Σε ηλικία 95 χρονών, έφυγε από τη ζωή, στις 2 Δεκέμβρη 2020, η Δάφνη Σκούρα, μια σπάνια ηθοποιός, που συνδύαζε την ποιότητα και τη σεμνότητα, ένας άνθρωπος με ήθος και υπευθυνότητα, που δεν έμεινε στα εύκολα, αλλά δοκίμασε να δώσει μια ώθηση στο ελληνικό θέατρο, προτείνοντας οράματα έξω από τα καθιερωμένα.
Μαθήτρια, από την εφηβική της ηλικία στη δραματική σχολή της Μαρίκας Κοτοπούλη, όπου φοιτούσαν, η Ελλη Λαμπέτη, η Βίλμα Κύρου, η Ολυμπία Παπαδούκα κ.ά. Πολύ νωρίς ανέλαβε πρωταγωνιστικούς ρόλους, σε παραστάσεις με σημαντικά έργα Ελλήνων συγγραφέων, όπως του Σπύρου Μελά, του Γρηγορίου Ξενόπουλου, του Παντελή Χορν, του Δημήτρη Μπόγρη. Πρωταγωνιστικούς ρόλους έπαιξε, επίσης, στο Εθνικό Θέατρο, όπου συμμετείχε σε παραστάσεις αρχαίας τραγωδίας, με σκηνοθέτη τον Δημήτρη Ροντήρη. Υπήρξε η ίδια θιασάρχης για πολλά χρόνια. Με τον Τζαβαλά Καρούσο, περιόδευσε στην Ελλάδα, ανεβάζοντας ποιοτικά έργα, ενώ μαζί με τον Λυκούργο Καλλέργη παρουσίασαν το 1954 πολύ αξιόλογα έργα, στο θέατρο που δημιούργησαν στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας (τέρμα Ιπποκράτους). Δημιούργησε επίσης το θέατρο «Μετάλλιο» (1965-’66) στο Παγκράτι, σε μια προσπάθεια για πολιτιστική αποκέντρωση. Μέχρι το 1978-’79, που διέκοψε τη θεατρική της καριέρα, συνεργάστηκε με πολύ γνωστούς θιάσους (Χατζίσκου, Κατερίνας, Βεργή, Ευθυμίου, Κύρου, Βέμπο, Σταματίου κ.ά.). Γρήγορα κατέκτησε την αγάπη του κοινού, όχι μόνο στο σανίδι, αλλά και στον κινηματογράφο, πρωταγωνιστώντας δίπλα σε γνωστούς ηθοποιούς, όπως οι Ορέστης Μακρής, Ντίνος Ηλιόπουλος, Μίμης Φωτόπουλος, Αλέκα Κατσέλη, Ελλη Λαμπέτη, Φοίβος Ταξιάρχης, Μαλαίνα Ανουσάκη, Αννα Φόνσου, Ξένια Καλογεροπούλου, Βασίλης Αυλωνίτης, Γεωργία Βασιλειάδου, Γιάννης Αργύρης, Ανδρέας Μπάρκουλης. Συνεργάστηκε με τον Μάνο Κατράκη στο «Ελληνικό Λαϊκό Θέατρό» του για πολλά χρόνια, μαζί με άλλους καταξιωμένους συναδέλφους της, όπως ο Τίτος Βανδής, και σε έργα όπως «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται», «Βαθιές είναι οι ρίζες», «Λόρδος Βύρων», «Βασιλιάς Ληρ», «Δωδέκατη νύχτα» κ.ά. Συμμετείχε ακόμα στον «Οργανισμό Ελληνικού Θεάτρου» και σε ραδιοφωνικές εκπομπές.
Έντονα πολιτικοποιημένο άτομο, η Δάφνη Σκούρα προερχόταν από μικρασιατική οικογένεια προσφύγων. Ο πατέρας της ήταν συνδικαλιστής. Καθώς και οι δυο γονείς της εργάζονταν, η μικρή Δάφνη μεγάλωσε με τη γιαγιά της, η οποία πέθανε στη διάρκεια της Κατοχής από την πείνα. Η ίδια το 1943-’44 διακινούσε προκηρύξεις του ΕΑΜ στο κέντρο της Αθήνας, αψηφώντας όλους τους κινδύνους και η κοριτσίστικη φωνή της ακουγόταν συχνά τα βράδια από το «χωνί» στις συνοικίες του Βύρωνα και του Υμηττού, να «κελαηδάει» τα συνθήματα του αγώνα.
Μετά τα Δεκεμβριανά, ο διοικητής του θεάτρου «Κοτοπούλη» δεν της ανανέωσε τη σύμβασή της, γιατί κάποιος την «κάρφωσε» ότι θεάθηκε να συμμετέχει σε διαδήλωση με κόκκινες σημαίες. Το 1958 παντρεύεται τον αγωνιστή δικηγόρο Ευάγγελο Μαχαίρα, και αυτό, μαζί με τη συμμετοχή της στους κοινωνικούς αγώνες, θα προκαλέσει την απόλυσή της από το Εθνικό Θέατρο και το ραδιόφωνο, καθώς και τη στέρηση του διαβατηρίου της.
Ξεχωριστή, ήταν η προσφορά της στο αντιπολεμικό – αντιιμπεριαλιστικό κίνημα, μέσα από τις γραμμές της ΕΕΔΥΕ. Η Δάφνη Σκούρα ήταν από τις προσωπικότητες που υπέγραψαν την ιδρυτική διακήρυξη της ΕΕΔΥΕ το 1955, ανέπτυξε πλούσια δράση μέσα από την Επιτροπή Ειρήνης Διανοούμενων και Καλλιτεχνών της ΕΕΔΥΕ, ενώ για πάνω από 20 χρόνια διετέλεσε μέλος του Εθνικού της Συμβουλίου.
