Υπό την πίεση του χρόνου και των δανειστών η κυβέρνηση συνέταξε, όπως της ζητήθηκε, τον κατάλογο των μεταρρυθμίσεων, τον οποίο υπέβαλε προς έγκριση στα αρμόδια όργανα των θεσμών. Δεν γνωρίζουμε ούτε το ακριβές περιεχόμενο του καταλόγου, ούτε (πολύ περισσότερο) τις προθέσεις της κυβέρνησης και των συνομιλητών της. Εξάλλου, οι προθέσεις δεν έχουν καμιά σημασία, αφού όπως είναι γνωστό ότι με τις καλύτερες απ΄ αυτές, είναι στρωμένος ο δρόμος για την κόλαση.
Επομένως, αφού συμφωνήσουμε ότι όλα κρίνονται εκ του αποτελέσματος, η κυβέρνηση οφείλει να φέρει προς συζήτηση και ψήφιση στη Βουλή το τελικό κείμενο της όποιας συμφωνίας.
Δεν πρόκειται ούτε για το σεβασμό στις κοινοβουλευτικές διαδικασίες, ούτε για τη νομική ερμηνεία του χαρακτήρα της συμφωνίας.
Είναι στοιχειώδης δημοκρατική υποχρέωση απέναντι στο λαό που έχει δικαίωμα να γνωρίζει.
Αν η κυβέρνηση θέλει να επικαλείται λαϊκή στήριξη τότε αν μη τι άλλο οφείλει να το κάνει.
