Πήγε ο Τσίπρας στο U.S.A. Tον προλόγισε η Αγγελοπούλου. Τον αποθέωσε ο Κλίντον. Τον χειροκρότησε ο Σόρος.
Είναι φανερό: οι παγκόσμιες αγορές τρέμουν.
Βγήκε ο Δραγασάκης στη Βουλή και δήλωσε: Ευχαριστούμε τους Αμερικανούς, την κυβέρνηση των Η.Π.Α. και τον Αμερικάνο πρόεδρο. Είναι αυτό που έλεγαν: ΄΄Εμείς θα βαράμε τον ζουρνά και αυτοί θα χορεύουν!΄΄ Από την άλλη, ουδεμία πρωτοτυπία. Αυτά μας τα έχει πει και ο Σημίτης. Και μάλιστα 20 χρόνια πριν.
Τότε, είχαν πέσει πάνω του να τον φάνε.
Σήμερα… τσιμουδιά.
Γιατί τώρα έχουμε Αριστερά. Και τι Αριστερά!
Πώς λέμε ΄΄έξω αι ΗΠΑ, έξω το ΝΑΤΟ΄΄;
Ε, καμία σχέση!!
Βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ δήλωσε ότι η υπογραφή του 3ου μνημονίου (του επονομαζόμενου και μακρύτερου) είναι σαν την υπογραφή της συνθήκης του Μπρεστ-Λιτόφσκ!!
Δηλαδή ο Τσίπρας είναι ο Λένιν, οι Συριζαίοι είναι μπολσεβίκοι και η κυβέρνηση τους είναι επαναστατική!
Θυμίζει εκείνον τον,αλήστου μνήμης, διάλογο από τη Λούφα και Παραλλαγή (την 1η την καλή εννοείται):
΄΄-Εκάμαμεν επανάστασιν!
-Καλά…και σε μας δε λέτε τίποτα;;!΄΄
Και στην τελική, γιατί μόνο Μπρεστ-Λιτόφσκ;
Και Νεϊγύ και Σεβρών και Κιουτσούκ-Καϊναρτζή άμα λάχει. Έτσι, τσάμπα μαθήματα ελληνικής ιστορίας.
Greek History X.
O θεός Κατρούγκαλος δήλωσε: ΄΄Μπορεί να υπογράψαμε Μνημόνιο, αλλά εμείς δεν υπογράψαμε Βάρκιζα. Εμείς δεν καταθέτουμε τα όπλα!!΄΄
Τώρα, σοβαρά;Σοβαρά;
Τουλάχιστον ο παλήκαρος που μίλησε για Μπρεστ-Λιτόφσκ, αν μη τι άλλο, πρωτοτύπησε. Και μετά το Μπρεστ-Λιτόφσκ,ο Κατρούγκαλος να μας λέει για Βάρκιζες. Τres banal. Αυτά, μας τα ΄παν κι άλλοι. Δεν μπορείς να βρεις τίποτα πιο πρωτότυπο;
Πες π.χ.: ΄΄Εμείς δεν υπογράφουμε Καζέρτα.΄΄ Εκεί ναι,μάλιστα, να σε παραδεχτώ.
Αν προκύψει δε κι άλλο μνημόνιο, πες τίποτα πιο eccentric, του στυλ: ΄΄Εμείς δεν υπογράφουμε Μολότοφ-Ρίμπεντροπ΄΄ ή ακόμα καλύτερα ΄΄Εμείς δεν υπογράφουμε Σκλάβαινα-Σοφούλη΄΄.
Πολύ πιο προχώ!
Για λοιπές προβοκάτσιες, ρίχτε καμιά ματιά στο Indymedia. Ή στον Πρετεντέρη.
Μεγάλο πατιρντί έγινε με τα προαπαιτούμενα. Θα είναι 47; Θα είναι 48; Τελικά έκλεισε ότι θα είναι 1568. Δεν το πήραμε χαμπάρι όμως γιατί στη Βουλή πλακωνόντουσαν για το αν είναι φοροφυγάς ο υπουργός Οικονομικών, αν προβλέπεται να είναι υποψήφιος κομματάρχης ο Τζιτζικώστας, αν υπάρχει ζωή μετά θάνατον, αν υπάρχει ζωή στον Άρη, αν υπάρχουν ροζ πασχαλίτσες και αν θα ψηφίσουν τα ρημάδια τα προαπαιτούμενα η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, τα Ποτάμια και οι λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις.
Γιατί όλοι αυτοί, μνημόνια,ναι, υπογράφουν.
Προαπαιτούμενα όμως, όχι, δεν υπογράφουν.
Γιατί; Τι γιατί;
Αφού το λένε όλοι. Όλοι λέμε.
Τι ποιοι όλοι;
Όλοι: o Μπάμπης ο Σουγιάς, ο Πεταλούδας ο Νίκος…
Άλλωστε το είπε η αντιπολιτευόμενη η βουλευτάρα: Εμείς μέτρα ,που μπορεί να οδηγήσουν σε αύξηση της τιμής του γάλακτος, δεν πρόκειται να ψηφίσουμε.
Είναι αυτό που λέμε: πιο Μνημόνιο, γίνεται. Πιο γάλακτος, δε γίνεται!!
Από την άλλη, δεν θέλουν και να υπογράψουν, γιατί ακούνε και τον σοφό (πλην ευρισκόμενο σε προσωρινό stupor) λαουτζίκο που λέει: ΄΄Την υπογραφή σου και τη… βούρτσα σου, να προσέχεις που τη βάζεις. Αυτή μάλιστα η παροιμία, είναι από τις καλύτερες στην ανάγλυφη περιγραφή της πάλης των τάξεων!
Το κεφάλαιο βάζει την υπογραφή κι ο λαός τρώει τη…βούρτσα!
Άλλη μεγάλη κουβέντα έγινε για τα ισοδύναμα. Θα είναι 10; Θα είναι 20; Θα είναι 120;
Τελικά έκλεισαν στα 220. Θα έκλειναν δηλαδή στα 120, αλλά αυτό το νούμερο το είχαν κρατήσει για την τελική στις εθνικές οδούς.
Για να μη μπλέξουν, λοιπόν, τον ΚΟΚ με τα ισοδύναμα, αποφασίστηκε τα ισοδύναμα να είναι 220.
Ακούστηκαν , μάλιστα, φήμες ότι ο Τσίπρας ευρισκόμενος στο Υπουργικό Συμβούλιο και υιοθετώντας τις καλύτερες παραδόσεις της αριστεράς, ανέκραξε: ΄΄Θα σας ταράξωμεν στα ισοδύναμα΄΄ !
Όχι ότι ο Ηλιού (για να λέμε και την αλήθεια τώρα) έπαθε ανακοπή από υπερβολική δόση επανάστασης…
Αλλά αυτοί οι Συριζαίοι, ούτε καν…Ηλιού!
Τα δελτία των 8 θέλουν να πείσουν όλον τον ντουνιά ότι παίζονται σκληρά derby στα Eurogroup. Ήδη ορισμένες καφετέριες ανακοίνωσαν ότι από τούδε και εις το εξής, θα προβάλλον τα Eurogroup σε γιγαντοοθόνες.
Απ΄ευθείας.
Η NOVA σκέφτεται να αγοράσει τα δικαιώματα.
Όλα (τα Eurogroup) στη NOVΑ!
Θα ανατεθεί σε γνωστό συνθέτη (πιθανά στον Φοίβο) να γράψει ύμνο που θα ακούγεται πριν την έναρξη των Εurogroup.
Mερικοί εργάτες ,τέλος, θα κουνάνε και σεντόνι α λα Champions League.
Kαι τι σεντόνι…Νεκροσέντονο!
