Τα μέλη του Κυπριακού συλλόγου της Ομόνοιας αποφάσισαν, στις 30 Μάη, την εκχώρηση της ιστορικής ποδοσφαιρικής ομάδας της Ομόνοιας στον Κύπριο επιχειρηματία που ζει στην Αμερική, Σταύρο Παπασταύρου. Ο επιχειρηματίας είναι δημιουργός της μεσιτικής εταιρείας υποθηκών «The Money Source» («Η πηγή του χρήματος») με κύριο αντικείμενο την εξυπηρέτηση δανείων μέσω διαδικτύου.
Με ισχυρή πλειοψηφία (Υπέρ: 489 -97% — Κατά: 10 – 2% — Αποχή: 5 – 1%) τα μέλη της Γενικής Συνέλευσης του Συλλόγου μεταβίβασαν το ποδοσφαιρικό τμήμα στον ιδιώτη επενδυτή για τα 10+5+5 χρόνια.
Η ομάδα είχε πολλά οικονομικά προβλήματα και είχε δημιουργήσει χρέη ύψους 18 εκατομμυρίων ευρώ. Με την ανάληψη του ποδοσφαιρικού τμήματος ο επιχειρηματίας δεσμεύτηκε να καταβάλλει, για αρχή, 1,5 εκατομμύριο ευρώ. Το ΔΣ της εταιρείας που δημιουργείται θα αποτελείται από 9 μέλη. Τα 6 από τον Σ. Παπασταύρου και τα 3 από το ΔΣ του Συλλόγου, ο ρόλος του οποίου θα είναι πλέον συμβουλευτικός.
Οργισμένη ανακοίνωση της Θύρας 9
«Αδέλφια της ΘΥΡΑ 9, περήφανε Πράσινε Λαέ,
Πριν να προχωρήσουμε στην απόφαση της Γενικής Συνέλευσης της ΘΥΡΑ 9, να ενημερώσουμε ότι το Σάββατο η ώρα 10:30 το πρωί, θα βρισκόμαστε στον Λυθροδόντα για να τραγουδήσουμε στους Λεβέντες των U15 στον τελευταίο τους αγώνα. Αυτή θα είναι και η τελευταία σχέση που θέλουμε να έχουμε με την επένδυση Παπασταύρου.
Πάμε στα δύσκολα τώρα, σε αυτά που δεν μας άφησαν να κλείσουμε μάτι το βράδυ. Ξέρετε εμείς ορκιστήκαμε να την αγαπάμε μέχρι τον θάνατο, αλλά ποτέ δεν προβλέψαμε ότι ο δικός της θάνατος θα ερχόταν πριν τον δικό μας. Δυστυχώς όμως ήρθε και δεν είμαστε από αυτούς που βλέπουν φαντάσματα. Εμείς κατάμουτρα την είδαμε την αλήθεια και με θάρρος την αντιμετωπίζουμε.
Πέθανε αδέλφια, εκείνο που μας παρέδωσαν οι Πατεράδες μας, το έθαψαν κάποιοι για να καλύψουν τα εγκλήματα τους και κανένα ψεύτικο αντίγραφο δεν μπορεί να το αντικαταστήσει. Δεν φεύγουμε εμείς απ’ την ΟΜΟΝΟΙΑ, καμιά απόφαση για να αποχωρήσουμε δεν πάρθηκε, καμιά διάσπαση δεν υφίσταται, δεν υπάρχει η ποδοσφαιρική ΟΜΟΝΟΙΑ για να αποχωρήσουμε ή να διασπαστούμε εμείς. Η δική μας απόφαση είναι ξεκάθαρη, δεν θα ακολουθήσουμε την επένδυση κάποιου Παπασταύρου, δεν θα ακολουθήσουμε αυτό που δημιουργήθηκε στην θέση της ομάδας μας, δεν θα ακολουθήσουμε κάτι ξένο με τα ιδανικά, τις αρχές και τις αξίες που μας έκαναν να αγαπήσουμε την ΟΜΟΝΟΙΑ, δεν θα ακολουθήσουμε κάτι φτιαχτό που απλά κάποιοι πουλημένοι αποφάσισαν να του φορέσουν το σήμα με το περήφανο τριφύλλι.
