Υπέρ Μπαλτά λόγος

 Ποικίλες και πολύπλευρες επιθέσεις δέχεται ο υπουργός Παιδείας, ακόμη και επικοινωνιακά ανοίκειες*. Αιτία, η εκφρασθείσα πρόθεση του να επαναφέρει στα Πρότυπα και Πειραματικά Σχολεία (Π&Π) την κλήρωση των εισακτέων, αντί των εξετάσεων, εφόσον το αποδέχονται τα πρώτα.

 Οι αιτιάσεις αρχίζουν από θεμιτές ανησυχίες για ενδεχόμενη υποβάθμιση των Π&Π, φτάνουν μέχρι ιδεολογικές νεοφιλελεύθερες εμμονές της «αριστείας» και καταλήγουν σε υπεράσπιση μικροσυμφερόντων που έχουν οικοδομηθεί γύρω από τα Π&Π. «Μετέφρασαν» κακόπιστα, δε, την αρχική δήλωση του υπουργού Παιδείας σαν «κατάργηση των Πρότυπων». Το θέμα έχει ιδεολογική χροιά αλλά και πρακτική παράμετρο. Ποιο είναι ηθικότερο και τι είναι ωφελιμότερο για την κοινωνία;

 Ιδεολογικά το σκεπτικό έλκει την καταγωγή του από την Αριστερά και ο κ. Μπαλτάς κατατάσσεται στους Αλτουσεριανούς μαρξιστές. Ως «ντεμοντέ», δεν θα επικαλεσθώ, ούτε την Κρούπσκαγια, ούτε τον Λουνατσάρσκι, ούτε το εκπαιδευτικό αποτέλεσμα που παρήγαγε η ρώσικη επανάσταση και το οποίο αναγνωρίζεται ακόμη και από αντιπάλους της. Δηλαδή πως μετέτρεψε ένα έθνος αναλφάβητων μουζίκων σε λαό επιστημόνων.

 Θα επικαλεστώ το γεγονός πως η κλήρωση ταυτίστηκε με τα Πειραματικά κατά τα περισσότερα χρόνια της Ελληνικής Δημοκρατίας και παρήγαγε καλά αποτελέσματα. Υποχώρησε, δε, μόνο με τα τελευταία κύματα του ψευδώνυμου «εκσυγχρονισμού».  Η ΟΛΜΕ είχε εκφράσει την αντίθεση της τον Νοέμβριο του 2014 στην κυβερνητική τροπολογία που επέβαλε εξετάσεις στα Πειραματικά, δηλαδή στα «δοκιμαστήρια» των νέων εκπαιδευτικών μεθόδων που θα εισαχθούν αργότερα σε όλα τα σχολεία. Μα τότε τι είδους αξιόπιστο «πείραμα» μπορεί να γίνει με δείγμα τους μαθητές-ελίτ και να εξαχθεί συμπέρασμα που θα αφορά τις δυνατότητες του συνόλου;

 Από την πρακτική πλευρά το ζήτημα πρέπει να εξεταστεί από τη σκοπιά κυρίως του κοινωνικού – και λιγότερο του ατομικού – οφέλους: Η δαπάνη που καταβάλλει το κράτος (επιμόρφωση διδασκόντων, αρτιότερα εργαστήρια και προγράμματα) είναι προτιμότερο να διοχετεύεται με εισαγωγή της έννοιας της «τυχαιότητας» ή με αποδοχή της «αριστείας»;

 Αξίζει, άραγε, μια διανοητική όσμωση, η οποία θα αναπτυσσόταν εάν ένας αριστούχος – που θα εισάγονταν με εξετάσεις – αποκλειστεί με την κλήρωση από τα Πρότυπα και κατευθυνθεί σε ένα «κοινό» σχολείο; Είναι σφόδρα πιθανότερο να σύρει τους υπόλοιπους μπροστά παρά να τον τραβήξουν αυτοί προς τα πίσω. Όμως αυτό είναι συμπέρασμα που εναπόκειται στους ειδικούς Παιδαγωγούς.

