Just in

Όλα τα νέα
Imerodromos logo
 

Σελίδες ημερολογίου

Αγαπημένο μου ημερολόγιο, σήμερα ξεκίνησε ωραία η μέρα. Ήταν καλά, ακόμα και στη δουλειά. Έμαθα νέα όμορφα πράγματα.Ο επιμελητής της..

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

σήμερα ξεκίνησε ωραία η μέρα. Ήταν καλά, ακόμα και στη δουλειά. Έμαθα νέα όμορφα πράγματα.Ο επιμελητής της ομάδας μού ανέφερε για ένα νέο , ελπιδοφόρο αντικαρκινικό φάρμακο. Ένα φάρμακο φοβερό και τρομερό!

Μ΄ενθουσίασε η προοπτική που ανοιγόταν στην επιστήμη μας. Άκουγα τον επιμελητή μας να μας παρουσιάζει τον τρόπο λειτουργίας του νέου φαρμάκου. Πόσο απλό και πόσο πολύπλοκο…Ποιος σκέφτηκε τέτοιο πράμα , αναρωτήθηκα…

Και μετά μ΄έπιασε η γνωστή μου μίρλα. Ο βασανιστικός ψυχαναγκασμός. Η εσωτερική γκρίνια. Οk,μιλάμε για ένα φανταστικό φάρμακο. Που όμως εμείς δεν θα μάθουμε να χρησιμοποιούμε.

Ποτέ.

Γιατί κανείς δεν θα μας εκπαιδεύσει .

Ποτέ.

Γιατί κανείς δεν θα ασχοληθεί .

Ποτέ.

Και τελικά κανείς δεν θα ωφεληθεί.

Ποτέ.

Με το που έκανα αυτή τη σκέψη , αυτολογοκρίθηκα.

Ποια εκπαίδευση; Ποια ωφέλεια; Τι λέμε τώρα;

Σε λίγο καιρό, δεν θα υπάρχει καν δημόσιο δωρεάν σύστημα υγείας.Τόσα χρόνια το διαλύουν. Το υποχρηματοδοτούν, το ξεδοντιάζουν , το αδειάζουν , το ξεφτιλίζουν. Με τα μνημόνια το ισοπεδώσαν. Τώρα με το 3ο (το νεοαριστερό το μακρύτερο) μνημόνιο , θα το αποτελειώσουν.

Σε λίγο καιρό δεν θα υπάρχει ίχνος από δημόσιο δωρεάν σύστημα υγείας και μεις μιλάμε για θαυματουργα νέα φάρμακα.

Που φυσικά , θα΄ναι πανάκριβα.

Που φυσικά θα΄χουν πολύ συγκεκριμένες ενδείξεις:

Ασθενείς με πολύ γεμάτες τσέπες. Όχι τίποτα κορόιδα.

(Τα νέα φάρμακα δεν είναι για την πλέμπα)

Όσο περνούσε η μέρα , τόσο καταρρακωνόμουν. Με όσο ενθουσιασμό ξεκίνησα το πρωί , με άλλα τόσα νεύρα συνέχιζα μεσημεριάτικα. Θυμήθηκα ένα σεμινάριο που είχα παρακολουθήσει όταν ήμουν φοιτητής. Μίλαγε ο Τσόμσκι. Είχε τότε αναφέρει τον νόμο 90%-10%. Σύμφωνα με αυτόν , το 90% των κερδών των φαρμακευτικών εταιρειών επενδύεται στην ανάπτυξη καλλυντικών , σαμπουάν και λοιπών…σωτήριων εμπορευμάτων. Μόλις το 10% επενδύεται στην ανάπτυξη νέων φαρμάκων.

Κι αυτό το 10% φυσικά και δεν αφορά φάρμακα που στοχεύουν στην ιάση.

Γιατί ίαση θα πει ελάχιστο κέρδος.

Αυτό το 10% αφορά φάρμακα που στοχεύουν στη διαχείριση της χρόνιας νόσου.

Γιατί χρόνια νόσος θα πει χρόνιο κέρδος.

Όσο γύριζαν αυτά στο μυαλό μου , τόσο μου ανέβαινε το αίμα στο κεφάλι!!Προσπάθησα να ηρεμήσω…Τελείωσα το ωράριό μου και κάθησα μπρος στον υπολογιστή. Στο τσακ πριν φύγω, μπούκαρε στο γραφείο ένας φαρμακάς. Μου είπε για ένα νέο φάρμακο για την ηπατίτιδα. Θα κυκλοφορούσε άμεσα. Πριν βγει από το γραφείο , το googlαρα ήδη. Το 1ο άρθρο που βρήκα ανέφερε ότι η εταιρεία του ανέμενε κέρδη δισ.δολαρίων από τον 1ο μήνα κυκλοφορίας.

