Την ώρα που ο ελληνικός λαός χειμάζεται από τις συνέπειες της «μνημονιακής» πολιτικής, τα επιτελεία της συγκυβέρνησης και του ΣΥΡΙΖΑ επιδίδονται σε μια αντιπαράθεση επικοινωνιακού χαρακτήρα. Επιλέγουν έτσι (από κοινού) να μεταφέρουν την πολιτική αντιπαράθεση στο γήπεδο των εντυπώσεων και μόνον.
Ο δικός σας θα πάει στο Βατικανό; Ε, ο δικός μας θα πάει στο Βερολίνο!
Ο δικός σας θα συναντήσει τον Πάπα; Ε, ο δικός μας θα συναντήσεις τη Μέρκελ!
Τα δικά σας «μέτρα» στοιχίζουν 30 δισ, ενώ τα δικά μας είναι τζάμπα…
Δεν ισχυριζόμαστε ότι στερούνται ενδιαφέροντος τα ταξίδια και οι συναντήσεις των πολιτικών αρχηγών με πολιτικούς ή θρησκευτικούς ηγέτες, ούτε και η συζήτηση για το «κόστος» των υποσχέσεων τους. Αυτό που προκαλεί είναι ότι η επικοινωνιακή «φασαρία» γι αυτά τα θέματα καλύπτει την κραυγή αγωνίας (αν όχι απόγνωσης) μιας ολόκληρης κοινωνίας.
Είναι λοιπόν εύλογη η σκέψη ότι αυτή η εκκωφαντική αντιπαράθεση για το θεαθήναι καλύπτει μια εξίσου ηχηρή συνομολόγηση ότι για την ταμπακέρα, δηλαδή για τη μνημονιακή πολιτική, το μόνο που συζητείται είναι αν θα εφαρμοστεί με, ή χωρίς, διαπραγμάτευση… Περί κατάργησης, ούτε λόγος!