Είμαστε ξεκάθαροι, όσον αφορά την επένδυση Παπασταύρου δεν θέλουμε να έχουμε καμιά σχέση, ούτε να ερχόμαστε γήπεδο για επεισόδια για να της κάνουμε ζημιά, ούτε να μπαίνουμε σε αντιπαράθεση με τον κόσμο, ούτε τίποτα. Απλά ας το ξέρουν όλοι ότι εμείς που δεν γίναμε υπάλληλοι καμιάς διοίκησης και κανενός προέδρου, δεν έχουμε σκοπό να γίνουμε πελάτες κάποιου ξένου. Όσες προσπάθειες εξαγοράς μας και αν γίνουν θα πέσουν και πάλι στο κενό, όπως έπεφταν τόσα χρόνια. Μην ανησυχείτε, όλο και κάποιοι θα βρεθούν να πάρουν την θέση μας, πολλοί καλοθελητές θα μυριστούν το χρήμα και θα τρέξουν να σας κάνουν την χορωδία, ίσως και από αυτούς που αποβάλαμε από τις τάξεις μας παλαιότερα. Καλές δουλειές να τους ευχηθούμε.
Μακάρι να πάει καλά η επένδυση Παπασταύρου, όχι για τους πουλημένους, ούτε για τον ίδιο, αλλά για εκείνο τον κόσμο που θέλει να παίρνει τα παιδιά του στο γήπεδο, για εκείνα τα παιδιά που δεν θέλουν να παν σχολείο την Δευτέρα όταν χάνουμε. Ας πετύχει για αυτούς, ας χαρεί αυτός ο κόσμος και αυτά τα παιδιά. Όμως, αδέλφια, επιτρέψτε μας στα δικά μας παιδιά να τους διδάξουμε άλλα πράγματα, να τους λέμε ότι η ΟΜΟΝΟΙΑ είναι ιδέα και να μην σκύβουμε το κεφάλι, να τους πούμε ότι είναι «και του λαού ομάδα» και να μην τους λέμε ψέματα.
Ξέρουμε πολύ καλά ότι στις πρώτες επιτυχίες της επένδυσης Παπασταύρου θα μείνουμε μόνοι μας, ξέρουμε πολύ καλά ότι όταν ξεκινήσουν οι μεταγραφές όλα θα ξεχαστούν και θα πάρει ο καθένας τον δρόμο του. Δεν επιλέγουμε όμως τις αποφάσεις μας βάσει του τι θέλουν οι πολλοί, αλλά βάσει των αρχών και των αξιών μας. Προτιμάμε, αν έτσι διαμορφώθηκε ο κόσμος, να μείνουμε μόνοι μας και πιστοί σε αυτά που πρεσβεύουμε, παρά με τους πολλούς και να αλλοιώσουμε τον χαρακτήρα μας.
Τέλειωσε αδέλφια, αρνούμαστε πλέον να συμμετέχουμε σε αυτή την κοροϊδία που κάποιοι προσπαθούν να παρουσιάσουν ως εκσυγχρονισμό. Πόσο γελοίοι φαίνονται όλοι αυτοί που όταν φωνάζαμε για εκσυγχρονισμό έκαναν πως δεν άκουγαν και τώρα αφού κορόιδεψαν τον κόσμο για μεικτά μοντέλα εταιρείας και άλλες ψευτιές, τελικά του έφεραν την πιο ακραία μορφή εταιρείας, το απόλυτο ξεπούλημα, το δόσιμο της ιδιοκτησίας της ομάδας μας σε ένα μη Ομονοιάτη. Όσο για τον τρόπο και την διαδικασία που τον έφεραν, ας μην τα ξαναγράφουμε, τα είπαμε πολλές φορές, τους απαξίωσε και ο κόσμος γυρίζοντας τους την πλάτη στην Καταστατική Συνέλευση, που, αν είναι δυνατό, είχε σχεδόν τον ίδιο κόσμο με την Γενική Συνέλευση της ΘΥΡΑ 9.
Ντρεπόμαστε εμείς για πάρτη τους, ντρεπόμαστε που τόλμησαν να φέρουν αυτό το έκτρωμα, ντρεπόμαστε που έπεισαν τον κόσμο, ντρεπόμαστε περισσότερο απ’ όσο ντραπήκαμε τα πέτρινα χρόνια που αυτοί που μας ξεπούλησαν μας πότιζαν μόνο πίκρες. Ντρεπόμαστε αδέλφια, γι’αυτό και η απόφαση της Γενικής Συνέλευσης ήταν ξεκάθαρη, πάμε να βρούμε την αξιοπρέπειά μας, πάμε να πολεμήσουμε, πάμε να διώξουμε την ντροπή από πάνω μας.
