ΥΓ1. Την ώρα που έγραφα τις γραμμές του τελευταίου κειμένου, άκουσα έναν γδούπο πάνω από το κεφάλι μου. Κοίταξα ψηλά. Ο θόρυβος ερχόταν κατευθείαν από την ταράτσα μου. Αγχώθηκα. Πριν προλάβω να σηκωθώ να πάω να δω τι συμβαίνει , άκουσα κι άλλον γδούπο. Και μετά και τρίτο. Και τέταρτο. Πραγματικά τρόμαξα . Παρά ταύτα , έτρεξα στη σκάλα. Ανέβηκα σχεδόν κουτρουβαλώντας στην ταράτσα. Και με το που έφτασα , τι να δω… Έμεινα έκπληκτος όταν κατάλαβα από πού ερχόταν ο θόρυβος.
Ήταν κάτι τύποι ,ΣΥΡΙΖΑίοι και ΑΝΤΑΡΣΥΑίοι ανάκατα , που πέφταν απ΄τα σύννεφα!! Και έπεφταν με φόρα λέμε, όχι αστεία! Και γιατί παρακαλώ; Γιατί κάποιοι ,λέει , ερμήνευσαν κατά πως γούσταραν το ΟΧΙ που τα παιδιά (τα ανάκατα) ψήφισαν στην πρόσφατη δημο-πανήγυρη. Και ένιωθαν γελασμένα τα παιδιά(τα ανάκατα). Κι άρχισαν να διαμαρτύρονται τα παιδιά(τα ανάκατα). Γιατί ο πρωθυπουργός μαζί με τον Ευάγγελο , τη Φώφη , τον Σταύρο και τον Πάνο(έτσι , όλοι μαζί , ανάκατα) τα μιλήσανε και τα συμφωνήσανε: Η επανάσταση και φέτος δεν θα είναι μαζί μας…
Δεν πειράζει παιδιά (ανάκατα) , του χρόνου πάλι. Με το Cuba Libre ανά χείρας. Μega mou.
ΥΓ2. Μετά από την ένταση αυτή , με πήρε ο ύπνος. Λαγοκοιμήθηκα. Ώρα μετά, μισάνοιξα τα μάτια μου. Είδα μπροστά μου μια μορφή… Φοβήθηκα. Άρχισε η καρδιά μου να χτυπάει. Πριν προλάβω να ξυπνήσω τελείως , η μορφή με καθησύχασε. Άρχισε να μου μιλάει και μισόκλεισα πάλι τα μάτια.
Είχε άτακτα γκρίζα μαλλιά και μακριά γκριζόασπρα γένεια. Μιλούσε στα γερμανικά. Νομίζω μου μιλούσε για οικονομία. Δεν κατάλαβα και πολλά… Λίγο που η μορφή έμοιαζε με ήρωα του Τόλκιν , λίγο το ξενόγλωσσο , τα ΄χασα ο έρμος! Ένα κουτσό και ανάπηρο B1 έχω στα γερμανικά ο δυστυχής…
Κάτι μου είπε για τα κόμματα των αφεντικών που χειραγωγούν εργάτες ήδη από την εποχή που ζούσε αυτός. Κάτι μου είπε για εργάτες που χειραγωγούνται από τα κόμματα των αφεντικών μέχρι σήμερα. Μου είπε για ένα ΝΑΙ και ένα ΟΧΙ που τα αφεντικά μας έβαλαν πρόσφατα να επιλέξουμε. Κι ότι εμείς επιλέξαμε, τρομάρα μας.
Μέσα στην παραζάλη της αφήγησης του, ένιωσα απογοήτευση. Το κατάλαβε και γέλασε.
-Μη φοβάσαι, με διαβεβαίωσε , οι μέρες της αφθονίας τους είναι μετρημένες…
Δεν είμαι σίγουρος ότι είπε ακριβώς αυτό. Ίσως να χάθηκα στην μετάφραση. Ίσως να είπε κάτι τελείως άλλο. Δεν ξέρω… Στην τελευταία του, όμως, φράση , χαμογέλασε. Ναι , είμαι σίγουρος τι είπε. Και τότε , κατάλαβα ποιος ήταν… Ανατρίχιασα.
