ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ με τη στρατηγική που υλοποιούν διαχρονικά έχουν στήσει ένα θεσμικό πλέγμα, το οποίο θωρακίζει κάτω απ’ όλες τις συνθήκες την κερδοφορία των τραπεζών και λοιπών επιχειρηματικών ομίλων: Με τις διαδοχικές ανακεφαλαιοποιήσεις και «διασώσεις» των τραπεζών με χρήματα του ελληνικού λαού, με το πέρασμα των «κόκκινων» δανείων στα funds και κάθε είδους εγγυήσεις που πλήρωσε ο λαός, με το κύμα πλειστηριασμών αλλά και κάθε είδους πιέσεων και εκβιασμών που «φουντώνει» προκειμένου να βγει από τη μύγα ξίγκι, με τον εργατόκοσμο να πληρώνει διπλά και τρίδιπλα το σπίτι του, να οδηγείται στο να γίνει «νοικάρης στο σπίτι του», να ξεσπιτώνεται για να κερδοφορούν funds και τράπεζες.
Εξάλλου, η μείωση των «κόκκινων» δανείων, μέσω και των πλειστηριασμών, αποτελεί βασικό προαπαιτούμενο της «μεταμνημονιακής εποπτείας», της οποίας η κυβέρνηση και ο ΣΥΡΙΖΑ πανηγύρισαν τη «λήξη» πριν από μερικούς μήνες, δίνοντας τη σκυτάλη στα μνημόνια διαρκείας της ΕΕ. Ηρθε να το θυμίσει και η έκθεση της Κομισιόν μέσα στη βδομάδα που «πάνω πάνω στη λίστα» με τις υποχρεώσεις έχει τη δημιουργία του νέου ιδιωτικού σχήματος στο οποίο θα καταλήγουν τα σπίτια των λαϊκών οικογενειών.
Την ίδια ώρα η ακρίβεια που τσακίζει το λαϊκό εισόδημα και οι αυξήσεις των επιτοκίων από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (υπάρχουν σκέψεις για νέα αύξηση τον Δεκέμβρη) θα οξύνουν ακόμα περισσότερο αυτήν την κατάσταση, καθώς ήδη ένα στα τρία (32%) στεγαστικά δάνεια που είχαν ρυθμιστεί τον προηγούμενο χρόνο, έχει «κοκκινίσει» εκ νέου.
Η ονομαστική αξία των «κόκκινων» δανείων που έχουν στην κατοχή τους οι «Εταιρείες Διαχείρισης Απαιτήσεων από Δάνεια και Πιστώσεις» (ΕΔΑΔΠ), τα γνωστά «κοράκια», έχει ξεπεράσει τα 87,6 δισ. ευρώ, ενώ κατά το πρώτο τρίμηνο του έτους ο όγκος τους αυξήθηκε κατά 7,9 δισ. ευρώ σε σύγκριση με το τέλος του 2021.
Με βάση αυτά, τράπεζες, funds και κυβέρνηση εντείνουν τους εκβιασμούς και επιταχύνουν τις διαδικασίες για νέες δημεύσεις, με το σχέδιο να προβλέπει να φτάσουν οι πλειστηριασμοί τις 40.000 μέχρι το τέλος της χρονιάς. Μόνο το πρώτο εξάμηνο του 2022, έγιναν πάνω από 17.620 πλειστηριασμοί κατοικιών που έχουν δημεύσει οι τράπεζες εξαιτίας των «κόκκινων» δανείων, με το 1/4 απ’ αυτές να αλλάζουν τελικά χέρια.
Την ίδια ώρα, τράπεζες και funds επιχειρούν να βγάλουν από τη μύγα ξίγκι με την κάθε είδους «αξιοποίηση» των δημευμένων ακινήτων που έχουν περάσει στην κατοχή τους:
Μετατρέπουν τους παλιούς ιδιοκτήτες σε νοικάρηδες στο ίδιο τους το σπίτι, αφού πρώτα αποσπάσουν την κυριότητα του ακινήτου, σύμφωνα και με όσα προβλέπονται στο νέο πτωχευτικό νόμο της ΝΔ, που ολοκλήρωσε το έγκλημα ενάντια στην πρώτη κατοικία.
Σε άλλες περιπτώσεις δανειοδοτούν τους ενδιαφερόμενους αγοραστές για να «χτυπήσουν» ένα σπίτι στους πλειστηριασμούς που τα ίδια διοργανώνουν! Με τις ευλογίες του κράτους κερδοσκοπούν στις πλάτες του λαού, έχοντας πρώτα βάλει στο χέρι χιλιάδες λαϊκές κατοικίες ανθρώπων που δεν μπορούσαν να ανταποκριθούν στις δόσεις των στεγαστικών δανείων.