Το πρόσθετο «γνωστικό φορτίο» το οποίο θα απολαύει ένας «μέτριος μαθητής» σε ένα Π&Π δεν θα είναι εξίσου κοινωνικά ωφέλιμο με αυτό που θα προσθέτει στον εξοπλισμό του ένας «άριστος μαθητής»; Σε ατομικό πεδίο όμως; Χάνεται, έτσι με την κλήρωση, η δυνατότητα μιας «διάνοιας» να αναδειχθεί σε νέο «Αίνστάιν»; Μα, τέτοιες σπάνιες περιπτώσεις είναι βέβαιο πως δεν «χωράνε», ούτως ή άλλως, ούτε στο καλύτερο Πρότυπο, καθότι υπερβαίνουν τους καθηγητές τους.

 Αντιθέτως με την εισαγωγή της κλήρωσης – τηρουμένων βεβαίως κάποιων ασφαλιστικών δικλείδων ενός ελάχιστου επιπέδου του μαθητή – παύει να υπάρχει η αίσθηση του Genius Club η οποία τροφοδοτεί «αριστοκρατισμούς» οι οποίοι μετεξελίσσονται σε «κοινωνικούς δαρβινισμούς»**.

 Εκτός από το σοβιετικό, θα επικαλεστώ και το αμερικανικό παράδειγμα. Λίγοι γνωρίζουν πως από την εποχή του Τζωρτζ Μπους*** ισχύει νόμος που επιβάλλει ποσοστώσεις υπέρ των μειονεκτούντων μαθητών (κατ΄ ελάχιστον 17% αν δεν με απατά η μνήμη μου) για την εισαγωγή τους στα Κολλέγια. Η επίσημη Αμερική, δηλαδή, αναγνωρίζει πως υπάρχει συνάφεια μεταξύ της σχολικής αποτυχίας και της κοινωνικής κατάστασης των μαθητών. Και βγάζει έξω κάποιους καλούς μαθητές για να δώσει την ευκαιρία σε κάποιους κακούς. Όχι από κάποια «σοσιαλιστική» έφεση αλλά με ορθολογικά κριτήρια προαγωγής του καπιταλιστικού ανταγωνισμού της.

 Για να το καταλάβουν και οι δικοί μας νεοφιλελεύθεροι, θα το πω με όρους αμερικανικού μπάσκετ. Στα ντραφτ του ΝΒΑ η καλύτερη ομάδα έχει δικαίωμα να αγοράσει τον χειρότερο παίκτη. Και η χειρότερη ομάδα έχει τον πρώτο λόγο για την αγορά του καλύτερου νέου παίκτη. Γι΄αυτό το αμερικανικό μπάσκετ είναι τόσο …αποτυχημένο.

 Εμείς εδώ αντί λοιπόν να μιλάμε για το περιεχόμενο των Σπουδών και για τα κατορθώματα του Ινστιτούτου Παιδαγωγικής Πολιτικής, αναλωνόμαστε σε επιθέσεις εναντίον του Αριστείδη Μπαλτά. Χωρίς να αναζητούμε τους υπεύθυνους για τα χάλια της Παιδείας μας, με τις όποιες «οάσεις» της. Μου΄ ρχεται στο μυαλό η ρήση ενός  πρώιμου Άγγλου διαφωτιστή:

 «Αυτοί που έβγαλαν τα μάτια των ανθρώπων, τώρα τους κατηγορούν πώς δεν βλέπουν».

Ποιοι, όμως, είναι οι 8 της Διοικούσας Επιτροπής που έβαλαν στο στόχαστρο τον Μπαλτά (και τον Χασάπη) για τα Πρότυπα και Πειραματικά; Παιδιά του γαλαζοπράσινορόζ κομματικού σωλήνα, δικηγόροι, και εκπαιδευτικοί όλων των βαθμίδων.

Σύμφωνα με την …αρθρογραφία (sic) της κ. Χριστίνας Αλεξίου: «Τέλος φόρμας

Η Γυμνάστρια Βασιλική Ζιάκα αναλαμβάνει Διευθύντρια Περιφερειακής Εκπαίδευσης Θεσσαλίας. Με απόφαση του Υπουργού Παιδείας Κων/νου Αρβανιτόπουλου, αντικαταστάτρια της έως σήμερα Διευθύντριας Περιφερειακής Εκπαίδευσης Θεσσαλίας Κωνσταντία Πράντζου-Κανιούρα, θα είναι η Λαρισαία Βασιλική Ζιάκα Καθηγήτρια Φυσικής Αγωγής.

