Τέρμα τα ψέματα! Τα τελευταία στοιχεία για την πορεία της οικονομίας στις ΗΠΑ και την Ευρωπαϊκή Ενωση δείχνουν ότι κανένα “μίγμα” πολιτικής δεν είναι ικανό να αντιμετωπίσει την παρατεινόμενη καπιταλιστική κρίση. Ούτε το μοντέλο της περιοριστικής πολιτικής, που ακολουθεί το Διευθυντήριο της Ευρωπαϊκής Ενωσης, ούτε το μοντέλο της επεκτατικής πολιτικής που ακολουθεί η κυβέρνηση των ΗΠΑ, μπορούν να δώσουν απάντηση στο ερώτημα: Πως θα βγούμε από αυτή την κρίση;
Συρρίκνωση στις ΗΠΑ
Στις Ηνωμένες Πολιτείες , κατά το πρώτο τρίμηνο του 2014, σημειώθηκε συρρίκνωση της οικονομίας κατά 2,9%! Η εξέλιξη αυτή αποκτά δραματικό χαρακτήρα αν ληφθεί υπόψη ότι τόσο η κυβέρνηση, όσο και οι αναλυτές εκτιμούσαν ότι η συρρίκνωση δεν θα ξεπερνούσε το 1%. Τελικά, η συρρίκνωση ήταν τριπλάσια.
Η μείωση της αμερικανικής οικονομίας κατά 2,9% διαλύει τα επιχειρήματα εκείνων που υποστήριζαν και υποστηρίζουν ότι η επεκτατική πολιτική, δηλαδή η κοπή χρήματος κατά το δοκούν, μπορεί να οδηγήσει σε αναθέρμανση και κατόπιν σε δυναμική ανάπτυξη της οικονομίας. Είναι χαρακτηριστικό ότι και οι δύο παράγοντες που επηρεάζουν την οικονομική μεγέθυνση, οι εξαγωγές και η εσωτερική ζήτηση, είχαν αρνητική πορεία. Ο ρυθμός αύξησης των καταναλωτικών δαπανών, που τροφοδοτούσε την ανάκαμψη της οικονομίας, μειώθηκε από 3% σε 1%. Οι αναλυτές αποδίδουν αυτή την εξέλιξη στη μεγάλη μείωση των δαπανών για την υγεία και την Πρόνοια, η οποία οδηγεί τα νοικοκυριά σε μείωση της αγοράς καταναλωτικών αγαθών, για να εξοικονομήσουν τα απαραίτητα της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης των μελών τους. Πάντως, η συρρίκνωση κατά 2,9% είναι η χειρότερη επίδοση της αμερικάνικης οικονομίας από το 2009.
Ανεργία και επιβράδυνση στην Ευρωζώνη
Στην Ευρωπαϊκή Ενωση και ειδκά στην Ευρωζώνη, που πασχίζει να περάσει στην ανάκαμψη, η πορεία της ανεργίας σε συνδυασμό με την επιβράδυνση της μεταποιητικής δραστηριότητας δείχνουν ότι η κρίση είναι παρούσα παρά τις αιματηρές (για τους εργαζόμενους) περικοπές μισθών και δικαιωμάτων.
Τα πρόσφατα στοιχεία δείχνουν, ακόμα, ότι η όποια ανάκαμψη αφορά στα επιχειρηματικά κέρδη και μόνο, ενώ η λεγόμενη περιοριστική πολιτική (κοπής Βερολίνου) συντηρεί το φαύλο κύκλο της κρίσης, χωρίς ημερομηνία λήξης.
Συγκεκριμένα, ο δείκτης PMI της εταιρείας Markit, που αποτυπώνει την πορεία της μεταποιητικής δραστηριότητας, διαμορφώθηκε τον Ιούνιο στις 51,8 μονάδες, έναντι 52,2 του Μαϊου. Ο ίδιος δείκτης για το σύνολο της βιομηχανίας διαμορφώθηκε το δεύτερο τρίμηνο του 2014 στις 52,4 μονάδες, έναντι 53,4 του πρώτου τριμήνου. Οπως προκύπτει, ο δείκτης κινείται οριακά πάνω από τις 50 μονάδες, το όριο μεταξύ ύφεσης και ανάκαμψης.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η δραστηριότητα στη μεταποίηση επιβραδύνθηκε και στη Γερμανία, την Αυστρία και την Ολλανδία, δηλαδή στο σκληρό πυρήνα της Ευρωζώνης. Στην Ελλάδα και τη Γαλλία ο σχετικός δείκτης δείχνει συρρίκνωση.
Οσον αφορά την ανεργία στην Ευρωζώνη τα στοιχεία για τον Ιούνιο δείχνουν σταθεροποίηση στο 11,6%. Ωστόσο, το γεγονός ότι το ποσοστό της ανεργίας δεν υποχωρεί, αποδεικνύει ότι η όποια ανάκαμψη δεν αφορά καθόλου τους εργαζόμενους, που βλέπουν την κατάσταση τους να επιδεινώνεται καθημερινά στο πλαίσιο της πολιτικής για τη διαρκή μείωση του “κόστους εργασίας”. Πρέπει, ακόμα, να επαναλάβουμε ότι τα στοιχεία της Eurostat για την ανεργία παρουσιάζουν ένα μέρος του προβλήματος, αφού σύμφωνα με τα κριτήρια της Κομισιόν δεν θεωρείται άνεργος κάποιος που “εργάζεται” έστω και μια ώρα την εβδομάδα…
Στο φόντο αυτών των εξελίξεων που δείχνουν ότι το πρόβλημα δεν είναι το “μίγμα” της πολιτικής,αλλά αυτός καθαυτός ο καπιταλισμός, Ηνωμένες Πολιτείες και Ευρωπαίκή Ενωση επιταχύνουν τις μεταξύ τους μυστικές συνομιλίες για την περιβόητη Διατλαντική Εταιρική Εμπορική και Επενδυτική Σχέση (ΤΤΙΡ), μια “χούντα” των πολυεθνικών, όπως γράφει η Monde Diplomatique σε πρόσφατο αφιέρωμα της. Στο θέμα αυτό θα επανέλθουμε.
