναι ο ρόλος της Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού, τι υπηρεσία είναι, ποιος είναι ο σκοπός της, τι εξυπηρετεί. Ο κάθε Γενικός Γραμματέας, εκείνες τις «καλές εποχές», έφερνε και την προσωπική του Αυλή, κι’ έχανε η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα…
Μετά από κάποια χρόνια δημιουργήθηκε και ο θεσμός του Υφυπουργού Αθλητισμού. Ποιες είναι οι αρμοδιότητές του; Ποια μορφή αθλητισμού εξυπηρετεί;
Το ρωτάω αυτό επειδή ο αθλητισμός έχει τρία σκέλη.
α) Το σχολικό αθλητισμό ( που δεν υπήρξε και εξακολουθεί να μην υπάρχει).
β) Το μαζικό λαϊκό αθλητισμό ( στην ουσία ούτε αυτός υπάρχει. Υποτίθεται ότι είναι αρμοδιότητα της τοπικής αυτοδιοίκησης).
γ) Τον υψηλό αθλητισμό, ο οποίος εκφράζεται μέσα από τις Ομοσπονδίες και τα αθλητικά σωματεία.
Στην ουσία, κανένα από αυτά τα τρία σκέλη δεν λειτουργεί στη χώρα μας. Πρέπει να πούμε ακόμα, ότι, όταν δεν υπάρχει το ένα σκέλος, τα άλλα δύο δεν μπορούν να λειτουργήσουν. Είναι συγκοινωνούντα δοχεία. Αν καταλάβατε κ. Υπουργέ, στην ουσία στη χώρα μας, δεν υπάρχει οργανωμένος αθλητισμός. Ποιος ήταν λοιπόν, και ποιος εξακολουθεί να είναι μέχρι σήμερα ο ρόλος της Γ.Γ.Α. και του Υφυπουργείου Αθλητισμού;
Πολύ φοβάμαι, ότι ούτε εσείς γνωρίζετε, ότι ποτέ δεν υπήρξε καμιά συνεργασία μεταξύ σχολείου, δήμου, αθλητικού σωματείου, διότι ποτέ κανείς δεν δημιούργησε τις ανάλογες προϋποθέσεις. Όλοι χρόνια τώρα δουλεύουν για την «πάρτη» τους, με τα λεφτά τα δικά μας. Ο αθλητισμός είναι ένας χώρος που από το 1960 έχουν φαγωθεί δισεκατομμύρια χωρίς, στην ουσία, να γνωρίζει κανένας που πήγαν.
Και έρχεστε τώρα με έναν νέο νόμο, φιλοδοξώντας να βάλετε τάξη. Δεν ξέρω αν θα πρέπει να κλαίμε ή να γελάμε.
Δεν βλέπετε ότι υπάρχει αδιέξοδο; Και θέλετε μέσα από αυτό το νόμο, να πολεμήσετε και τη βία. Πως θα γίνει αυτό;
Πρώτα πρώτα, τη βία δεν τη γεννάει το ποδόσφαιρο. Η βία είναι γέννημα θρέμμα του οικονομικού, κοινωνικού, πολιτικού συστήματος στο οποίο ζούμε. Η βία έχει εγκατασταθεί μέσα στα σπίτια μας.
Οταν η κυβέρνηση σας, μου έχει κλέψει το 50% της σύνταξης μου για να το χαρίσουν στις τράπεζες, αφαιρώντας μου το δικαίωμα για τα στοιχειώδη, λογικά δεν θα πρέπει να αρπάξω μια μαγκούρα και όποιον πάρει ο χάρος;
Σκεφθείτε τώρα τους νέους, οι οποίοι είναι και άνεργοι και περιμένουνε το χαρτζιλίκι από τον παππού και την γιαγιά, γιατί και οι γονείς τους είναι άνεργοι.
Και εσείς οραματίζεσθε νέο Αθλητικό Νόμο, που θα βάλει τάξη στον ελληνικό αθλητισμό….