Η κ. Ζιάκα, γεννήθηκε στη Μελίβοια Αγιάς και είναι Διευθύντρια 7ου Γεν. Λυκείου Λάρισας. Είναι Κάτοχος Μεταπτυχιακού τίτλου στην Οργάνωση και Διοίκηση της Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Αιγαίου, αιρετό μέλος στο Ανώτερο Περιφερειακό Υπηρεσιακό Συμβούλιο Β/Βάθμιας Εκπαίδευσης (ΑΠΥΣΔΕ) Θεσσαλίας, Έφορος στο Εθνικό Αθλητικό Κέντρο Λάρισας (ΕΑΚ), Γραμματέας της Ένωσης Εκπαιδευτικών Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Κεντρικής Δυτικής Θεσσαλίας. Είναι παντρεμένη και μητέρα 2 παιδιών».

3. Γιάννης Σωσσίδης

Πρόεδρος ΧΑΝΘ, δικηγόρος Θεσσαλονίκης

Στοιχεία μπορεί να βρει κάποιος στον «Χρυσό Οδηγό» και στο «Ειδήσεις για την Ελλάδα και την ελληνική ομογένεια»

www.ellinikifoni.gr/news_detail.php?comesFrom=0&id=292

(Προσωρινά αποθηκευμένη) ……της ΧΑΝΘ, δικηγόρος Γιάννης Σωσσίδης, έρχεται με ξεκούραστο πνεύμα και διάθεση προσφοράς, οργάνωσης και ανανέωσης της Αδελφότητας, ώστε να ωθήσει …

(Η σελίδα είναι μπλοκαρισμένη για τους …αδιάκριτους).

4.  
5.  
6.  
7.  
8.  
9.  
10.  
11.  
12.  
13. Παναγιώτης (Τάκης) Δέγλερης

Μέλος Δ.Σ. της «Κοινωνίας της Πληροφορίας», για υποστήριξη των τελικών δικαιούχων του Προγράμματος

Διαβάζουμε στο Διαδίκτυο: «Ιδιαίτερα δραστήριος και πολυπράγμων, ο Παναγιώτης Δέγλερης  διακεκριμένος νομικός και Πρόεδρος της Σχολικής Επιτροπής της Ιωνιδείου Σχολής Πειραιά, αφού παρουσίασε με ιδιαίτερη επιτυχία, στις 9 Μαρτίου 2010, στην Αίθουσα της Παλαιάς Βουλής, το νέο του βιβλίο με τίτλο  ««Δίκαιο προμηθειών και υπηρεσιών Δημοσίου – Β΄ έκδοση – τόμος ΙΙ» (με επιλογή νομολογίας προσωρινής δικαστικής προστασίας Ν. 2522/07 Ε.Τ.Ε. – Πρωτοδικείων και Δ.Ε.Κ.μέχρι 2009), ανέλαβε μια ακόμη υπεύθυνη θέση.

Είναι πλέον μέλος του ΔΣ της «Κοινωνίας της Πληροφορίας ΑΕ», γνωστή σε όσους ασχολούνται με τον χώρο ως ΚτΠ ΑΕ.

Η Κοινωνία της Πληροφορίας Α.Ε. είναι εταιρία που λειτουργεί χάριν του δημοσίου συμφέροντος, κατά τους κανόνες της ιδιωτικής οικονομίας και δεν έχει βιομηχανικό ή εμπορικό χαρακτήρα. Βασικός σκοπός της εταιρίας είναι η υποστήριξη των τελικών δικαιούχων του Επιχειρησιακού Προγράμματος ΄΄Κοινωνία της Πληροφορίας΄΄».

5. Παναγιώτης Πήλιουρας

Δάσκαλος, Μαθηματικός, Δρ. Διδακτικής Φυσικών Επιστημών,

Σχολικός Σύμβουλος 2ης Περιφ. Δημοτικής Εκπ/σης Αθηνών.

6.  
7.  
8.  
9.  
10.  
11.  
12.  
13.  
14.  
15.  
16.  
17.  
18.  
19.  
20.  
21.  
22.  
23.  
24.  
25.  
26.  
27.  
28.  
29.  
30.  
31. Ριζάκη Αικατερίνη

Από τη βιβλιογραφία της: Φυσικές επιστήμες Ε Δημοτικού ΙΙ, Φυσικές επιστήμες ΣΤ Δημοτικού ΙΙ κ.α.

