Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας Τζήμερος, που έμοιαζε με τον Σταύρο Θεοδωράκη. Μήπως ήταν ένας Σταύρος, που έμοιαζε με τον Θάνο Τζήμερο; Μπερδευτήκατε; Εμείς καθόλου… Η «νέα» ορολογία στην πολιτική διευκολύνει τα πράγματα. Ο «προοδευτικός (νεο)φιλελευθερισμός» απλοποιεί τις καταστάσεις.
Κάποιοι λένε πως ο Σταύρος Θεοδωράκης είναι «παιδί της διαπλοκής». Εμείς λέμε ότι ο ελιτισμός του «προοδευτικού (νεο)φιλελευθερισμού» ταιριάζει, τόσο πολύ, στον εξυπνακισμό του «πετυχημένου». Ένας «πετυχημένος» που κοιτάζει υποτιμητικά τον εργαζόμενο, ο οποίος ψάχνει για μεροκάματο. Παράλληλα, κοροϊδεύει κι εκείνον που έκλεισε την μικροεπιχείρηση του, επειδή δεν ήταν «άξιος»…
Κάποιοι λένε πως ο Θάνος Τζήμερος είναι «φασίστας με πολιτικά». Εμείς λέμε ότι ο εξυπνακισμός του «προοδευτικού (νεο)φιλελευθερισμού» ταιριάζει, τόσο πολύ, στον ελιτισμό του «ανθρώπου της αγοράς». Ένας «άνθρωπος της αγοράς» που κοιτάζει υποτιμητικά τον εργαζόμενο, ο οποίος ψάχνει για μεροκάματο. Παράλληλα, κοροϊδεύει κι εκείνον που έκλεισε την μικροεπιχείρηση του, επειδή δεν ήταν «άξιος»…
Κάποιοι λένε πως ο Σταύρος Τζήμερος είναι …υπαρκτό πολιτικό πρόσωπο. Εμείς λέμε πως ο Σταύρος Τζήμερος είναι ένα κράμα μεταμοντέρνου ΠΑΣΟΚισμού και εκσυγχρονισμένου συντηρητισμού της ΕΡΕ.