Ψηλά τα κεφάλια λοιπόν και πάμε να δείξουμε τον άλλο δρόμο, τον δύσκολο δρόμο, τον δρόμο της περηφάνιας. Τους χαρίζουμε τους επενδυτές, τα λεφτά, τα μεγάλα γήπεδα και πάμε στα χωράφια να βρούμε την αξιοπρέπεια μας. Φτύνουμε τους πουλημένους και πάμε να ιδρύσουμε μια ομάδα με τις αρχές και τα ιδανικά του 48’, με εκείνα που γαλουχήθηκαν γενιές και γενιές ΟΜΟΝΟΙΑτων, με εκείνα που μας δίδαξαν οι παλαιότεροι και ας τα έχουν ξεχάσει, σημασία έχει ότι εμείς δεν ξεχάσαμε. Δύσκολος ο δρόμος που διαλέξαμε, δεν μας φοβίζει όμως. Στα δύσκολα θα μετρηθούμε. Άλλωστε, αν οι ιδρυτές του Α.Σ.Ο.Λ. διάλεγαν τον εύκολο δρόμο, δεν θα υπήρχε σήμερα η ΟΜΟΝΟΙΑ, για αυτό και ως ελάχιστο φόρο τιμής έχουμε καθήκον την ώρα που όλα ξεπουλιούνται να κρατηθούμε πιστοί στις αρχές μας.
Χάσαμε μια μάχη αδέλφια, αλλά δεν χάσαμε τον πόλεμο, δεν θα τους παραδώσουμε τον Α.Σ.Ο.Λ. Αν κάποιοι θεωρούν ότι παραδοθήκαμε κάνουν λάθος, η μάχη τώρα ξεκινά, διαφορετική από αυτή που δίναμε τόσα χρόνια, αλλά το ίδιο και περισσότερο δύσκολη. Στην επόμενη ανοικτή συγκέντρωση θα προτείνουμε στα κλειστά τμήματα του Σωματείου να είμαστε εκεί και ας διαφωνούμε με τους διοικούντες. Να είμαστε εκεί, γιατί ακόμα ανήκουν στο Σωματείο κι ας το έχουν κάνει κομπάρσο κάποιοι. Εδώ ήρθε η ώρα να δηλώσουμε ξεκάθαρα ότι αν μια μέρα επιστρέψει και το ποδοσφαιρικό τμήμα πίσω στον πραγματικό του ιδιοκτήτη, θα είμαστε οι πρώτοι που θα επιστρέψουμε στα τσιμέντα. Μάλιστα θα δώσουμε ό,τι περιουσία και ό,τι χρήματα έχει η νέα ομάδα στον Α.Σ.Ο.Λ και θα επιστρέψουμε πιστοί στρατιώτες.
Μέχρι τότε όμως, θα χαράξουμε τον δικό μας δρόμο, θα κτίσουμε με τον Λαό που διαφωνεί με το ξεπούλημα, μια ομάδα «Απ’ τον Λαό για τον Λαό», μια ομάδα να παίρνουμε τα παιδιά μας, μια ομάδα να δώσει και πάλι χρώμα στα Σαββατοκύριακα μας, μια ομάδα που θα αντιπροσωπεύει όλα όσα μας έκαναν ΟΜΟΝΟΙΑτες. Θα μας βρίσουν, θα μας κατηγορήσουν και θα μας ρίξουν τόνους λάσπης. Κρατάτε γερά όμως αδέλφια, το δίκαιο είναι με το μέρος μας, ξέρουμε όλοι καλά ότι η απόφαση που πάρθηκε από την Γενική Συνέλευση είναι η σωστή. Δεν μπορούσαμε να έχουμε σχέση με το έκτρωμα που δημιούργησαν και ούτε θα έχουμε. Κρατάτε γερά, όπως κρατούσαμε τόσα χρόνια στις πορείες, στα συλλαλητήρια, στα σκηνικά και πάνω στα τσιμέντα. Κρατάτε γερά, γιατί περήφανα θα περπατήσουμε τον δρόμο μας, με το κεφάλι ψηλά θα πολεμήσουμε, γιατί η λάσπη τους πάντα θα γίνεται εύφορο έδαφος για να σπείρουμε την άνοιξη, και θα την σπείρουμε.