Από τα Διαδικτυακά …μαλλιοτραβήγματα εκπαιδευτικών στο Πειραματικό Κολωνακίου: «Ευθύνες έχει και η ΔΕΠΠΣ όπου υπάρχει ακόμα το κύκλωμα της Διαμαντοπούλου με τον Αντωνίου Γιώργο και την Ριζάκη Αικατερίνη…»

Από την πρόσφατη αρθρογραφία του στην «Καθημερινή»:  «Είναι το λιγότερο αποκαρδιωτικό όλη αυτή η προσπάθεια εκατοντάδων εκπαιδευτικών, που υπεράσπισαν με την εργασία τους το εγχείρημα, και οι προσδοκίες χιλιάδων μαθητών για καλύτερη εκπαίδευση να θυσιάζονται σήμερα στον βωμό μιας ιδεοληψίας που χάνεται βαθιά στους σκοτεινούς λαβυρίνθους του αριστερού ασυνείδητου. Αλλά και το ακόμη χειρότερο, η θυσία αυτή να είναι το αντίδωρο προς τέρψιν των συνδικαλιστικών συντεχνιών, των υπερασπιστών της δημοσιοϋπαλληλικής αφασίας και της ήσσονος προσπάθειας, των αρνητών της αξιολόγησης. Με άλλα λόγια, τα ΠΠΣ χαλάνε την πιάτσα. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ χρωστάει στις συντεχνίες και τα δανεικά ήρθε η ώρα να πληρωθούν».

8. Κωνσταντίνος Ραβάνης

Καθηγητής Τμήματος Επιστημών της Εκπαίδευσης και της Αγωγής στην Προσχολική Ηλικία Πανεπιστημίου Πατρών (2014). Από το έργο του, ξεχωρίζω το ενδιαφέρον: «Incorporating poeticality into the teaching of Physics. Science & Education».

………………………………………

(*) Μια συμβουλή προς τον νέο εκπρόσωπο της ΝΔ, κ. Κ. Καραγκούνη: Δεν ειρωνευόμαστε κάποιον για τα σωματικά του χαρακτηριστικά ή για το όνομα του (Είτε λέγεται Μπαλτάς, είτε λέγεται Χασάπης), όσο «έξυπνο» κι αν μας φαίνεται σαν εύρημα. Το μάθημα το είχα πάρει από τον αξέχαστο Σεραφείμ Φυντανίδη, πριν από κάποιες δεκαετίες, όταν είχα υποπέσει σε παρόμοιο ολίσθημα: «Όχι έτσι παιδί μου, δεν το κάνουμε ποτέ αυτό. Πάρ΄ το και ξαναγράψ΄ το».

(**) Αυτός ο …βλάκας και …αποτυχημένος, ο Βαρουφάκης «ως μαθητής δεν ήταν τίποτα σπουδαίο», όπως δήλωσε πρόσφατα ένας παλιός καθηγητής του. Ας μην ξεχνάμε πως οι δύο τελευταίοι εκλεγμένοι πρωθυπουργοί ήταν απόφοιτοι ειδικών Κολλεγίων που «βγάζουν ηγέτες». Απλώς κατέστρεψαν την Ελλάδα. Ο Τσίπρας, που έχει «ανακατέψει» την Ευρώπη, αποφοίτησε από το Πολυκλαδικό Λύκειο Αμπελοκήπων.

(***) Αυτός ήταν ο λόγος που ο Μπους πέτυχε την επανεκλογή του, ενισχυμένος – απροσδόκητα; – από τους γονείς των «μειονεκτούντων». Ισπανόφωνους και μαύρους.

ΛΕΖΑΝΤΕΣ

1.Γεώργιος Θεόφ. Καλκάνης – δεξιά – σε Συνεδριο στους Δελφούς.

2. Βασιλική Ζιάκα.
3. «Ο Πρόεδρος της ΧΑΝΘ Ιωάννης Σωσσίδης, με τον dr Πάνο Βλάχο Πρόεδρο του Anatolia American College».
4. «Συνάντηση κορυφής. Η Αθηνά Σταμελάκη ανάμεσα στον αντιπεριφερειάρχη Νήσων Δημήτρη Κατσικάρη και τον δικηγόρο Τάκη Δέγλερη».
5. Αικατερίνης Ριζάκη. Αφηγηματικό διδακτικό μοντέλο.
6. Γιάννης Αντωνίου.
7. Κωνσταντίνος Ραβάνης.