Σαν σήμερα, 18 Ιανουαρίου 1913, γεννήθηκε ο Γιάννης Παπαϊωάννου. 2 χρονών έμεινε ορφανός από πατέρα. Αναγκάστηκε να δουλέψει από μικρή ηλικία (ως ψαράς, ως μαραγκός, σε οικοδομές, σε συνεργεία αυτοκινήτων). Έζησε στον Πειραιά και στις Τζιτζιφιές.
Ο Γιάννης Παπαιωάννου εντυπωσιάστηκε όταν άκουσε πρώτη φορά Το μινόρε του τεκέ του Γιάννη Χαλκιά. Από τότε το μπουζούκι έγινε μέρος της ζωής του. Σε μια πορεία με σημαντικές συνεργασίες και πολλά πανέμορφα τραγούδια (συνολικά πάνω από 800) κατάφερε να αποτελέσει έναν από τους θεμελιωτές του λαϊκού μας τραγουδιού.
Πρωτοεμφανίσθηκε επαγγελματικά δίπλα στους Μάρκο Βαμβακάρη και Στέλιο Κερομύτη το 1937. Πρώτο του τραγούδι ήταν η Φαληριώτισσα που κυκλοφόρησε σε δίσκο και γνώρισε τεράστια επιτυχία.
Ακολούθησαν πλήθος άλλων που έχουν στίχους του, μουσική του ή και τα δύο, μεταξύ των οποίων και είναι τα: Καπετάν Αντρέας Ζέπος, Πέντε Έλληνες στον Άδη, Άνοιξε, άνοιξε, Μοδιστρούλα, Γλέντα τη ζωή, Βαδίζω και παραμιλώ, Πριν το χάραμα, Πώς θα περάσει η βραδιά, Σβήσε το φως να κοιμηθούμε, κ.ά.
Γενικά τα τραγούδια του Γ. Παπαϊωάννου χαρακτηρίζονται από ένα κράμα καντάδας, μπάλου και μικρασιάτικων ακουσμάτων. Θεωρείται ο πρώτος, στο λαϊκό ρεμπέτικο τραγούδι, που χρησιμοποίησε στις ηχογραφήσεις του το λεγόμενο “πρίμο σεκόντο” (διφωνία).
Ο Γιάννης Παπαϊωάννου ήταν ο πρώτος Έλληνας λαϊκός συνθέτης που ταξίδεψε στην Αμερική, το 1953, για να τραγουδήσει στους εκεί απόδημους Έλληνες. Μετά την επιστροφή του έμεινε μόνιμος συνεργάτης του Βασίλη Τσιτσάνη. Στο χώρο του είχε το παρατσούκλι Ψηλός ή Πατσάς.
Ο Γιάννης Παπαϊωάννου έφυγε από τη ζωή χαράματα της 3ης Αυγούστου, του 1972. Μετά τη δουλειά του πήγαινε για ψάρεμα στα Βασιλικά της Σαλαμίνας και σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα.
***
