«Η ταινία πρέπει να είναι για το δημιουργό πράξη εξαγνιστική», υποστήριζε ο Ταρκόφσκι και όλα του τα έργα το επιβεβαιώνουν. Αυστηρός και ασυμβίβαστος στις αρχές του κατόρθωσε από ταινία σε ταινία να επιβάλλει ένα σύμπαν, έναν ολόκληρο κόσμο. Οι επτά μεγάλου μήκους ταινίες που γύρισε («Τα παιδικά χρόνια του Ιβάν», «Αντρέι Ρουμπλιόφ», «Σολάρις», «Καθρέφτης», «Στάλκερ», «Νοσταλγία», «Θυσία») είναι ψυχικές αυτοβιογραφίες, βήματα μιας οδυνηρής πορείας διαλόγου με τον κόσμο.
Δεν λείπει η μεταφυσική από τα έργα του Ταρκόφσκι, στα τελευταία μάλιστα ίσως να είναι αυτή που σφραγίζει τη σκέψη του. Ωστόσο, ο μεγάλος Σοβιετικός κινηματογραφιστής έμεινε σταθερός στην υπεράσπιση των μεγάλων ανθρώπινων αξιών, κατορθώνοντας να μεταγγίσει την ποίηση στον κινηματογράφο. Βραβεύτηκε με το «Χρυσό Λιοντάρι» στο Φεστιβάλ της Βενετίας για την ταινία του «Σολάρις».
Ν. Ανδρουλάκης: Συνάντηση με τον επικεφαλής της ΑΔΑΕ για να επιστρέψει η «ευρωπαϊκή κανονικότητα»…
ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ
