Μυρίζομαι ότι κάτι θα εκτιναχτεί από τα πανεπιστήμια.
Να θυμώσουν τα παιδιά. Να μπει ένα φρένο.
Γνώρισα δυο παιδιά, νέους μουσικούς, τον Κωνσταντίνο και τη Λυδία.
Βαράνε με τα βιολιά και τα βιολοντσέλα τους, δημοτικά, καγκέλια, τσιτσανoβαμβακάρηδες.
Έξυπνες μούρες, παιδιά του σπουδαίου κιθαρίστα Βαγγέλη Μπουντούνη.
Παίζουν σα δαιμονισμένα, με τα έγχορδά τους, τα ελληνικά …και είναι διαμάντια.
Ήρθαν στον Σωκράτη.
Τους μύρισα από το διαδίκτυο και τους έστειλα στην Λαμπρίδη να τους βγάλει στον Πολιτισμό, στο Κόκκινο.
Τους ψάξανε κι άλλοι.
Είδα έναν κομιξά, νεότατο.
Νικόλας Στεφαδούρος, κι΄ αυτόν από το διαδίκτυο τον τσίμπησα.
Μεγάλη πέννα, μου΄ φερε το πρώτο του κόμιξ.
Είχε φτιάξει ένα σκίτσο δικό μου και γέλασα.
Ξύπνιος με δαιμονιακή ατάκα.
ΟΜG ZOMBIE
Πρώτο τεύχος, ψάχτε το, ψωνίστε το.
Είδα έναν νεότατο θεατρικό συγγραφέα από την Κύπρο.
Κώστας Μαννούρης λέγεται.
Λόγος μεστός κι ολοκληρωμένος. Δραματουργικός οίστρος.
Είδα την Κονιόρδου στον Χειμωνά. Με σκηνοθέτη έναν πιτσιρικά. Κωνσταντίνος Χατζής λέγεται.
Λιτός, δυνατός, ουσιαστικός, φώτισε την ηθοποιό και τα κείμενα με απλότητα και ουσία. Στα υπόγεια του Κακογιάννη.
Είδα έναν νέο ποιητή. Μιά φωνή που φυσάει, ένα αστέρι που μιλάει, μια φωτιά που καίει δυνατή.
Άγγελος Ευθυμιάδης, Σαλονικιός.
«Tι κάνουν οι άνθρωποι όταν τους τελειώνει η αγάπη;»
Oι ποιητές που σκύβουν πάνω σε λευκά χαρτιά, χωρίς όνειρα, με φαντασιώσεις, τι ψάχνουν άραγε από τη ζωή και από τις λέξεις; Και γιατί δε τους λέει κανείς ότι μέχρι να μάθουν θα έχουν ήδη πεθάνει;
Και εσείς καταραμένοι και αγαπημένοι γονείς όλων των παιδιών της χώρας, τι ζητάτε από τα παιδιά σας;
Μέσα στις τόσες σάχλες, ποιοι έχετε χαμπαριάσει τον τυπά που λέγεται The Boy
Πάρτε το κιόλας
Είναι η αληθινή φωνή της γενιάς του.
Είδα κάτι κτηματίες (εκατόν πενήντα εφτά), να ενώνουν τα ολίγα τους και να φτιάχνουν παραγωγή ροδιού. Προϊόν που το παραγκώνισε η ευρωπαϊκή ένωση. Ελληνικό, Άλφα.
Το ρόδι μας. Μάγκες οι τύποι, μόνοι τους, ούτε ΕΣΠΑ, ούτε δάνεια, με τα ολίγα τους. Κοινωνική επιχειρηματικότητα.
Και είδα κι αυτό.
Μνημονιακά πειράγματα της Μελίνας με ηλεκτρονικά ντεπασέ.
Τα ίδια και τα ίδια, τύπου μοδέρνα, έτοιμα να ταϊσουν την κόμπλα των γέρων ότι είναι νέοι και τους νέους να τους απομακρύνουν από την ορίτζιναλ κάβλα της θεάς, με τις πενιές και τις μπουζουκάρες- βαριά χεβυμεταλιά, τσιτσανεϊκη και μαγκιά- με μποτοξ, ρυθμ μποξ, σόδα και προφυλακτικά στη φωνή…!
Και η Μελίνα, κάπου πίσω, χωρίς υγρασία, χωρίς νότες, χωρίς γιασεμιά…
Επεξήγηση του αισθήματος κι ευκολάντζα.
Έτσι τα ακούω.
ΥΓ1 Νταξ, τα ξενόγλωσσα τρώγονται.
ΥΓ2 Μην αναστηθεί, η φευγάτη, και τους ρίξει κανένα μπινελικάκι.
Ας μείνουμε στα ωραία σήμερα.
Νοέμβριος, ο μήνας των αγγέλων.
Εγώ τους πιστεύω.
