Just in

Όλα τα νέα
Imerodromos logo
 

Βιβλία για τις διακοπές

Ζητήσαμε από τη συνάδελφο και φίλη, Τιτίνα Δανέλη να προτείνει στους αναγνώστες του «Ημεροδρόμου» τρία βιβλία για το καλοκαίρι. Η..

Ζητήσαμε από τη συνάδελφο και φίλη, Τιτίνα Δανέλη να προτείνει στους αναγνώστες του «Ημεροδρόμου» τρία βιβλία για το καλοκαίρι. Η Τιτίνα ανταποκρίθηκε, ευγενικά (όπως πάντα) στην αίτηση μας και προτείνει το μυθιστόρημα «Οσο υπάρχει Ανατολή» της Κωνσταντίνας Μόσχου, το μυθιστόρημα «Mamma Santissima» της Μάιρας  Παπαθανασοπούλου και το συλλογικό τόμο υπό τον τίτλο «Ο τόπος πρόδωσε τον ένοχο» με  10+1 διηγήματα, από ισάριθμους συγγραφείς αστυνομικής λογοτεχνίας. Ακολουθεί η παρουσίαση των βιβλίων:  Όσο υπάρχει ανατολή
Το νέο, πολύ ενδιαφέρον µυθιστόρηµα µε τίτλο: «Όσο υπάρχει Ανατολή» που υπογράφει η αγαπηµένη συγγραφέας Κωνσταντίνα Μόσχου, κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Μιχάλη Σιδέρη, παρουσιάζοντας µία νέα πολύ ξεχωριστή ιστορία µε διαχρονικά θέµατα και στοιχεία, µε ελκυστική αφήγηση αλλά και µε πρωτότυπη δηµιουργικότητα και λογοτεχνική µαεστρία. Η ιστορία του «Όσο υπάρχει Ανατολή» ξεκινά από το Μεσσαίωνα και το 1.050 µ.Χ. Η «αγία» αυτοκράτειρα Ζωή εγκαταλείπει τον µάταιο τούτο κόσµο. Αλλά για τον λαό της, στο Ανατολικό Ρωµαϊκό κράτος, είναι µια χρονιά σαν όλες τις άλλες . . . Κάποιοι αναρωτιούνται, άλλοι αντιστέκονται και κάποιοι άλλοι – οι περισσότεροι – ελπίζουν. Αν λοιπόν, υπάρχουν όρια που να χωρίζουν τον άνθρωπο από το ζώο, τον ασύδοτο από τον φτωχό και την αγάπη από το µίσος, τότε αυτά τα όρια είναι ακόµη ασαφή. Για τους πάρροικους εκείνης της εποχής, τα όρια είναι: λιτό φαγητό, λίγο καλό κρασί, πολλή δουλειά και αρκετή απατεωνιά – το αλάτι και το πιπέρι τηε ζωής τους. Γιατί η φτώχεια τους είναι µεγαλύτερη από την ανάγκη να ασχολούνται µε το παλάτι και τους παρατρεχάµενους . . Παρακµιακά, υποχθόνια, η Ιστορία επαναλαµβάνεται . . . Από την Μικρά Ασία εκείνης της εποχής, ως τον σύγχρονο ελλαδικό χώρο. Χτες, σήµερα, αύριο. . . ΕΚ∆ΟΣΕΙΣ ΜΙΧΑΛΗ ΣΙ∆ΕΡΗ