Εντάξει , είναι συνομωσία , σκέφτηκα…Θέλουν να με αποτρελάνουν. Θέλουν να με βγάλουν από τη μέση. Δεν εξηγείται αλλιώς.

Σκέφτηκα να διαβάσω τίποτα άλλο να ξεχαστώ. Το πρώτο που βρήκα αφορούσε τη δολοφονία μερικών εκατονταδων μεταναστών στη Μεσόγειο.

Κάτσε ρε φίλε…Τι είναι αυτό;;;

Αναδημοσίευση;; Πριν 3 μήνες δεν είχε γίνει αυτό;; Τι μπαγιάτικα μας ταϊζουνε πάλι;

Αγαπημένο μου ημερολόγιο , όχι. Δεν ήταν παλιό το άρθρο. Ολοκαίνουριο το άρθρο , ολοκαίνουρια και η είδηση. Απλώς επανάληψη. Επανάληψη της ιστορίας ως τραγωδία που έλεγε κι ο παππούς Κάρολος. Ή ως φάρσα. Πραγματικά δεν ξέρω τι από τα δύο.

Όλη μέρα άκουγα για την επιστήμη που ανακάλυψε φάρμακα που δρουν με τρόπους που δεν θα μπορούσαν να φανταστούν ούτε οι δημιουργοί του Star Wars και του Star Trek μαζί. Αλλά την ίδια ώρα , εν έτει 2015 , πνίγονται κατά εκατοντάδες άνθρωποι στα λογής δουλεμπορικά.

Και όχι άπαξ.

Κατ΄επανάληψη.

Και κατά συρροή.

Όσοι δηλαδή γλιτώνουν τη δολοφονία σε Συρίες , Παλαιστίνες , Ουκρανίες , Κουρδιστάν και πάει κλαίγοντας. Από την άπω Ανατολή μέχρι τα ελληνοσκοπιανά σύνορα. Που πέφτουν σφαίρες από καοτσούκ.

Ή και σφαίρες μεταλλικές.

Ή και σφαίρες ντουμ ντουμ.

Ευτυχώς βέβαια , σφαίρες ευρωπαϊκές.Ενωσίτικες. Που σκοτώνουν μαλακά, με ευρωπαϊκή ευγένεια.

Ποια εκαίδευση και ποια επιστήμη λοιπόν…Τι καθόμαστε και λέμε…Οk , αγαπημένο μου ημερολόγιο, είναι αλήθεια. Είναι αλήθεια ότι το να παρεμβαίνουμε στους κυτταρικούς μηχανισμούς σε μοριακό επίπεδο είναι ασύλληπτο. Είναι σαν να πηγαίνουμε στο φεγγάρι. Σαν να πηγαίνουμε στον Άρη και στον Κρόνο.

Είναι σαν να πηγαίνουμε στ΄άστρα.

Και τι σκατά να το κάνω αυτό αγαπημένο μου ημερολόγιο?

Την ίδια ώρα , λαοί ξεκληρίζονται.

Την ίδια ώρα , μετανάστες πνίγονται σα ζώα στη Μεσόγειο.

Την ίδια ώρα , εκατομμύρια εργάτες απολύονται.

Την ίδια ώρα σπαταλιούνται τρισ. δολάρια για να κατασκευαστούν…καλλυντικά!

Την ίδια ώρα οι ΗΠΑ δίνουν πάνω από 200 δισ. δολάρια για να φτιάξουν πυρηνικές μπόμπες.

Αγαπημένο μου ημερολόγιο , μη με κατηγορήσεις. Μη νομίζεις ότι είμαι υπεράνω.

Μη θεωρήσεις ότι δεν καταδέχομαι να ενθουσιαστώ εγώ ο τιποτένιος, με τις απίστευτες κατακτήσεις της ανθρωπότητας. Από τα υποατομικά σωματίδια μέχρι τ΄άστρα.

Όχι.

Απλώς να , αγαπημένο μου ημερολόγιο , κάτι τέτοιες στιγμές θυμάμαι τον συναγωνιστή που μιλούσε από το βήμα εκείνης της εκδήλωσης της ΕΕΔΥΕ.

Τον θυμάμαι που διάβαζε αυτά τα λόγια:

΄΄Να το λοιπόν,

γιατί δεν καταδέχομαι

να υψώσω το κεφάλι στ΄αστροφώτιστα διαστήματα

Ε, το λοιπόν , ό,τι και να είναι τ΄άστρα,

εγώ τη γλώσσα μου τους βγάζω

Για μένα το , το πιο εκπληκτικό ,

πιο μυστηριακό και πιο μεγάλο

είν΄ ένας άνθρωπος που τον μποδίζουν να βαδίσει

είν΄ένας άνθρωπος που τον αλυσοδένουνε…΄΄

[iframe id=”https://www.youtube.com/embed/0u7PT7heg6o”]

Σχετικά θέματα

Απόψεις