Η γυναίκα του Καίσαρος δεν αρκεί να είναι, αλλά και να δείχνει. Και συνήθως, αυτό που δείχνει προσδιορίζει σ΄ ένα μεγάλο βαθμό την πνευματικότητα της, την αισθητική της, αλλά και σηματοδοτεί ταυτόχρονα την γενικότερη άποψη που έχει για την κοινωνία.
Εδώ εχουμε να κάνουμε με το Κόμμα που σχετικά πρόσφατα άλλαξε ηγεσία με τον κ. Κουτσούμπα να αναλαμβάνει Γραμματέας του Κόμματος. Και διαβάζοντας ένα ρεπορτάζ του συναδέλφου Δημήτρη Κουκλουμπέρη στην «Εφημερίδα των Συντακτών» πληροφορούμαστε ότι:
« Όποιος υποστηρίζει σήμερα ότι το ΚΚΕ έχει μείνει πίσω από την εποχή του, μάλλον κάνει λάθος, ή βιάστηκε να βγάλει συμπεράσματα. Στον Περισσό, έχοντας αντιληφθεί τη μεγάλη σημασία του σύγχρονου πολιτικού λόγου, αλλά και της αξιοποίησης των νέων μέσων τεχνολογίας, προχωρούν αθόρυβα αλλά μεθοδικά το τελευταίο διάστημα σε κινήσεις και αποφάσεις, οι οποίες θα φαντάζουν νεωτεριστικές και θα απορρίπτονταν…»
Και στην προσπάθεια αυτού του εκσυγχρονισμού, όπως μας πληροφορεί ο καλός συνάδελφος, εντάσσεται και το χαρακτηριστικό παράδειγμα της διαμόρφωσης του νέου λογότυπου με αφορμή τα εκατό χρόνια του Κόμματος.
Και παραθέτει μάλιστα τους τρεις νικητές του διαγωνισμού που έγινε. Βλέπετε λοιπόν πάνω ποιοι διακρίθηκαν. Ποιος είναι ο πρώτος, ποιος ο δεύτερος και ποιος ο τρίτος. Κι αν εγώ ο έρμος και ελάχιστα ψιλιασμένος περί την Τέχνη ρίξω μια ματιά στα τρία διαγωνιζόμενα σήματα, ε, τότε μπορώ μετά βεβαιότητας να καταθέσω την αμηχανία μου για το αν πρόκειται για σοβαρή προσπάθεια εκσυγχρονισμού, ή μας γυρίζει πίσω, πολύ πίσω μάλιστα, στον Αύγουστο του 1934, τότε που στο 1o Πανρωσικό συνέδριο συγγραφέων καθορίζεται η μέθοδος του σοσιαλιστικού ρεαλισμού, η οποία επιβάλλεται ως το επίσημο δόγμα καλλιτεχνικής έκφρασης. Είναι η περίοδος που συμπίπτει με την παγίωση της εξουσίας από τον Στάλιν και την ταυτόχρονη ιδεολογική σκλήρυνση πού επέφερε.
Προσέξτε λοιπόν ποιο πήρε το πρώτο βραβείο, ποιο το δεύτερο και ποιο το τρίτο.
Από μια και μόνη ματιά προκύπτει ότι το τρίτο βραβείο θα μπορούσε να διεκδικήσει την πρώτη θέση από μια καλλιτεχνική επιτροπή που έχει εκσυγχρονιστικούς προσανατολισμούς. Τα δυο που προηγούνται, ανταγωνίζονται επάξια για μια θέση στον παρακμιακό σοσιαλιστικό ρεαλισμό. Κι αυτό από μόνο του και στο βαθμό που εκπροσωπεί το Κόμμα, κάθε άλλο, παρά εκσυγχρονιστική διάθεση προδίδει. Θα πρέπει κάποια στιγμή, η ηγεσία του Κόμματος να προβληματιστεί γύρω από την παρουσία μιας σύγχρονης διανόησης στό Κόμμα. Κι αυτό βέβαια είναι ένα μέγα θέμα. Διότι οι ποιητές, οι καλλιτέχνες και οι διανοούμενοι που διαθέτουν μια ισχυρή παρουσία σε μια κοινωνία, δεν είναι δυνατόν να δίνουν εξετάσεις υπακοής, σε άσχετους κομματικούς μηχανισμούς. Η διανόηση επιλέγει, δεν επιλέγεται. Κι αυτό δυστυχώς έχει κάνει το κόμμα φτωχότερο τα τελευταία χρόνια, αν και υπήρξε κάποτε πρωτοπόρο.
ΥΓ Το γεγονός ότι η τελική βαθμολογία βγήκε από το άθροισμα των μέσων όρων της βαθμολογίας των ίδιων των συμμετεχόντων και της κριτικής επιτροπής, δεν αναιρεί κατά τη γνώμη μου τα παραπάνω συμπεράσματα, αφού η διατύπωση των κριτηρίων ήταν ευθύνη του Κόμματος και δεν θα μπορούσε να είναι αλλιώς.
