«Η επιλογή μου να πάω στις κάλπες, τώρα, σηματοδοτεί την προσήλωση μου στη δημοκρατία» είπε, χτες, στη συνέντευξη του στον ALPHA, ο κύριος Τσίπρας. Πρόσθεσε πως αφήνει και μια «παρακαταθήκη δημοκρατίας».
Ας δεχθούμε το συλλογισμό του κ. Τσίπρα, ο οποίος υποστηρίζει πως εκβιάστηκε και γι’ αυτό τελικά υπέγραψε. Υπέγραψε, όπως λέει, για να σώσει τη χώρα από την καταστροφή. Ας αφήσουμε στην άκρη ποια είναι αυτή η καταστροφή (και εάν είναι καταστροφή), ας αφήσουμε ακόμα και το δεδομένο πως το μνημόνιο είναι καταστροφή, όπως υποστήριζε και αυτός και το κόμμα του, προεκλογικά και μετεκλογικά. Ας εξετάσουμε μόνο τη δημοκρατικότητα του κ. Τσίπρα ήσυχα – ήσυχα, όπως ο ίδιος επιλέγει πια να μιλάει…
Πόσο δημοκρατικό είναι πρώτα να υπογράφεις και να δέχεσαι ένα μνημόνιο και μετά να θέτεις στην κρίση του λαού την επιλογή σου;
Ο ΣΥΡΙΖΑ εκλέχθηκε για να καταργήσει τα μνημόνια μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτό ήταν το πρόγραμμα του. Ας δεχθούμε ότι ο κ. Τσίπρας κατάλαβε κατά τη διάρκεια της διαπραγμάτευσης πόσο «κακοί» είναι οι «εταίροι» στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Φανταζόμαστε πως το αντιλήφθηκε σχετικά νωρίς, αλλά ας πούμε πως μπορεί και να το συνειδητοποίησε αργά. Γιατί δεν είπε – όποια στιγμή ο ίδιος επέλεγε ότι ήταν η κατάλληλη – ότι εκβιάζεται και γι’ αυτό δεν μπορεί να υπογράψει; Γιατί τότε δεν ζήτησε την κρίση του ελληνικού λαού και συνέχισε τη διαπραγμάτευση, υπέγραψε το τρίτο μνημόνιο, την τρίτη καταστροφή;
Η επιλογή να παρουσιάζει ως «παρακαταθήκη δημοκρατίας» τις εκλογές, αφού ψήφισε (μαζί με ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι), είναι προκλητική. Δεν γίνεται και να παραβιάζει τη λαϊκή εντολή που πήρε (με βάση εκείνα που έλεγε) και να κάνει το αντίθετο από αυτό που εξήγγειλε και να θέλει να εμφανιστεί ως ο απόλυτος δημοκράτης.
Εάν ήθελε ας έθετε στην κρίση του ελληνικού λαού, με εκλογές, την επιλογή του, πριν την υλοποιήσει. Ο κ. Τσίπρας δεν το έκανε. Μάλιστα, αποφάσισε ένα δημοψήφισμα, στο οποίο ο λαός είπε ένα περήφανο όχι στα μνημόνια. Ακόμα και τότε – μετά το δημοψήφισμα – δεν θα μπορούσε να πει «δεν υπογράφω»; Ο ίδιος είχε την εικόνα. Ας έλεγε ως δημοκράτης: Εκβιάζομαι, πάμε για εκλογές να επιλέξει ο λαός.
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δεν εκβιάστηκε. Είχε επιλογή, να απευθυνθεί ανοιχτά στο λαό. Και για να μπούμε ακόμα περισσότερο στο συλλογισμό που μας παρουσιάζει ο κύριος Τσίπρας: 7 ολόκληρους μήνες διαπραγματευόταν. Θα μπορούσε να επιλέξει ποια στιγμή η χώρα δεν θα κινδύνευε να «πεταχτεί» από το ευρώ και την ΕΕ.
Παρόλο που διαφωνούμε στη βάση του συλλογισμού του κ. Τσίπρα και θα μπορούσαμε να διατυπώσουμε πολλές ενστάσεις, δεν θα το κάνουμε σε αυτό το κείμενο. Πιστεύουμε ότι μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση δεν υπάρχει φιλολαϊκός δρόμος. Διαφωνούμε ακόμα και με τις αντιλήψεις του κ. Τσίπρα περί δημοκρατίας.
Φαίνεται, πάντως, πως – ακόμα κι έτσι – η επιχειρηματολογία του είναι το λιγότερο έωλη. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ επέλεξε να γράψει η Ιστορία «Τρίτο μνημόνιο – Αλέξης Τσίπρας». Το επέλεξε και δεν έδειξε καμία δημοκρατική ευαισθησία, όπως και αν την αντιλαμβάνεται.