Κλείνουμε με ένα τραγούδι που μετά από μια ήττα μάς κρατούσε συντροφιά στη δύσκολη επιστροφή με το λεωφορείο. Πέρασε αρκετός καιρός από τότε, τα δεδομένα άλλαξαν, το νόημα όμως μένει το ίδιο…
Κι όταν φοβούνται πως μπορεί να τρελαθώ,
μου λεν να πάω κρυφά κάπου να κλάψω
και να θυμάμαι πως αυτό το σκηνικό
είμαι μικρός, πολύ μικρός για να τ’ αλλάξω.
Μα εγώ μ’ ένα άγριο περήφανο χορό,
σαν αετός πάνω απ’ τις λύπες θα πετάξω.
Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ,
σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ.»
Υ.Γ 1 – Ραντεβού το Σάββατο η ώρα 10:30 στον Λυθροδόντα, να τραγουδήσουμε και να χειροκροτήσουμε τους μικρούς.
Υ.Γ 2 – Διαβάζοντας όσα γράφονται από διάφορους μετά την ανακοίνωση του αποτελέσματος της Γενικής μας Συνέλευσης, απλά επιβεβαιωνόμαστε ότι η μάχη πλέον έχει χαθεί μέσα στον κόσμο. Ξαφνικά γίναμε πάλι κοπελλούθκια, ανήλικοι, χασικλήδες, ελαμίτες, κοκάκηδες, πράκτορες και ό,τι άλλο φανταστείτε. Να ’στε καλά πάντως που μας υπενθυμίζετε ότι εδώ και πολλά χρόνια δεν έχουμε τίποτα κοινό με κάποιους».
Αθλητικός Σύλλογος Ομόνοια Λευκωσίας
ΙΟΥΝΙΟΣ 1948: Η Ελλάδα ζει το δράμα του Εμφυλίου. Στην Κύπρο οι περισσότεροι «αθλητικοί παράγοντες» ασχολούνται με την… πολιτική και βάζουν στόχο την υποταγή των προοδευτικών αθλητών, με την καταπάτηση της αξιοπρέπειας τους, η ακόμη και την εκδίωξη τους από τα διάφορα σωματεία. Ζήτησαν από τους αθλούμενους να υπογράψουν δηλώσεις αποκήρυξης των αρχών τους, εγκατάλειψης της δημοκρατικής ιδεολογίας τους και την πλήρη υποταγή τους.
Είναι η εποχή που μερικοί ποδοσφαιριστές που αγωνίζονταν στο ΑΠΟΕΛ δεν ανέχθηκαν τον εξευτελισμό και προχώρησαν, με μερικούς άλλους δημοκρατικούς ανθρώπους στην ίδρυση της ΟΜΟΝΟΙΑΣ. Είχε προηγηθεί, στις 7 Μάρτη, η ίδρυση της Νέας Σαλαμίνας στην Αμμόχωστο, στις 10 Απρίλη η Αλκή στη Λάρνακα και τον Μάη ο Ορφέας Λευκωσίας.
Τον Μάη του 1948, ο ΣΕΓΑΣ ζητά από όλους τους Γυμναστικούς Συλλόγους της Κύπρου, τα μέλη και τους αθλητές τους, να υπογράψουν δημόσια διακήρυξη όπου θα εκφράζουν την υποστήριξη τους προς τη Δεξιά παράταξη στον ελληνικό εμφύλιο, θα δήλωναν «εθνικοφρόνων φρονημάτων» και θα καταδίκαζαν τη δράση της Αριστεράς. Οι Γυμναστικοί Σύλλογοι και οι δεξιοί αθλητές υπέγραψαν τις δηλώσεις, εκτός από τον Γυμναστικό Σύλλογο «Κινύρας» Πάφου, που αρνήθηκε και γι’ αυτό αποκλείστηκε από τους αγώνες.
