Η Αντιγόνη Βαλάκου, σεμνή και διακριτική, ταυτόχρονα δυναμική και διεκδικητική θεωρούσε ύψιστη τιμή -όπως η ίδια είχε πει- να την αποκαλούν θεατρίνα. «Το θεωρώ πιο τιμητικό από τον τίτλο της πρωταγωνίστριας». Η μορφή της, η μουσική του λόγου της, το πλούσιο δραματικό συναίσθημά της με τα οποία «προίκιζε» τους ρόλους, προσφέροντάς τους «σάρκα και οστά» χαρακτήριζαν την υποκριτική της δεινότητα από την αρχαία ελληνική τραγωδία έως το σύγχρονο ελληνικό και ξένο δράμα.
Γεννημένη στην Καβάλα το 1930, η Αντιγόνη Βαλάκου εγκαταστάθηκε με την οικογένειά της στην Αθήνα σε ηλικία 16 ετών. Το πάθος της για την υποκριτική ήταν τόσο μεγάλο που κατά τη διάρκεια των δύο τελευταίων τάξεων του εξατάξιου Γυμνασίου, φοίτησε παράλληλα και στο “Θεατρικό Σπουδαστήριο” του Βασίλη Ρώτα. Ταυτόχρονα εμφανίζεται στη σκηνή με το θίασο του “Ρεαλιστικού Θεάτρου” του Αιμίλιου Βεάκη (1946) στο έργο «Νυφιάτικο τραγούδι» του Νότη Περγιάλη ως Τριανταφυλλιά. Στη συνέχεια συνεργάστηκε με το θίασο της Κατερίνας και αργότερα με το θίασο Μανωλίδου – Αρώνη – Χατζίσκου (1951 – 1952) όπου και διακρίθηκε ως “ενζενί”.
Τα επόμενα χρόνια προσλήφθηκε από το Εθνικό Θέατρο στο οποίο και υποδύθηκε πρωτεύοντες ρόλους στο “Χειμωνιάτικο παραμύθι” του Σαίξπηρ (ως Περντίτα), στο “Δρόμο του ποταμού” του Μόργκαν, στο “Ανθρωπος του διαβόλου” του Μπέρναρντ Σο και στην “Κολόμπ” του Ανούιγ. Το 1955, συνεργαζόμενη με το Θέατρο Εθνικού Κήπου, υποδύθηκε την Οφηλία στον “‘Αμλετ” του Σαίξπηρ.
Στο Εθνικό Θέατρο συνέχισε τις θεατρικές της επιτυχίες ως Μαίρη Ουόρεν στη “Δοκιμασία” του ‘Αρθουρ Μίλερ, ως Ντορίντα στα “Στρατηγήματα εραστών” και Ισμήνη στην «Αντιγόνη» του Σοφοκλή (1956). Έπαιξε επίσης με το θίασο του Κώστα Μουσούρη, την «Άννα Φρανκ» στο ομώνυμο έργο. Συνεργάστηκε ακόμη με το Κ.Θ.Β.Ε. και με πολλούς ιδιωτικούς θιάσους. Το 1958, που βραβεύτηκε με το βραβείο Μαρίκας Κοτοπούλη, συγκρότησε δικό της θίασο.
Έπαιξε σε περισσότερο από 120 έργα και έδωσε αξέχαστες ερμηνείες ως Μαρία Στούαρτ, Ιουλιέττα, Έντα Γκάμπλερ, Κυρά της Θάλασσας, Μπερνάντα Άλμπα, Βεατρίκη, Αρετούσα κ.ά. Αλλά και σε τραγικούς ρόλους, Ηλέκτρα, Αντιγόνη, Κασσάνδρα, Αγαύη, Ιφιγένεια, Μήδεια του Σενέκα, κ.ά. Από το 1953 έπαιξε σε πολλές ελληνικές κινηματογραφικές ταινίες όπως: «Οι Ουρανοί Είναι Δικοί Μας» του Ντίνου Δημόπουλου, «Γκόλφω» του Ορέστη Λάσκου, «Το Αμαξάκι» του Ντίνου Δημόπουλου, «Χαμένα Όνειρα» του Αλέκου Σακελλάριου κ.α. Παράλληλα εργαζόταν στο ραδιόφωνο και αργότερα στην τηλεόραση συνήθως σε μεταφορές θεατρικών έργων στη μικρή οθόνη.
Η Αντιγόνη Βαλάκου υπηρέτησε με συνέπεια και ήθος το σανίδι, σε μια καλλιτεχνική πορεία που μετρά μόνο επιτυχίες και τιμητικές διακρίσεις. Σεμνή, αξιοπρεπής, με τεράστιο ρεπερτόριο, που καλύπτει εξήντα χρόνια πορείας στο ελληνικό θέατρο. Η Αντιγόνη Βαλάκου πέθανε σε ηλικία 83 χρόνων, στον «Ευαγγελισμό», όπου νοσηλευόταν, αργά το βράδυ της 11ης Νοέμβρη του 2013.
Προς τιμήν της αξέχαστης ηθοποιού, τον Μάη του 2006, το θέατρο Παλλάς στην Καβάλα μετονομάστηκε σε ΘΕΑΤΡΟ ΑΝΤΙΓΟΝΗ ΒΑΛΑΚΟΥ και φιλοξενεί κάθε χρόνο τις παραγωγές του ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας, σεμινάρια, δράσεις αλλά και πλήθος παραγωγών από όλη την Ελλάδα.