Προ 3ετίας, όταν ανακοίνωσαν οι Αγγελόπουλοι ότι θα αποχωρήσουν από την ΚΑΕ Ολυμπιακός, 10.000 οπαδοί έκαναν συλλαλητήριο για να τους αποτρέψουν.
Τις προάλλες στο ντέρμπι Παναθηναϊκος-Ολυμπιακός, οπαδοί και μπάτσοι έκαναν τη Λεωφόρο…Μπατακλάν.
Όταν υπογράφτηκε 3ο μνημόνιο, δεν άνοιξε ρουθούνι.
Εμ, έτσι βγαίνει το μεροκάματο της κυβερνώσας αριστεράς. Με το αριστερό αξιακό τρίπτυχο:
Ενσωμάτωση, καναπές, αποχαύνωση.
Οοο,εεε, εμείς δε σηκωνόμαστε από τον καναπέέέ!!
Βέβαια, φταίνε τα τραγούδια του, φταίει κι ο λυράρης, αλλά φταίει κι ο ίδιος ο λαός. Που να χτυπιέται ο οποιοσδήποτε για το αντίθετο. Σαφώς και δεν έχει ο κόσμος τη νο.1 ευθύνη, αλλά όσο να΄ναι, ήταν στραβό το κλήμα, ήρθε και ένας μαραζιάρης και αναιδής γάιδαρος και απόσωσε!!
Τα επεισόδια στη Λεωφόρο και την κάθε Λεωφόρο, που τα είδε όλη η υφήλιος, δεν μας κάνουν ρεζίλι.
Ρεζίλι διεθνώς γινόμαστε όταν απεργούν ναυτεργάτες και ξενοδοχοϋπάλληλοι ή όταν στολίζεται η Ακρόπολη με πανό του ΠΑΜΕ.
Ρε ουστ, Νενέκοι.
ΣυριζοΠασόκοι, ρουφιάνοι, Αμερικάνοι.
Για να λέμε και του λαού τα δίκια από την άλλη, το σύστημα έχει το know how να μετατρέπει τον γεννημένο επαναστάτη σε επαγγελματία δολοφόνο. Από τον φτωχό εργάτη που θα γίνει μισθοφόρος δολοφόνος στα Ιράκ και τις Συρίες ως τον, από χίλιες μπάντες, διωκόμενο Σουνίτη που τελικά θα γίνει…ISIS.
Σε κάθε περίπτωση, εκτός από τον ιμπεριαλισμό, υπάρχει και η ατομική ευθύνη. Καθείς εφ΄ω ετάχθη, λοιπόν. Και να κουβαλήσει και τη ρημάδα την ευθύνη του.
Ο Καμμένος δήλωσε ότι,ως Ελλάδα, δεν φοβούμεθα το ISIS. Γιατί όπως είπε ο υπουργός, το ISIS δεν έχει λόγο να μας χτυπήσει. Η Σούδα, η Καλαμάτα, ο Αστακός, το Καστέλι και λοιπές τωρινές και μελλοντικές βάσεις που διευκολύνουν τα ΝΑΤΟικά τομάρια να βομβαρδίζουν, προφανώς δεν είναι αρκετοί λόγοι. Τώρα ,μάλιστα, απαιτούν οι NATO-killers, να τους κάνουμε βάση στο Καστέλι.
Να την επανδρώσουν με αεριωθούμενα UAVs. Γνωστότερα ως…drones.
Εν ολίγοις…The game of drones!!
Όταν μπλέκουμε, λοιπόν, σε τέτοια παιχνίδια, μόνο αθώοι του αίματος δεν είμαστε…Πώς να το κάνουμε! Γιατί στο τέλος, δε θα τη βρούμε από τον Γιάννη τον Χιονιά.
Αλλά από τον Γιάννη τον Φονιά.
Όχι του τραγουδιού. Τον άλλο.
Τον Βρετανο-σουνίτη δολοφόνο.