Τράπεζες και επιχειρηματικοί όμιλοι που έχουν αποκτήσει ακίνητα από πλειστηριασμούς τα βγάζουν μαζικά στην αγορά, μέσα από δικά τους προγράμματα και πλατφόρμες επαναπλειστηριασμού, αποζητώντας μεγαλύτερο κέρδος. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί μεγάλη τράπεζα που ετοιμάζεται μέχρι το τέλος του χρόνου να πλειστηριάσει κατοικίες – διαμερίσματα και μονοκατοικίες – συνολικής αξίας περίπου 100 εκατ. ευρώ!
Καμία βάση επομένως δεν έχουν και οι προσπάθειες της κυβέρνησης, κάτω από την κατακραυγή, να δημιουργήσει εντυπώσεις περί «μέτρων στήριξης» των δανειοληπτών – παρουσιάζοντας ως τέτοια τα μέτρα που επί της ουσίας επιταχύνουν το ξεσπίτωμα – αλλά και να ενεργοποιήσει τον «κοινωνικό αυτοματισμό», «εξετάζοντας μέτρα επιβράβευσης των συνεπών δανειοληπτών», όπως λέει, τους οποίους γδέρνουν χρόνια τώρα οι τράπεζες με τους νόμους όλων των κυβερνήσεων. Και βέβαια τα όποια τέτοια μέτρα θα έχουν ως στόχο να θωρακίσουν την «εισπραξιμότητα» των τραπεζών από τη νέα φουρνιά των «κόκκινων» δανείων.
Απ’ όπου κι αν το πιάσει κανείς, άλλωστε, τα «κόκκινα» δάνεια, η αδυναμία δηλαδή των ρημαγμένων από την αντιλαϊκή πολιτική νοικοκυριών να αντεπεξέλθουν στην αποπληρωμή των στεγαστικών δανείων, σε συνδυασμό με την εκτόξευση του κόστους για τη στέγη, είτε πρόκειται για ιδιοκατοίκηση είτε για ενοικίαση, είναι πλευρές του ίδιου «στεγαστικού προβλήματος», που προκαλεί η πολιτική με γνώμονα τα συμφέροντα του κεφαλαίου.
Σε ό,τι αφορά τα ενοίκια, μόνο το δεύτερο τρίμηνο του 2022 καταγράφονται ενδεικτικά οι εξής αυξήσεις σε σχέση με την αντίστοιχη περίοδο του προηγούμενου έτους: Στο υπόλοιπο Αττικής 16,2%, στα ανατολικά 14,3%, στα βόρεια προάστια της Αθήνας 9,1% και στα νότια 5,9%, στον Πειραιά 11,1% και στα προάστιά του 6,9%, στο υπόλοιπο του νομού Θεσσαλονίκης 14,7%.
Την ίδια ώρα, πίσω από τις προπαγανδιστικές κορόνες της κυβέρνησης για δήθεν γενναία προγράμματα στέγης, ύψους 1,8 δισ. ευρώ, όσο και τις αντίστοιχες «προτάσεις» του ΣΥΡΙΖΑ, κρύβεται η ακόμα πιο αποφασιστική προώθηση της πολιτικής εμπορευματοποίησης της στέγης, της ενίσχυσης των μονοπωλίων του κατασκευαστικού τομέα και των τραπεζών, αξιοποιώντας γι’ αυτόν τον σκοπό κεφάλαια που έχουν δημιουργηθεί από τις εισφορές των εργαζομένων στον πρώην ΟΕΚ (ΔΥΠΑ), όπως και μέρος του αποθέματος ακινήτων (οικοπέδων) που διαθέτει.
Έργα και ημέρες του ΣΥΡΙΖΑ
Ο ΣΥΡΙΖΑ, όσο κι αν προσπαθεί, δεν μπορεί να βγει από το κάδρο των πλειστηριασμών και των εκβιασμών από τα «κοράκια» και τις τράπεζες σε βάρος των υπερχρεωμένων νοικοκυριών. Ας δούμε ορισμένα από τα πιο χαρακτηριστικά «επιτεύγματα» της πολιτικής του, όσο ήταν στην κυβέρνηση:
– Οχι μόνο δεν παρέτεινε την – τσεκουρωμένη έτσι κι αλλιώς – οριζόντια προστασία της πρώτης κατοικίας, που ίσχυε μέχρι τότε, αλλά τροποποίησε σε αντιδραστική κατεύθυνση και τον νόμο Κατσέλη, που καθιερώθηκε να λέγεται «νόμος Κατσέλη – Σταθάκη».
– Ψήφισε την πώληση των «κόκκινων» δανείων στα funds (νόμοι 4354/2015 και 4389/2016), σύμφωνα με τις σχετικές μνημονιακές δεσμεύσεις. Οι διακηρύξεις ότι με το θεσμικό πλαίσιο τέθηκαν τάχα «αυστηροί όροι ελέγχου και κανόνες λειτουργίας των funds, έτσι ώστε να διασφαλιστεί η προστασία των δανειοληπτών», είναι άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε… Το ίδιο ισχύει με τη διαδικασία του εξωδικαστικού συμβιβασμού που ψήφισε τότε, αφήνοντας ουσιαστικά απροστάτευτους την πλειοψηφία των αυτοαπασχολούμενων εμπόρων και μικρών επιχειρήσεων. Είναι χαρακτηριστικό, σύμφωνα με στοιχεία της πλατφόρμας, ότι τον Ιούνη του 2018 μόλις 52 επιχειρήσεις από τις 32.086 είχαν καταφέρει να ολοκληρώσουν τη διαδικασία και να ρυθμίσουν τα χρέη τους!
– Εισήγαγε την έννοια των «ελάχιστων δαπανών διαβίωσης», δηλαδή στα όρια της εξαθλίωσης, αλλά και του «συνεργάσιμου δανειολήπτη», τη διάταξη που προβλέπει ότι για την προστασία της κύριας κατοικίας ο οφειλέτης θα πρέπει να καταβάλλει ποσό «τέτοιο, ώστε οι πιστωτές του δεν θα βρεθούν, χωρίς τη συναίνεσή τους, σε χειρότερη οικονομική θέση από αυτήν στην οποία θα βρίσκονταν σε περίπτωση αναγκαστικής εκτέλεσης». Με λίγα λόγια, ο όποιος διακανονισμός θα πρέπει να είναι ισοδύναμος με το αποτέλεσμα που θα προέκυπτε αν η κατοικία έβγαινε στον πλειστηριασμό!
– Ψήφισε τον νέο Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, που διευκολύνει τις μαζικές κατασχέσεις και πλειστηριασμούς κάθε είδους και καθιέρωσε τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς.
– Δίπλα σ’ αυτά, θέσπισε νέο «ιδιώνυμο» ποινικό αδίκημα για τις κινητοποιήσεις ενάντια στους πλειστηριασμούς. Σε λιγότερο από έναν μήνα, οι πρώτες ποινικές διώξεις στράφηκαν εναντίον του προέδρου του Εργατικού Κέντρου Λάρισας καθώς και άλλων 6 κατηγορουμένων. Αν και στη συνέχεια το κατάργησε, έφερε το νέο άρθρο 168 του Ποινικού Κώδικα, με το αδίκημα για τη «διατάραξη της λειτουργίας της υπηρεσίας», που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σε ανάλογες περιπτώσεις.
Αν κάτι επιβεβαιώνεται επομένως από τις εξελίξεις, είναι ότι «τα σπίτια του λαού τα σώζει ο λαός!», όπως φώναζαν οι συγκεντρωμένοι, εργαζόμενοι, γείτονες και φίλοι της συνταξιούχου που κόντεψε να μείνει στον δρόμο, συμπληρώνοντας: «Κανένας μόνος! Παντού ξεσηκωμός». Κανείς συμβιβασμός λοιπόν με τους άδικους αντιλαϊκούς νόμους που ψήφισαν ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ. Καμιά αναμονή και καμιά προσδοκία ότι η λύση για τα λαϊκά νοικοκυριά θα έρθει «από τα πάνω», από την εναλλαγή όλων αυτών στη διακυβέρνηση. «Ασπίδα» για τη λαϊκή κατοικία από τράπεζες, «κοράκια» και επιχειρηματικούς ομίλους είναι ο μαζικός αγώνας για να μη χάσει κανείς το σπίτι του, να καταργηθεί η άθλια νομοθεσία, να κατοχυρωθεί το δικαίωμα στη λαϊκή στέγη ως κοινωνικό δικαίωμα, με άλλη οργάνωση της οικονομίας και της κοινωνίας, όπου κριτήριο και προτεραιότητα δεν θα είναι το κέρδος, αλλά οι ανάγκες των εργαζομένων και του λαού.
Πηγή: rizospastis.gr