Τον ίδιο μήνα, ο ΑΠΟΕΛ απέστειλε τηλεγράφημα στο ΣΕΓΑΣ, «εγκάρδιο αδελφικό χαιρετισμό σε ολόκληρη την ελληνική αθλούμενη νεολαία» κι ευχόταν, «όπως τερματισθεί η εθνοκτόνος ανταρσία» στην Ελλάδα. Η διοίκηση του σωματείου κάλεσε όλους τους αθλητές και ποδοσφαιριστές του σωματείου να προσυπογράψουν σχετική δήλωση, με την οποία θα συνηγορούσαν με το περιεχόμενο του τηλεγραφήματος. Οι αριστεροί παράγοντες και αθλητές του ΑΠOEΛ θεώρησαν το χαρακτηρισμό «εθνοκτόνος ανταρσία», πρόκληση και διαχωρίζουν τη θέση τους. Ακολούθησε η επ’ αόριστον τιμωρία των ποδοσφαιριστών Κώστα Λυμπουρή, Αγησίλαο Τσιαλή, Γωγάκη Καραγιάννης, Τάκης Σκαλιώτης και Ανδρέα Καρυόλου. Οι πέντε ποδοσφαιριστές αποχωρούν από τον ΑΠΟΕΛ και μαζί με αρκετούς άλλους ίδρυσαν στις 4 Ιούνη 1948 νέο σωματείο στη Λευκωσία, τον Αθλητικό Σύλλογο Ομόνοια Λευκωσίας.
Η προσπάθεια εκμαυλισμού των συνειδήσεων απέτυχε παταγωδώς. Οι περισσότεροι από τους προοδευτικούς αθλητές και ποδοσφαιριστές δεν υπόκυψαν στον εκβιασμό. Με περηφάνια, θάρρος και γενναιότητα δεν υπόγραψαν τις «δηλώσεις», με αποτέλεσμα να εκδιωχθούν και να αποχωρήσουν από τα σωματεία.
Τα πιο πάνω σωματεία, μαζί με τον ΑΜΟΛ Λεμεσού και τον Νέο Αστέρα Μόρφου ιδρύουν την ΚΕΠΟ και διοργανώνουν για μία πενταετία ανεξάρτητο πρωτάθλημα. Η ΟΜΟΝΟΙΑ κυριαρχεί στην πενταετία αυτή, με 4 πρωταθλήματα και 5 κύπελλα. Στους αγώνες, οι φίλοι της ΟΜΟΝΟΙΑΣ προσέρχονται κατά χιλιάδες. Παρόλο που μπορούσαν να δουν τον αγώνα δωρεάν, έδιναν τον οβολό τους σε κάθε αγώνα για να στηρίξουν την ΟΜΟΝΟΙΑ.
Η Ομόνοια έδωσε το πρώτο επίσημο αγώνα της στις 31 Οκτώβρη 1948, με αντίπαλο τον ΑΜΟΛ Λεμεσού, τον οποίο κέρδισε με 5-1. Στη φωτογραφία οι παίκτες της ΟΜΟΝΟΙΑΣ εμφανίζονται όρθιοι.
Οι ποδοσφαιριστές που αγωνίστηκαν την ιστορική αυτή μέρα ήταν: Παναγιώτης Ταλιάνος, Ανδρέας Καρυόλου, Χαμπής Φιλίππου, Αγησίλαος Τσιαλής, Τικράν Μισιριάν, Γωγάκης Καραγιάννης, Κιλίς Μπετικιάν, Χατζάκ Μπαλατονί, Τάκης Σκαλιώτης, Ρομπέρ Κονστανιάν, Κώστας Λυμπουρής.
Στα 69 χρόνια ιστορίας της, η Ομόνοια έχει κατακτήσει συνολικά 60 τρόπαια. Τα πρώτα κατακτήθηκαν στο ανεξάρτητο πρωτάθλημα της ΚΕΠΟ (4 πρωταθλήματα, 5 κύπελλα). Μετά την ενοποίηση του ποδοσφαίρου και την συμμετοχή μας στα πρωταθλήματα της ΚΟΠ, το 1953, η ΟΜΟΝΟΙΑ αναδείχθηκε πρωταθλήτρια 20 φορές (την τελευταία φορά το 2009 – 2010), κατέκτησε 14 κύπελλα (την τελευταία φορά το 2011 – 2012) και σήκωσε την ασπίδα, το Σούπερ Καπ (αναμέτρηση πριν από την έναρξη του Πρωταθλήματος ανάμεσα στον πρωταθλητή και τον Κυπελλούχο της προηγούμενης χρονιάς) της ΚΟΠ 16 φορές (τελευταία φορά το 2012).