Ώρες-ώρες μπορεί να γίνει, προς πάσα κατεύθυνση, εξονυχιστική κριτική με βάση το κριτήριο: ΄΄οι εργάτες να μην πολεμάνε κάτω από ξένη σημαία΄΄. Στην περίπτωση όμως του πολέμου στη Συρία, η φράση αυτή ταιριάζει…γάντι.
Κούρδοι χτυπάνε Σύριους και Ιρακινούς, Τούρκοι χτυπάνε Σύρους, Κούρδους, Ρώσους και κράζουν ενίοτε τις Η.Π.Α, οι Αμερικάνοι ξαφνικά αγαπιούνται με το Ιράν αλλά τα χαλάνε με τους Σαουδάραβες, οι Σύριοι χτυπάνε Τούρκους, Κούρδους και αμερικανόφιλους Σύριους με ρώσικα όπλα και σουνίτικο πετρέλαιο, οι Γάλλοι μπομπαρδίζουν το ISIS και το ISIS βαράει ό,τι κινείται.
Μπάχαλο. Χάνεται η μπάλα. Υπό ποια σημαία πολεμάνε οι εργάτες;Οεο;
Εκεί επομένως που δεν υπάρχουν κομμουνιστικά κόμματα να μετατρέψουν τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο σε εμφύλιο, όλοι καταλήγουν να παίζουν το παιχνίδι των αφεντικών.
‘Ολοι καταλήγουν να πολεμάνε κάτω από ξένη σημαία.
Και όλοι είναι τελικά θύματα του ιμπεριαλισμού.
Ο μύθος λέει πως όταν οι Ναζί αιχμαλώτισαν τον γιο του Στάλιν και απείλησαν ότι θα τον εκτελέσουν, ο Στάλιν απάντησε ειρωνικά:΄΄Ο θάνατος ενός ανθρώπου είναι τραγωδία. Ο θάνατος 10.000.000 ανθρώπων είναι στατιστική.΄΄
Για πολλούς αριστεροδεξιούς σταλινολόγους, αυτή η φράση ήταν μια ακόμη αφορμή για να ξεράσουν τον αντικομμουνιστικό τους οχετό.
Πόσο μεγάλη αλήθεια ήταν την εποχή εκείνη είναι προφανές.
Πόσο διαχρονική παραμένει μέχρι σήμερα φαίνεται αν την παραφράσουμε, αναλογιζόμενοι τη σύγχρονη πραγματικότητα:
O θάνατος ,μέσα σε 1 ημέρα, 127 Γάλλων ήταν τραγωδία(που όντως ήταν).
Ο θάνατος , κάθε ημέρα, ίδιου αριθμού μεταναστών είναι απλώς στατιστική.
Στην μπροσούρα του 1916 ΄΄Ιμπεριαλισμός΄΄, ο Λένιν περγράφει 5 χαρακτηριστικά του ιμπεριαλισμού. Το 5ο χαρακτηριστικό αφορούσε το ξαναμοίρασμα του κόσμου σε ζώνες επιρροής των πιο ισχυρών ιμπεριαλιστικών κρατών. Γραμμένο 100 χρόνια πριν, περιγράφει με απόλυτη ακρίβεια αυτό που γίνεται σήμερα στη Μ.Ανατολή. Η συνθήκη που διέλυσε τότε την Οθωμανική Αυτοκρατορία και δημιούργησε κράτη-προτεκτοράτα, η συνθήκη-εργαλείο στα χέρια των αφεντικών να κάνουν πράξη τα όσα περιγράφει ο Λένιν, ήταν η συνθήκη του Σαικς-Πικό. Είναι η πρώτη φορά από τότε που γίνεται ξεκάθαρο ξαναμοίρασμα ζωνών επιρροής στην συγκεκριμένη περιοχή με τόσο βίαιο τρόπο. Και δυστυχώς, όπως λέει και το σύνθημα-hit, τα σύνορα χαράζονται με των λαών το αίμα.