Mamma Santissima

της  Μάιρα Παπαθανασοπούλου mama santis   “Τι εννοείς δε θέλεις να ακολουθήσεις τη μοίρα των συνομήλικών σου; Ποιος σε ρώτησε; Πού άκουσες ότι μπορείς να διαφεντέψεις τις ανάγκες σου; Αυτές διαφεντεύουν εσένα. Ποιος σου είπε ότι η συνείδησή σου υπαγορεύει τι θα κάνεις; Ας έρθουν σ’ εμένα οι κουλτουριάρηδες αριστεροί που διαβάζεις να μου πουν ότι μπορούμε να επινοήσουμε απ’ την αρχή τον εαυτό μας. Θατους μιλήσω για τον Νικόλα Ντ’ Αγκοστίνο, τον κομμουνίσταρο που εξελέγη δήμαρχος του Κανό-λο με τις ψήφους της Ντράγκετα. Κι αυτός τον εαυτό του ήθελε να επινοήσει και τον φαντάστηκεστην καρέκλα του δημάρχου. Πάρ’ το χαμπάρι, Σασά! Τα παιδιά των ντραγκετίστι, με το που γεννιόνται παίρνουν το χρίσμα και μέχρι να πεθάνουν υπακούουν στους νόμους της τιμημένης κοινωνίας μας. Θα σπουδάσεις αυτό που θα σου πει η οικογένεια, θα παντρευτείς αυτή που θα σου προξενέψει η οικογένεια, θα αναπνέεις για την οικογένεια. Η Ντράγκετα είναι το υποσυνείδητό σου, χώνεψέ το!” “Η ιδέα της Mamma Santissima πρωτοεμφανίστηκε στο μυαλό μου το 1999 και η αρχική της μορφή ήταν σενάριο για τον κινηματογράφο, το οποίο έγραψα, αν θυμάμαι, λίγο μετά το 2000. Ευτύχησα να βρω αμέσως εξαίρετο παραγωγό, ωστόσο στο θέμα του σκηνοθέτη υπήρξαν πολύ μεγάλες δυσκολίες. Για χρόνια κυκλοφορούσε το σενάριο από χέρι σε χέρι, και κάθε Έλληνας σκηνοθέτης που πειθόταν να το αναλάβει ήθελε να το φέρει στα μέτρα του, μετατροπές με τις οποίες δε συμφωνούσαμε ούτε εγώ ούτε ο παραγωγός. Έτσι η Mamma Santissima αναπαυόταν σε κάποιο συρτάρι περιμένοντας τις επόμενες σκηνοθετικές προτάσεις. Το 2008 γνώρισα τυχαία τον Ερνέστο Τσίνζι, έναν χαρισματικό Ιταλό σκηνοθέτη που με τις επισημάνσεις του απογείωσε την ιστορία και ουσιαστικά μετατόπισε το κέντρο βάρους της – κι είχε απόλυτο δίκιο, κατά τη γνώμη μου. Ωστόσο οι αλλαγές δεν ικανοποίησαν τον παραγωγό, που έκρινε πως το ελληνικό κοινό δε θα αγκάλιαζε την ιστορία. Σεβάστηκα την άποψη ενός έμπειρου ανθρώπου που διακύβευε τα χρήματά του για το δικό μου καπρίτσιο να γράψω ένα σενάριο που απαιτούσε δαπανηρότατα γυρίσματα στην Καλαβρία και Ιταλούς και Γκρεκάνους ηθοποιούς, πέρα από τους τρεις Έλληνες πρωταγωνιστές. Πρέπει να ήταν το 2010 όταν κατάλαβα ότι το φιλόδοξο όνειρό μου να δω τη Mamma Santissima στη μεγάλη οθόνη δεν επρόκειτο να εκπληρωθεί. Πλέον δεν είχα αντοχή να το κυνηγήσω και το εγκατέλειψα. Κι ενώ πίστευα ότι τόσα χρόνια και τόσος κόπος είχαν πάει χαμένα, διαπίστωσα με έκπληξη ότι το τεράστιο υλικό που είχα συγκεντρώσει ανέπνεε με πείσμα. Εκδόσεις Πατάκη, 2014

«Ο τόπος πρόδωσε τον ένοχο»: 10+1 αστυνομικά διηγήματα

topos 10+1 διηγήματα, από ισάριθμους συγγραφείς αστυνομικής λογοτεχνίας, υπό τον τίτλο «Ο τόπος πρόδωσε τον ένοχο», κυκλοφόρησαν πρόσφατα από τις εκδόσεις «Τόπος». Πρόκειται για μια πρωτότυπη «γεωγραφία εγκλημάτων» που διαβάζεται ως σπονδυλωτό αστυνομικό «μυθιστόρημα» και όπου κάθε κεφάλαιο-διήγημα ταξιδεύει τον αναγνώστη από έγκλημα σε έγκλημα και από τόπο σε τόπο… Δράμα, Κομοτηνή, Καβάλα, Θεσσαλονίκη, Λάρισα, Νεκρομαντείο Αχέροντα, Ναύπλιο, Λογκανίκος Λακωνίας, Αρεόπολη, Λος Άντζελες: κάθε τόπος είναι δυνάμει ένας τόπος μίσους, φθόνου, πίκρας, πόθου, αυτοδικίας, μένους, τρέλας και, τελικά, εγκλήματος… Οι  συγγραφείς του βιβλίου είναι οι: Κυριακή Γεροζήση, Παναγιώτης Γιαννουλέας, Δημήτρης Κεραμεύς, Κωνσταντίνα Μόσχου, Αθηνά Μουντάνου-Μπασιούκα, Γιάννης Πανούσης, Γεωργία Παπαλυμπέρη, Αργύρης Παυλιώτης, Γιάννης Ράγκος, Μιμή Φιλιππίδη Θεοχάρη και Νεοκλής Γαλανόπουλος.

Απόψεις