Η φράση του ήταν:
΄΄Οι προλετάριοι δεν έχουν τίποτα να χάσουν παρά μόνο τις … ΄΄
Λόγω των κακών γερμανικών μου δεν κατάλαβα αν η τελευταία του λέξη ήταν αλυσίδες ή αυταπάτες.
ΥΓ3. Δεν χρειάζεται ούτε ο Μαρξ να είσαι ούτε καντάρια πολιτική οικονομία να ξέρεις, για να καταλάβεις ότι αν δεν ληφθεί ούτε μισό μέτρο μπροστά στην πιθανότητα της όποιας ΄΄εξόδου΄΄ , πιθανής τε και απίθανης , τότε η πτώση του λαού θα΄ναι χειρότερη και απ΄αυτής των ΣΥΡΙΖΑίων από τα σύννεφα.
Γιατί εμάς θα μας ρίξουν από ψηλότερα.
Αν και ο λόγος που δεν παίρνουν ούτε ένα μέτρο για το Grexit , δεν είναι μόνο ότι κανένα ενδιαφέρον δεν έχουν για του λαού τα ψίχουλα.
Ο λόγος που δεν παίρνουν ούτε ένα μέτρο προς την κατεύθυνση της ΄΄εξόδου΄΄ , είναι γιατί θα πάρουν πολλά μέτρα προς την κατεύθυνση της παραμονής.
Αυτά τα μέτρα λέγονται μνημόνιο. Και άντε τώρα να βρεις , ποια είναι χειρότερη κόλαση. Ιδού το ερώτημα:Grexit ή μνημόνιο;
Σε μετάφραση:NAI ή ΟΧΙ;
Αν και τελικά , η απάντηση είναι και το ένα και το άλλο. Και ναι και όχι. Και μνημόνιο και Grexit.
Aυτό μάλιστα. Είναι , όσο να πεις , έκπληξη. Τσάμπα η μανούρα του δημοψηφίσματος.
ΥΓ4. Έχω έναν φίλο που θεωρεί ότι η σύγκρουση ΟΧΙ-ΝΑΙ είχε ταξικά χαρακτηριστικά. Το λοιπόν, του προξένησε τιτάνια εντύπωση που οι σκυλιασμένοι υποστηρικτές του ΟΧΙ και οι απονενοημένοι υποστηρικτές του ΝΑΙ , αυτοί που βρίσκονταν στα πρόθυρα εθνικού διχασμού , αυτοί που βρίσκονταν στα πρόθυρα εμφυλίου πολέμου , αυτοί που οι πολιτικές τους ηγεσίες έσκαβαν χαρακώματα , 24 μόλις ώρες μετά το δημοψήφισμα , έβγαλαν ΚΟΙΝΟ ΕΘΝΙΚΟ ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ.
Βεεεέβαια… Μεγάλη έκπληξη. Τι να λέμε τώρα. Μείναμε όλοι άφωνοι. Δεν το περιμέναμε.
Εθνική ενότητα παιδάκι μου. Αμ πώς! Ειρηνική συνύπαρξη που λέμε, βεβαίως βεβαίως.
Και τρίχες κατσαρές.
ΥΓ5. Τώρα που θα σκάσει και η κινέζικη φούσκα , θα πέσει γέλιο. Όχι τίποτα άλλο , δεν θα έχουμε πια ούτε το BRICS να μας συνδράμει!
ΥΓ6. Ευτυχώς που ακόμα υπάρχει και η παλιά φρουρά της Επανάστασης. Ο Fidel, λέει, έστειλε συγχαρητήριο τηλεγράφημα στον ΣΥΡΙΖΑ. Τους δουλεύει ψιλό γαζί. Κόντεψαν να πάθουν συγκοπή. Προσωπικά , τέτοιο ποιοτικό δούλεμα έχω να δω από τις φάρσες του Φερεντίνου. Άλλο realpolitik και άλλο surrealpolitik.
Viva Fidel. Viva Cuba.
Nα κεράσω ένα ρούμι κόλα;
Στην υγειά μας ρε παιδιά.
[iframe id=”https://www.youtube.com/embed/q9tkbzO-e6I”]