Μετά από όλα αυτά, συναντάμε καθημερινά διαφόρους(στα media, στη δουλειά, στον δρόμο)που με ύφος πυρηνικού επιστήμονα αποφαίνονται βαρύγδουπα πόσο ξεπερασμένος είναι ο Μαρξισμός-Λενινισμός. Τι να πεις…
Βουλωμένο γράμμα…
Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου.
Ειδικά του απολογητή του ιμπεριαλισμού.
Τα μηνύματα από τις απεργίες ήταν από τη μία, ενθαρρυντικά.
Από την άλλη ήταν αναντίστοιχα για την περίοδο και το μέγεθος της επίθεσης.
Όπως έγραψε ένας αστός δημοσιολόγος: ΄΄Δεν καταλαβαίνω γιατί τόσος ντόρος για την κρίση. Και πριν την κρίση, το 1% του πληθυσμού κατείχε το 99% του πλούτου, το 30% ζούσε κάτω από το όριο της φτώχειας και το υπόλοιπο 70% κινούνταν μεταξύ ιδιοκτησίας μικρομεσαίας επιχείρησης,εργασίας και ανεργίας. Τα νούμερα είναι τα ίδια. ΄΄
Αυτή η κυνική παραδοχή της αλήθειας, διαβάζεται με 2 τρόπους:
α)και στην κρίση και στην ανάπτυξη, ο καπιταλισμός είναι ίδιος. Βία, αυταρχισμός, ανεργία, φτώχεια. Εντός πλαισίου, λύση δεν υπάρχει. Σκατίλα η κρίση, οχετός η ανάπτυξη. Μόνο ανατροπή.
β)αφού και πριν και τώρα τα νούμερα είναι ίδια, τότε και η κατάσταση είναι παρεμφερής. Δηλαδή, μπορούμε να πούμε με ασφάλεια στατιστική ότι έχουμε απάντηση στο ερώτημα ΄΄γιατί δεν γίνεται χαμός, αφού έχουμε πιάσει πάτο΄΄. Ε, λοιπόν, προφανώς, δεν έχουμε πιάσει πάτο. Αν τα νούμερα λένε αλήθεια, τότε έχουμε ακόμα απόσταση να διανύσουμε. Μην αναρωτιόμαστε συνέχεια με αγωνία. Ο πάτος αργεί. Άντε να δούμε.
Τα χειρότερα έρχονται.
Στις περιοδείες των σωματείων για την προετοιμασία των απεργιών,δύο ήταν οι βασικές απαντήσεις αρκετών εργαζομένων στο κάλεσμα συμμετοχής στην απεργία.
1)Καλά τα λέτε, αλλά δεν γίνεται τίποτα.
Τουτέστιν, εσείς αλήθεια λέτε, αλλά εγώ δεν σας πιστεύω. Οπότε κάντε εσείς απεργία και εγώ κανονικά στη δουλίτσα μου.
Αυτό, στη διαλεκτική λογική, λέγεται αντίφαση. Το πρόβλημα είναι ότι και στην κοινή λογική, πάλι αντίφαση λέγεται.
2)Τι απεργία λέτε τώρα; Τα όπλα πρέπει να πάρουμε!
Τουτέστιν, εγώ αντάρτης γίνομαι εύκολα, απεργός για κανένα λόγο. Αυτό στην επιστήμη ονομάζεται ουδός: φαινόμενο του όλα ή τίποτα. Στην Ψυχιατρική λέγεται σωματομετατρεπτική διαταραχή. Στην κοινή λογική είπαμε ξανά πώς λέγεται και μην τα ξαναλέμε.
Αντίφαση.
Πόλεμος…
Αφιερωμένο στο καινούριο βιβλίο του Σπύρου Μπρίκου, που εκτός ότι γίνεται best-seller, κάνει και κάτι άλλο πολύ σημαντικό: Eγκαινιάζει ένα νέο κίνημα στη λογοτεχνία, το κίνημα του μαγικού εργατισμού(αν δεν το ξέρετε, να το googlαρετε). ΄΄Ιατρικό Παράδοξο΄΄, αναζητήστε το.
